Θα μπορούσα να το συνεχίσω και σήμερα. Να βάλω για παράδειγμα ένα τίτλο «ο Μάνταλος και τα… μανταλάκια». Αυτά που γελάνε με όσα γράφονται στα έντυπα που τους κρεμάνε στα περίπτερα. Θα αδικούσα όμως το διαδίκτυο καθώς και εκεί μπορεί να βρει κανείς πραγματικά «αριστουργήματα». Έργα τέχνης…
Δεν αξίζει όμως να ασχολείσαι περισσότερο. Ελάχιστη κρίση να έχεις και καταλαβαίνεις. Τι, πως και γιατί. Διαβάζεις ανθρώπους να σου αναλύουν και να σου μεταφράζουν «το γράμμα του νόμου» για τη φάση του Ζέκα και κοντεύεις να… πειστείς ότι σου λένε την αλήθεια. Είναι οι ίδιοι – χεσμένοι – άνθρωποι που τα χέρια τα βλέπουν πόδια, τα έξω από την περιοχή μέσα και τα «εγκλήματα», «ανθρώπινα λάθη».
