Τον περιμέναμε πιο ζωηρό τον Παναθηναϊκό σήμερα, κάτι η επιστροφή των οπαδών στις εξέδρες, κάτι το ξύπνημα της ομάδας τις τελευταίες εβδομάδες μας προϊδέαζαν για βάσεις πρόκρισης απ’ το πρώτο παιχνίδι. Συγκριτικά με τα ματς κόντρα σε ΠΑΣ, Πανιώνιο (που δεν σκόραρες μα ήσουν πολύ πιο κινητικός) η ομάδα υστέρησε.
Τουλάχιστον δεν κινδύνεψε σοβαρά κάτι που οφείλεται στην απόφαση του προπονητή να σταματήσει το rotation στα γκολπόστ. Ο Λουκ Στιλ ήταν εκεί όποτε χρειάστηκε κάτι που δεν ξέρουμε αν συνέβαινε αν στη θέση του βρισκόταν ο Στέφανος Κοτσόλης.
Ο Άγγλος μαζί με Μέστο-Τελάντερ ήταν οι πιο «ζεστοί» απ’ τους οικοδεσπότες αλλά απέναντι σ’ ένα σκληροτράχηλο/έμπειρο αντίπαλο (που από εποχές Αναστασίου ξέρει να σου «βγάζει το λάδι») χρειαζόσουν κάτι παραπάνω για ν’ απειλήσεις στον λίγο χρόνο που παίχτηκε ποδόσφαιρο μιας κι οι φιλοξενούμενοι ήταν διαρκώς ξαπλωμένοι.
Άλλωστε οι κατραπακιές του Παναθηναϊκού στον δεύτερο τη τάξει θεσμό είναι με θύτες κάθε καρυδιάς καρύδι από Εργοτέλη, Πανιώνιο, Ηρακλή, Άρη, Ξάνθη μέχρι Λάρισα, Πανσερραϊκό, Αιγάλεω και δεν συμμαζεύεται. Ήδη αναρωτιόμαστε τι θα σκαρφιστεί το «σύστημα» προκειμένου να ξεμπερδέψει απ’ την ανησυχία τυχόν συναπαντήματος με τον…«ακαταμάχητο» πρωτοπόρο.
