Οποιος εξαγγέλλει, συνήθως με τυμπανοκρουσία, δρακόντειο νόμο, εκτός από πολιτική αγυρτεία διαπράττει ανοησία. Η αγυρτεία είναι η επένδυση σε μια δημοφιλία με απελπιστικά κοντή ημερομηνία λήξης. Μετά, γυρίζει ανάποδα και επέρχεται η γελοιοποίηση. Αυτό, το τελευταίο, είναι το σκέλος της ανοησίας.
Όταν οι Αθηναίοι είδαν θανατική ποινή επειδή έκλεψες ένα πορτοκάλι, δεν επέμειναν στο αγαθό της επί ίσοις όροις εφαρμογής του νόμου για όλους. Εφεραν τον Σόλωνα, να λογικέψει το σύστημα απ’ τις παλαβομάρες του κώδικα. Ο Δράκων έμεινε, κάπως έτσι, ανάμνηση. Μια αναφορά, για τα βιβλία της Ιστορίας.
