Ο Παναθηναϊκός κουτσά-στραβά πέρασε στους «16» της Ευρωλίγκας όμως απ’ τη στιγμή που οι ενισχύσεις δεν ήρθαν κι άργησε η πλήρης ενσωμάτωση Παππά (κυρίως)-Μποχωρίδη η ομάδα έμεινε γυμνή. Ότι παρακολουθούμε από τον ψυχοβγαλτικό αγώνα με την Μάλαγα κι έπειτα εντάσσεται (δυστυχώς) στη λογική.
Με όλους τους σβέλτους αθλητές είτε κουρασμένους (Γκιστ, Καλάθης), είτε παγκίτες (Γιάνκοβιτς), είτε νοκ-άουτ (Παππάς) το πρόβλημα με τα βαριά κορμιά μεγιστοποιείται σε σημείο ο Εξάστερος να θυμίζει εποχές 1990, τότε που ακόμα είχαν πέραση τα θεόρατα σώματα.
Όταν ο αντίπαλος παίρνει εύκολο ριμπάουντ και χωρίς χρονοτριβή ξεδιπλώνει επίθεση οι δικοί μας φαντάζουν δύο κλικ πίσω. Ο κόουτς αλλιώς τα λογάριασε το καλοκαίρι όμως καιρό τώρα δεν παίρνει βοήθειες από τους συμπατριώτες του και τα πράγματα ζόρισαν. Πλέον στη συνείδηση των οπαδών όποια μεταγραφή γίνει θα είναι αποκλειστικά με ορίζοντα το νταμπλ, ποντάροντας (περισσότερο εδώ που τα λέμε) στο κόμπλεξ των απέναντι. Ήδη φέτος -χωρίς να είναι χειρότεροι- μετρούν 2/2 ήττες, «σβηστά» μάλιστα…
Εκτός από τον φαινομενικά κακό σχεδιασμό κι η τύχη σε πάει κόντρα, πλην των τραυματισμών (αν ήταν υγιείς Παππάς-Μποχωρίδης δεν θα παρουσιαζόταν ξεθεωμένος τώρα ο Νικ) χθες κράτησες χαμηλά τον Ντιλέινι μα στα έβαζε από παντού ο Ντρέιπερ που με το τρίποντο είναι τσακωμένος, την προηγούμενη τριετία σε Ισπανία, Τουρκία με το ζόρι είχε 32% ευστοχία από μακρινή απόσταση.
Επειδή το πράγμα πάει να εκτραχυνθεί βάσει όσων τσεκάραμε στα social media κι ακολουθεί ντέρμπι όπου μόνο ως φαβορί δεν κατεβαίνεις, οι αφορισμοί δεν θα βοηθήσουν. Η διοίκηση για μια ακόμα φορά ανέβασε τους τόνους μιλώντας για φάιναλ-φορ, ενώ προ μηνών (ολόσωστα) έκανε λόγο για δημιουργία νέου κορμού που θα οδηγήσει τον σύλλογο σε καινούργιες σελίδες δόξας! Ε δεν γίνονται όλα από τη μια μέρα στην άλλη ιδίως όταν το πορτοφόλι δεν ανοίγει τόσο εύκολα όσο στο παρελθόν.
Με την τωρινή του μορφή ο Παναθηναϊκός είναι απίστευτα αργή ομάδα για τοπ επίπεδο και το ταβάνι του είναι οι «16». Η ομάδα θα πάρει κύπελλο «αέρα» και θα δούμε τα guts των άλλων στους τελικούς όπου φέτος και προπονητής (έστω κι άπειρος) θα υπάρχει κι ο μόνιμος πρωταθλητής (λογικά) δεν θα κατέβει κουτσουρεμένος στις θέσεις 2-4-5, πέρσι γιοα να μην ξεχνιόμαστε τους έπαιζε μόνος του ο Μαυροκεφαλίδης!
Μπορεί να υπάρχει απογοήτευση που για τέταρτη διαδοχική σεζόν δεν θα πας μακριά στην Ευρώπη αλλά αν εξετάσουμε το θέμα μακροπρόθεσμα η δημιουργία ανταγωνιστικού κορμού δεν βρίσκεται μακριά. Στη θέση «2» ο ΠΑΟ έκανε διάνα με τον Φελντέιν που συμπληρώνεται καλά με τον Παππά. Το καλοκαίρι με την αποχώρηση του αρχηγού η ομάδα εξοικονομεί χρήματα για οργανωτή-σκόρερ που θα καλύψει την αδυναμία του Καλάθη στο περιφερειακό σουτ. Από τη στιγμή που ο Γκιστ δεν διακρίνεται στην επίθεση ο ερχομός Ραντούλιτσα κρίνεται σωστός. Ο Σέρβος αποτελεί όπλο όταν έχει μπάλα, σίγουρα δεν δικαιολογεί τα χρήματα που παίρνει για να βάζει την «σπυριάρα» στο καλάθι και να δέχεται στην άμυνα διπλάσιους πόντους, όμως δεν τον λες και κακό.
Αυτό που «ανακάτεψε» το τριφύλλι είναι οι (ρολίστες) Πάβλοβιτς, Κούζμιτς. Υποψιαζόσουν διαβάζοντας το βιογραφικό τους ότι δεν γίνεται να «ντυθούν» ξαφνικά σταρ, έλα όμως που τους πλήρωσες καραβίσιους λόγω της θητείας τους στο ΝΒΑ. Με τα χρήματα που λαμβάνουν οι πλάβι άνετα θα μπορούσες να είχες τώρα δύο Αμερικανούς θηρία που θα σε ανέβαζαν τουλάχιστον ένα επίπεδο πάνω και δεν θα ήσουν ήδη αποκλεισμένος στις συνειδήσεις των περισσοτέρων. Το κακό είναι πως η πλειοψηφία ψήθηκε πως ο φετινός σχεδιασμός πήγε άκλαφτος. Το μάξιμουμ είναι πια το νταμπλ και ο κόσμος ελπίζει (αν έρθει) να μην κρύψει τις αδυναμίες πίσω από πρωτοσέλιδα και ιντερνετικές αναφορές σε …πελατολόγια!
