Την ώρα που η μπάλα κύλαγε στο χορτάρι οι περισσότεροι που παρακολουθούσαν το ματς δυσφορούσαν με την ανυπαρξία Αμπέντ, Κλωναρίδη, Καλτσά. Ο Παναθηναϊκός λούστηκε άλλο ένα κάζο γιατί δυστυχώς για δεύτερη σεζόν όσοι αγοράστηκαν ως στηρίγματα/παραδείγματα για τους μικρούς ήταν «αλλού» στα κρίσιμα.
Συνέβη και πέρσι με τους Κροάτες συνήθως απογοητευτικούς, τον Μπεργκ στο κρεβάτι του πόνου για μήνες, τους Νάνο-Μέντες να μην πλησιάζουν τα υψηλά επίπεδα απόδοσης που είχαν το 2014, τον Μπαϊράμι να αποδεικνύεται ανήμπορος όχι απλά να σπριντάρει αλλά ακόμα και να κάνει τζόγκινγκ! Μόνο απ΄ αυτά σκεφτείτε πόσο καλή δουλειά έκανε ο Γιάννης Αναστασίου που με ρόστερ Μπούρμπων, Μπούιδων έφτασε πολύ κοντά στην κατάκτηση της πρωτιάς.
Από τον Ιούλη παρατηρούμε επανάληψη του φαινομένου: Ο Σάντσεθ τραυματίας, ο Εσιέν να εκτίθεται χωρίς στηρίγματα, ο Ταυλαρίδης ντεφορμέ, ο Μπεργκ ξενερωμένος, ο Πράνιτς στον κόσμο του, ο Κοτσόλης όταν χρειάστηκε το καλοκαίρι ν’ αδυνατεί να κάνει την διαφορά.
Διόλου παράξενο που εδώ και λίγες ώρες άπαντες προσυπογράφουν την απουσία έντονων προσωπικοτήτων στ’ αποδυτήρια που θα μπήξουν καμιά φωνή στα δύσκολα, θα τσιγκλήσουν τον αγωνιστικό εγωϊσμό των συμπαικτών τους, θα ξεσηκώσουν την κερκίδα. Καλός, χρυσός, χρησιμότατος ο Κάρλος Ζέκα αλλά τα προαναφερθέντα δεν υπάρχουν στο ρεπερτόριό του.
Το καλοκαίρι η διοίκηση ανέβασε το μεταγραφικό μπάτζετ, αγόρασε λαμπερούς ποδοσφαιριστές από Καμπιονάτο, Πριμέρα ωστόσο πετάχτηκαν στα σκουπίδια δύο προκρίσεις που θα έφερναν τεράστιες ανάσες στα ταμεία, συν ότι την πενιχρή συγκομιδή στα ευρωπαϊκά παιχνίδια η ομάδα θα την σέρνει για την προσεχή πενταετία στις κληρώσεις της ΟΥΕΦΑ.
Με κάμποσα συμβόλαια να λήγουν (Πέτριτς, Πράνιτς) σε μερικούς μήνες η ΠΑΕ οφείλει να διδαχθεί από τα λάθη της και να κυνηγήσει περιπτώσεις αθλητών που θα παίξουν σημαντικό ρόλο με το καλημέρα δίχως να χρειάζεται οι συμπληρωματικοί να φορτώνονται με ευθύνες που αδυνατούν να σηκώσουν έχοντας και τους μαφιόζους να τους κυνηγούν. Θυμηθείτε τι παιχνίδια έκαναν μετά την Πρωτοχρονιά του 2014, Νάνο, Μπεργκ, Σίλντενφελντ και πόσο αρμονικά κόλλησαν δίπλα τους οι ρολίστες Αμπέντ, Ατζαγκούν, Κλωναρίδης, Κουτρουμπής!
Άπαντες «εξαφανισμένοι» δύο χρόνια μετά, με την εξέδρα να τους λοιδορεί κι όχι άδικα εδώ που τα λέμε αφού με την Καμπάλα και κάθε λογής μικρομεσαίο της Σούπερ Λιγκ ακόμα και τα παιδιά της Κ20 θα είχαν περισσότερο σφυγμό (αν και τώρα πιάνουμε θέματα νοοτροπίας που είναι ιδιαίτερο ζήτημα στον Παναθηναϊκό των τελευταίων ετών).
Φυσικά στο ποδόσφαιρο η αποτυχία αποτελεί μέρος του παιχνιδιού (άσχετα αν ο Παναθηναϊκός έχει χορτάσει τον κόσμο του πίκρες, με τους φιλάθλους να είναι πια στα όριά τους), αλλά ακόμα κι απ’ αυτές μπορείς ν’ αποκομίσεις οφέλη. Το πρόσφατο παρελθόν είναι διδακτικό: Ο Παναθηναϊκός του Κυράστα και του Μαρκαριάν κόντευε ν’ αποκλειστεί από μια Γκράτσερ, έτρωγε τέσσερα στο ημίχρονο στη Γαλικία, τρία στο ΟΑΚΑ από τα… τρίτα (!) της Άρσεναλ, ωστόσο ο ελληνικός του κορμός «ψήθηκε» κι έγινε η βάση της εθνικής μας στην Πορτογαλία. Η ομάδα που κόντεψε να παίξει τελικό Τσάμπιονς Λιγκ ήταν η ίδια που μήνες νωρίτερα ανάγκαζε τον κόσμο της ν’ αποχωρεί απ’ το Στάδιο στο 70΄ βρίζοντας Θεούς και δαίμονες στο 1-4 απ’ τη Λεβερκούζεν.
Ο Στραματσόνι ξεκίνησε άσχημα σ’ ένα πρωτάθλημα και μια ομάδα που τώρα μαθαίνει αλλά τουλάχιστον ευλόγησε την μαζική έλευση μπαλαδόρων που με 2-3 έμπειρους ανάμεσά τους μπορούν τουλάχιστον να καταφέρουν να μην αιμορραγούν τα μάτια μας του χρόνου, ανεξαρτήτως δράσης των «αρχόντων» του παρασκηνίου. Ο ερχομός του winner Λέτο είναι προς την παραπάνω κατεύθυνση, αν ο Αργεντινός συνέλθει μαζί με τον Μπεργκ θα συνθέσουν ένα άκρως ενδιαφέρον δίπολο για του χρόνου.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο προπονητής τόνισε πρόσφατα πως το καλοκαίρι η ομάδα θα πάει για 2-3 στοχευμένες κινήσεις παικτών που παίζουν στο κέντρο (ώστε να απελευθερωθεί ο Ζέκα και να κλείσει τιμημένα την καριέρα του ο Εσιέν αν ο Γκανέζος παραμείνει στα μέρη μας) ας ελπίσουμε αρχικά αυτές να αφορούν καλούς ΑΘΛΗΤΕΣ.
Το τριφύλλι γέμισε εξτρέμ, επιθετικά χαφ, στράικερ, στόπερ, γκολκίπερ του λείπουν μονάχα ακραία μπακ και ποδοσφαιριστές στο πιο νευραλγικό πόστο της μεσαίας γραμμής που θ’ ασκήσουν επιθετικό μαρκάρισμα, θα κλέψουν μπάλες και θα προσφέρουν αρκετές κατοχές στους επιτιθέμενους.
