Μια περατζάδα από πρωτοσέλιδα, social media, άρθρα αρκεί για να καταλάβεις ότι κάποιοι Σέρβοι χαιρετούν σύντομα, ενώ στο κάδρο μπήκε πια κι ο προπονητής. Αναμενόμενο πως μετά την αποχώρηση Ομπράντοβιτς η σκιά του θα βάραινε οποιονδήποτε διάδοχο ακόμα κι αν αυτός λεγόταν Ίβκοβιτς, Μεσίνα, Πασκουάλ, Μπλατ, τεχνικοί με «παράσημα» και καθολικό σεβασμό στο χώρο του αθλήματος.
Σκεφτείτε την πίεση που βιώνει ένας ρούκι κόουτς ο οποίος μοιάζει να έχει χάσει παντελώς τον έλεγχο. Βλέπαμε π.χ χθες τον Γκιστ να είναι απογοητευτικός στο πρώτο ημίχρονο, τον Ραντούλιτσα να του κάνει πλάκα ως και κάποιος Μιλουτίνοφ, τον Καλάθη να μην μπορεί να σταυρώσει θετική ενέργεια. Οι δύο πρώτοι (ανεξαρτήτως των όποιων ατελειών παρουσιάζουν) είναι χρήσιμοι, με τον Σέρβο να έχει θέματα στην άμυνα που όμως μακιγιάρονται αρκεί να υπάρχει κατεύθυνση απ’ το προπονητικό τιμ.
Η θερινή απόφαση του κόουτς να πορευτεί με μεγάλα κορμιά ξένισε, η επιλογή έγινε κόντρα στη μόδα των καιρών ενώ είχε κόντρα και το ιστορικό. Θυμάστε τα χάλια ΤΣΣΚΑ/Μπαρτσελόνα τα τελευταία χρόνια που με μεγαλύτερο μπάτζετ έσπασαν τα μούτρα τους στην Ευρωλίγκα ποντάροντας σε «δεινόσαυρους» (Καούν, Κρσττς, Τόμιτς, Πλάις).
Βλέποντας τις άμυνες που (δεν) έβγαζε ο μόνιμος πρωταθλητής στο ημίχρονο θυμηθήκαμε τον Ολυμπιακό των προηγούμενων ετών όταν οι κοντοί έστηναν πάρτι στις αλλαγές των σκριν κάθε φορά που στο παρκέ βρίσκονταν Μπουρούσηδες, Γλυνιαδάκηδες, Έρτσεγκ, Βούισιτς, Σερμαντίνιδες, Μαυροκεφαλίδηδες. Ο καημένος ο Γκιστ από την αρχή της χρονιάς παίζει άμυνα για τρεις και δυστυχώς εκτίθεται όταν «ξεφουσκώνει» αφού ο αντίπαλος δείχνει ικανός να πετάξει από πάνω του, αυτόν, τον πιο αθλητικό παίκτη του ρόστερ κι από τους καλύτερους στη Γηραιά ήπειρο.
Φτάσαμε τέλη Γενάρη κι ακόμα δεν έχει γίνει η παραμικρή κουβέντα για ευκίνητο ψηλό από το προπονητικό τιμ, διαρκώς διαβάζουμε για έξτρα περιφερειακό και «τριάρι» τώρα που ο Πάβλοβιτς εξακολουθεί να μην συνέρχεται με τίποτα. Μετρήσατε πόσους πόντους δέχθηκε ο Παναθηναϊκός από απο drive Σπανουλη,Χακετ,Μαντζαρη όσο η ρακέτα του ήταν αφύλαχτη διάβαση;
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν χωνεύει καθόλου τις ήττες από αυτούς, «ανάβει» όταν οι Αγγελόπουλοι πετάνε σπόντες, τα σημερινά δημοσιεύματα από τα Μέσα στα οποία είναι ιδιοκτήτης μας κάνουν σίγουρους ότι θα κάνει ρελάνς με παίκτες ώστε η ομάδα να μην πάει ξυπόλητη στα αγκάθια ενόψει τελικών. Βέβαια το καλύτερο θα ήταν η δόμηση να ήταν καλύτερη στις αρχές μα από το ολότελα…
Ο Γκίμπσον κάποια ποιοτικά λεπτά θα τα προσφέρει (ελπίζουμε) αλλά η χαώδης «τρύπα» εντοπίζεται στην έλλειψη ψηλού που θα μπορέσει να ματσάρει την αθλητικότητα των σέντερ των τοπ ομάδων της Ευρωλίγκας. Από τη στιγμή που είχαμε τον «θησαυρό» μέσα στα χέρια μας και τον χάσαμε (η πνευματική/ψυχική σκληράδα του Λάσμε, το μπασκετικό του IQ, η τακτική του προσήλωση, το πακέτο αθλητικών προσόντων του ήταν απαράμιλλα) αναγκαστικά η ΚΑΕ θα πάει σε «στοίχημα» με την ελπίδα να της βγει …Φελντέιν!
