Σ’ αντίθεση με τον ρόλο του προπονητή στον Ολυμπιακό που είναι διακοσμητικός (το «εικοσάρι» του Τσάμπιονς Λιγκ έτσι κι αλλιώς ήταν δεμένο από παντού αν και τώρα που ξεκινά ο…βραχνάς των προκριματικών θα έχουμε ζόρια) στον Παναθηναϊκό τα πράγματα διαφέρουν άρδην.
Στο παρελθόν Μαρκαριάν, Κυράστας, Αναστασίου, Φερέιρα, Τεν Κάτε άφησαν προίκα κάποια πράγματα στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ποδοσφαιρική παιδεία αν και στο «τριφύλλι» ένας κόουτς δεν διαχειρίζεται παίκτες, διοίκηση, Τύπο, φιλάθλους, αλλά κυρίως τον χρόνο, ειδικά ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. Με τόση συσσωρευμένη οργή για τα χαμένα χρόνια κάθε στέλεχος με το καλημέρα σκέφτεται πως δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο υπομονής!
Μ’ εξαίρεση τον Γιάννη Αναστασίου που παρέλαβε τον σύλλογο στο χείλος του γκρεμού κι οι στόχοι οριοθετήθηκαν εξαρχής σε ταπεινά επίπεδα, ουδείς άλλος γινόταν να βασίσει την δουλειά του σε χρονοδιάγραμμα. Με διοικήσεις ανίκανες να προστατεύσουν τα συμφέροντα του τριφυλλιού ότι κι αν έκαναν οι προπονητές ήταν καταδικασμένοι να ζουν για την 2η θέση κάτι που σταδιακά τους απομυθοποιούσε. Κοτζάμ Κυράστας (με νωπές τις μνήμες απ’ την ομαδάρα του 1999-2000) αντιμετωπίστηκε με ειρωνία απ’ τα ίδια τα πράσινα Μέσα λόγω του κακού ξεκινήματος του 2002, την ίδια ώρα που ο Παναθηναϊκός πήγαινε από νίκη σε νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Αν επέλθει παρακμή στον τρόπο που η ομάδα αγωνίζεται πάει να πει ότι κάπου το πράγμα αρχίζει και στραβώνει. Γιατί μπορεί να συμβεί αυτό; Επειδή π.χ στον προπονητή μπορεί να δόθηκαν περισσότερες αρμοδιότητες από εκείνες που μπορεί ν’ αντέξει. Ο «Ολλανδός» ας πούμε ξεκίνησε ιδανικά αλλά στην πορεία το πράγμα στράβωσε, όλως τυχαίως από τότε που απομακρύνθηκε ο τεχνικός διευθυντής. Αργότερα ο Αναστασίου πήρε υπερεξουσίες (οργανωτικές, μεταγραφικές) που λόγω απειρίας ήταν δύσκολο να φέρει εις πέρας. Τα κομμάτια που συνέθεταν το πετυχημένο παζλ (Νταμπίζας, Αγριόγιαννης, Βονόρτας, Τζουρούδης) αφαιρέθηκαν, προσθέστε την αντιπαναθηναϊκή λύσσα των λαμόγιων, βάλτε μια Καμπάλα στην εξίσωση και …γεια σας!
Με το που έπιασε δουλειά ο Στραματσόνι φάνηκε διατεθειμένος να πατήσει πάνω στα πεπραγμένα του συναδέλφου του, 4-4-2 δηλαδή κι άγιος ο Θεός! Γρήγορα κατάλαβε ότι το σύστημα είναι αδύνατον να εφαρμοστεί χωρίς επιθετικογενή μπακ, ενάμιση εξτρέμ και τον Εσιέν σε φάση επανένταξης, έτσι πήγε στο 4-3-3!
Κάλυψε τα ελάχιστα τρεξίματα του πρώην σταρ της Τσέλσι με τον Ζέκα σε ρόλο «σκούπας», πρόσθεσε τον Αμπέιντ πλάι στον Πορτογάλο για να μην σκάσει ο αρχηγός, έδωσε πλάτος στην ανάπτυξη μονιμοποιώντας στα φτερά ντριμπλέρ και σβέλτους παίκτες εμπιστεύτηκε το τεράστιο ποδοσφαιρικό μυαλό του Πέτριτς χώνοντάς τον στην καρδιά της αντίπαλης περιοχής, δεν δίστασε ν’ αφήσει στον πάγκο τον ντεφορμέ Μπεργκ και να «στείλει» τον Νίνη βλέποντας ότι ο μικρός παρουσιαζόταν ανόρεχτος στις προπονήσεις.
Ο Ιταλός έχει σχέδιο, φαίνεται απ’ τους παίκτες που ζαχαρώνει. Ενίσχυσε τον άξονα μ’ ένα μπαλαδόρο (Εβανζελίστα), έδωσε το ΟΚ για τους φαντεζί Βλαχοδήμο, Μπουμάλ, ζητά στόπερ να τον ταιριάξει πλάι στον Τελάντερ (ο Ταυλαρίδης είναι ντεφορμέ κι ο Κουτρουμπής ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΑ soft), ενώ για να ηρεμήσει απ’ το βραχνά του μέσα δεξιά έφερε τον Μέστο που τον γνωρίζει καλά. Παρότι τα αποτελέσματα με ΠΑΣ, Πανιώνιο δεν ήταν τα επιθυμητά είδαμε συνεργασίες, κούρσες, ανέβασμα των ακραίων, σουτ εκτός περιοχής όταν τις πρώτες μέρες της τρέχουσας σεζόν οι βαθιές μπαλιές προς Πέτριτς-Μπεργκ ονομαζόταν «ανάπτυξη» με τους παίκτες να μην λένε νε συνέλθουν μετά τον ευρω-αποκλεισμό και το κυνήγι των «μαντρόσκυλων».
Τις τελευταίες εβδομάδες βλέπουμε τον τρόπο παιχνιδιού να ακουμπά την ιδεολογία Στραματσόνι με τους αθλητές να δηλώνουν βέβαιοι πως η καλή δουλειά θα βγει παρότι η προσοχή των περισσότερων αυτή την εποχή είναι στραμμένη στα κυβερνητικά/δικαστικά. Αυτά καίνε τον κόσμο, όχι τόσο η λειτουργία της ομάδας. Ο Ιταλός έχει έξι μήνες μπροστά του για να σκανάρει τις δυνατότητες/αδυναμίες των συνεργατών του.
Ο χρόνος είναι εργαλείο για τον κόουτς που όμως δεν γυρίζει πίσω, καλείται να τον εκμεταλλευτεί επειδή του χρόνου στο πρώτο στραβό αποτέλεσμα θα ξεκινήσει πάλι η μουρμούρα! Εκτός κι αν στο μεσοδιάστημα η Πολιτεία κάνει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το καθήκον της και γίνει κτήμα σιγά σιγά στο μυαλό του κόσμου ότι σε αυτή την αστεία λίγκα δεν χρειάζεται να κάνεις +30 νίκες για να κόψεις πρώτος το νήμα!
