Τελευταία φορά που ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα τέλειωσε αγώνα με μονοψήφιο αριθμό πόντων ήταν στις 11 Ιανουαρίου, σταματώντας στους πέντε με αντίπαλο την Κηφισιά. Σημειωτέον ο προπονητής τον άφησε στο παρκέ μόλις 15 λεπτά και σ’ αυτό το διάστημα πήρε μόλις δύο σουτ! ΄
Ο σέντερ της εθνικής Σερβίας βρέθηκε στο στόχαστρο του κόσμου μετά τις συνεχόμενες ήττες από Λοκομοτίβ Κούμπαν, Ολυμπιακό κυρίως λόγω κάποιων δηλώσεων που έβγαζαν προς τα έξω…ωχαδερφισμό και μη συναίσθηση της κρισιμότητας των στιγμών. Οι κατηγορίες που του απευθύνονται όποτε ο Εξάστερος ηττάται, αφορούν την άμυνα του και το σχεδόν 1.000.000 ευρώ που αμείβεται!
Πρώτα απ΄ όλα είναι γνωστό πως στα ομαδικά σπορ κι ειδικά σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ που είναι τα πιο δημοφιλή τα περισσότερα χρήματα πάνε στους παίκτες με έφεση να «ματώνουν» το δίχτυ. Ο Μίρο αποτελεί το μεγαλύτερο επιθετικό όπλο του ΠΑΟ έχοντας 11 πόντους μ.ο στην Α1 και 13 στην Ευρωλίγκα με τα ποσοστά ευστοχίας του να είναι εξαιρετικά και στους δύο θεσμούς (61% στα δίποντα και 83% στις βολές). Στο top-16 όπου ο συντελεστής δυσκολίας ανεβαίνει ο άνθρωπος κάνει απίθανα πράγματα (14 πόντους μ.ο με 63% στα δίποντα), είναι νωπές οι μνήμες από το σόου που έδωσε κόντρα στους αθλητικούς Ντάνστον, Τάιους της Εφές τους οποίους πήγαινε «βόλτες» όπου γούσταρε.
Μ’ εξαίρεση τον Ντίνο Ράτζα δεν θυμόμαστε άλλο σέντερ στον Παναθηναϊκό με τέτοια ποικιλία εκτέλεσης, ακόμα κι ο Νίκολα Πέκοβιτς που ήταν ίδιας κοψιάς αθλητής αλλά πιο «στεγνός» σωματικά κι ένα κλικ γρηγορότερος, υστερούσε του Μίροσλαβ σε «ποικιλίες». Ο «Ραντού» πάει σε κάρφωμα, διείσδυση, σουτάκι από τα 4 μέτρα, χουκ είτε με το αριστερό, είτε με το δεξί, ρολάρει στα κορμιά των αντιπάλων κι όλα αυτά με υπερβολική άνεση, λες και δεν βλέπει όσους πάνε να του κλείσουν τον δρόμο προς το καλάθι. Το χαμόγελό του όταν επιστρέφει στην άμυνα μετά από εύστοχο σουτ τείνει πια να γίνει trademark!
Aν αυτή τη στιγμή ο μόνιμος τροπαιούχος διεκδικεί την πρωτιά στην Α1 κι ένα καλό πλασάρισμα στον όμιλό του είναι επειδή ο σέντερ του βρίσκεται πάντα στις επάλξεις επιθετικά για να ταράζει όσους παρατάσσονται απέναντί του. Υποψιαζόμαστε μάλιστα πως μετά τις τελευταίες ενισχύσεις θα εξακολουθήσει να το πράττει με μεγαλύτερη ένταση. Μέχρι πρότινος διαθέτοντας μόνο τον Φελντέιν ν’ απειλεί απ’ την περιφέρεια (Πάβλοβιτς, Διαμαντίδης, Καλάθης ποτέ δεν έβγαζαν το παντεσπάνι τους έχοντας ετικέτα killer) η άμυνα των αντιπάλων έκλινε προς το μέρος του. Θυμηθείτε τον αγώνα στο ΣΕΦ πόσο… προκλητικά άφηναν οι οικοδεσπότες τη μπάλα στον Καλάθη για να εκτελέσει, σπεύδοντας σε βοήθειες στον Μιλουτίνοφ που εκείνη την βραδιά έκανε εμφάνιση καριέρας όντας ο μόνος υψομετρικά που μπορούσε ν’ αντικρύσει στα μάτια τον Ραντούλιτσα.
Με τους δύο καινούργιους Αμερικανούς να διακρίνονται για το επιθετικό τους ρεπερτόριο αν αρχίζουν να μπαίνουν τα μακρινά σουτ θα δοθούν περισσότερα μέτρα δράσης στον ψηλό. Σε μια εποχή που το μπάσκετ έχει πάει σε δύναμη/αλτικότητα/ταχύτητα ο λεγάμενος μας ταξιδεύει χρόνια πίσω, τότε που σταρ ήταν όσοι πετύχαιναν πόντους με συνέπεια δίχως να χρειάζεται να πηδάνε στο Θεό! Το λάθος έγινε με τον παίκτη που κλήθηκε να τον ξεκουράζει, άλλωστε το σπορ είναι ομαδικό. Όταν λοιπόν ο Κούζμιτς αδυνατεί να κάνει την διαφορά, η μπάλα στις στραβές τους παίρνει όλους από κάτω, δικαίους κι αδίκους.
