Αν κάτι δείχνουν τα τελευταία παιχνίδια είναι πως ο προπονητής έχει βρει το σασί του Παναθηναϊκού, με το σχήμα να είναι δεδομένο (4-3-3) και την πρόθεση να παραχθεί παιχνίδι από τους ακραίους αδιαμφισβήτητη.
Αν κάτι παραξενεύει είναι γιατί ο κόουτς δεν εμπιστεύεται το Νάνο στη θέση του Ντάνιελ Πράνιτς που ναι μεν έχει πολύ ποδόσφαιρο μέσα του, όμως από δυνάμεις …δεν! Αυτό συν ότι ο Μέστο απέχει απ’ το να χαρακτηριστεί «πανέτοιμος» μας δυσκολεύει να φανταστούμε την εικόνα του τριφυλλιού για του χρόνου, άλλωστε ο προπονητής ήδη δοκιμάζει πράγματα για την ομάδα που θα κουμαντάρει τη νέα σεζόν. Η σπουδή να κλείσει τον Εβαντζελίστα δείχνει την πρόθεσή του να δώσει πλουραλισμό ανάπτυξης εκτός απ’ τα φτερά και στον άξονα όπου οι σίγουρες πάσες του Εσιέν δεν του φτάνουν.
Το γράφουμε μήνες τώρα ότι το υλικό του τριφυλλιού είναι καλό, απλώς η γκάφα με την Καμπάλα κι η αδυναμία (αλλά και ανικανότητα) να ελεγχθεί η δράση των άλλων στο παρασκήνιο πάει να βγάλει σκάρτη ακόμα μια φουρνιά αθλητών. Για τα δεδομένα της Σούπερ Λιγκ η ταπεινή μας άποψη είναι πως ο σύλλογος έχει αξιόμαχο ρόστερ που με ορισμένες πινελιές θα αποκτούσε και πληρότητα.
Εκεί που με τον Γιάννη Αναστασίου το ψυχολογικό βάρος ήταν τεράστιο μετά την ευρωπαϊκή αποτυχία κι οι παίκτες δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους, τώρα βλέπουμε «κάτι» να κινείται χωρίς αυτό ν’ ακουμπά στη θεαματική βελτίωση κάποιων ατού, ίσα-ίσα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο Μάρκους Μπεργκ διάγει άσχημη σεζόν, ο Στάθης Ταυλαρίδης συγκριτικά με πέρσι είναι κακός, ο Αμπέιντ τώρα άρχισε να ξυπνά, ο Ατζαγκούν κατάντησε ανέκδοτο, ο Κλωναρίδης μία παίζει, τρεις είναι εξαφανισμένος, ο μοναδικός που έπαιζε πάνω απ’ τις δυνατότητές του (Καρέλης)…πουλήθηκε!
Το μόνο που άλλαξε ο Στραματσόνι είναι η οργάνωση. Έκαναν πιο αισθητή την παρουσία τους Πέτριτς, Εσιέν, φόρτσαρε ο Καλτσάς, πρόσφερε τρεξίματα στη θέση «6» ο Ζέκα, «μπήκε» μ’ ενθουσιασμό ο Μπουμάλ ενώ οι ενισχύσεις προσφέρουν ελπίδα, ασχέτως αν με τους άλλους ν’ αλωνίζουν το κλαμπ δεν μπορεί να τρέφει ρεαλιστικές ελπίδες πρωταθλητισμού. Ο Βλαχοδήμος είναι ποδοσφαιριστής που έχει τρομερά περιθώρια εξέλιξης και μαζί με Μπουμάλ, Καλτσά, Βίκτωρα προσφέρουν στον Παναθηναϊκό γεμάτη τετράδα πλαϊνών εκεί που στον πρώτο γύρο ψάχναμε να βρούμε ένα με το τουφέκι! Το δίδυμο απ’ την ποδοσφαιρομάνα Βραζιλία δεν το γνωρίζουμε μα λίγοι «καριόκας» στον ΠΑΟ πέρασαν εντελώς απαρατήρητοι (Ελιομάρ Καρβάλιο, Ζούλιο Σέζαρ, Φλάβιο Κονσεϊσάο, παρότι οι δύο τελευταίοι ήταν ονοματάρες), ακόμα κι αθλητές που χλευάστηκαν (Μάουρο Σίλβα, Ροντρίγκο Σόουζα) τα γκολάκια τους τα πέτυχαν!
Ο Παναθηναϊκός αρχίζει κι είναι ευδιάκριτος χωρίς να αποτελεί πια πεδίο δοκιμών: μπορεί οι περισσότεροι ν’ απορούμε για την συμπεριφορά σε Νάνο, Νίνη, να μην κατανοούμε πως θεωρείται αναντικατάστατος ο Πράνιτς σε σύστημα που θέλει πολλές κούρσες από τους ακραίους, αλλά δεν βλέπουμε Αμπέιντ εξτρέμ, Ζέκα δεξί μπακ, Ατζαγκούν ή Πέτριτς σε ρόλο δημιουργικού χαφ. Οι παίκτες συνάντησαν προπονητή με ιδέες, μένει ν’ αποδεχθεί αν ο «Στράμα» έχει και μεταδοτικότητα…