Το γεγονός ότι η ομάδα κατάφερε χθες να καλύψει το -30 του εφιαλτικού πρώτου μέρους, είναι, απλώς, μια ανακούφιση. Τίποτε περισσότερο. Ο Παναθηναϊκός εδώ και καιρό δείχνει ότι δεν είναι καλά. Οτι δεν βαδίζει σε σωστά μονοπάτια. Επαιζε με τη “φωτιά” πολλές φορές σε ελληνικά, θεωρητικά εύκολα, παιχνίδια, έτρωγε “σφαλιάρες” στην Ευρωλίγκα, με κορυφαία την εντός έδρας ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα και πήγε χθες στο ΣΕΦ χωρίς να δείξει, στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού, το παραμικρό. Το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ.
Πόσο τιμητικό είναι ρε παλικάρια για τον Εξάστερο να σημειώνει 9 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο στο ΣΕΦ; Πόσο ντροπιάζεται η μεγαλύτερη φανέλα της Ευρώπης, όταν η διαφορά έφτασε στο πρώτο ημίχρονο τους 30 πόντους και η εικόνα ήταν για… 50 και βάλε; Για όλα αυτά, η διοίκηση δεν θα ζητήσει ευθύνες; Και το κυριότερο, δεν αναλάβει τις δικές της; Διότι, καλώς ή κακώς, τα πάντα ξεκινούν από την κεφαλή. Αυτή κάνει τις επιλογές, αυτή διαχειρίζεται την ομάδα, αυτή έχει και την πρώτη ευθύνη, χωρίς, φυσικά, να βγάζουμε εκτός κάδρου, τον Σάσα Τζόρτζεβιτς και τους παίκτες.
Είναι σαφές ότι κάτι πρέπει να γίνει. Δεν αξίζει στον κόσμο της ομάδας να παρακολουθεί αυτό το χάλι. Και προσέξτε: Εναν κόσμο που έχει δείξει ΤΕΡΑΣΤΙΑ υπομονή, διότι δεν είναι αχάριστος. Ξέρει ότι ο μπασκετικός Παναθηναϊκός είναι αυτός που τον έχει κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα ανέχεται και εμφανίσεις, όπως η χθεσινή. Η στήριξη, στήριξη, αλλά είπαμε: Οχι στους στρουθοκαμηλισμούς.
Η χρονιά δεν τελείωσε. Θα τελειώσει, όμως, με επώδυνο τρόπο, αν δεν αλλάξουν πρόσωπα και καταστάσεις. Αυτό είναι δεδομένο. Ο Παναθηναϊκός προλαβαίνει να ανατρέψει πράγματα, αν επιστρέψει, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, η μπασκετική λογική στην ομάδα. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει οι διοικούντες να παραδεχτούν το πρόβλημα. Αν το κάνουν, τότε μπορούν να ξαναφτιάξουν τον Παναθηναϊκό, που όλοι θέλουμε κι όχι αυτόν που θα τρώει στο κεφάλι 30 πόντους στο ΣΕΦ. Αυτός, ο χθεσινός και ο… σημερινός δηλαδή, δεν είναι Παναθηναϊκός. Ξεκάθαρα…
