Ο αντίπαλος το ήθελε περισσότερο, του βγήκαν τα μεγάλα σουτ κι από τη στιγμή που πήρε νωρίς τεράστια διαφορά μετά έκανε συντήρηση δυνάμεων απέναντι σε μια ομάδα με απουσία ενέργειας, χωρίς (πάλι) την παραμικρή βοήθεια στο «3» και τον ηγέτη της στη μετά Διαμαντίδη εποχής τη ν’ αποτελεί «μαύρη τρύπα».
Με το Νικ Καλάθη σε κάκιστη μέρα και μόνο τους παλιούς να βγάζουν εγωϊσμό πάλι καλά που η διαφορά δεν ξέφυγε, στο πρώτο μέρος μας έζωσαν τα φίδια για τα καλά.
Η πίεση τις προσεχείς μέρες θα αυξηθεί (αποτέλεσμα των υπερφίαλων δηλώσεων για… 7ο ευρωπαϊκό και «σίγουρο» Βερολίνο τη στιγμή που η ομάδα κάνει restart κι επιθυμεί να φτιάξει νέο σύνολο, «ψήνοντας» σιγά σιγά τους νεαρούς της), θα δούμε τι αλχημείες θα προκύψουν, το βέβαιο είναι πως στους τελικούς η ομάδα θα στοχεύσει στο break έχοντας διαφορετική στελέχωση.
Για αρχή Γκίμπσον κι έχει ο Θεός τι θα γίνει με την περίπτωση του ψηλού! Τώρα το ζητούμενο είναι η ψυχραιμία αλλά επειδή η εικόνα της ομάδας ήταν κάκιστη άντε βρες την τη στιγμή που το ντέρμπι εξέθεσε αρκετούς.