Από τον Κώστα Αντωνίου (το πρώτο μέλος του πράσινου φυτωρίου που έφτασε στην πρώτη ομάδα, κάνοντας λαμπρή καριέρα) μέχρι τον Λάζαρο Λάμπρου για τον οποίο μαθαίνουμε ότι οι προδιαγραφές του είναι φοβερές, εκατοντάδες ποδοσφαιριστές ανατράφηκαν σε Παιανία, Κορωπί, αρκετοί απ’ αυτούς έγιναν επαγγελματίες φορώντας την πράσινη φανέλα ή ενισχύοντας (συνήθως) άλλα κλαμπ των εθνικών κατηγοριών.
Τα τμήματα υποδομών σήκωσαν (πετυχημένα αν κρίνουμε όσα είδαμε τη σεζόν 2013-2014) το βάρος της επιστροφής του Παναθηναϊκού σε ανταγωνιστικό επίπεδο (όταν έμπειροι και λεγεωνάριοι το 2013 γελοιοποίησαν εαυτούς, μη καταφέρνοντας ούτε Ευρώπη να βγάλουν τον Παναθηναϊκό), πλην όμως στην πορεία το πλάνο «βάρος στα τσικό» στράβωσε, υπό το βάρος των τρανταχτών αποτυχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Αλαφούζος-Αναστασίου-Νταμπίζας είχαν συμφωνήσει στην προώθηση παικτών από τα σπλάχνα του σωματείου κι είδαν γρήγορα τους κόπους τους να δρέπουν καρπούς. Μαυρίας, Καπίνο έφεραν στο σύλλογο 7.000.000 ευρώ, σε μέρες που το ταμείο «μάτωνε» κι η ανεύρεση πόρων ήταν δύσκολη αποστολή.
Η λύση της συνεργασίας με τον τελευταίο κι η απόλυση του προπονητή γκρέμισε το ολλανδικό μοντέλο το οποίο τόνισε κι η παρουσία του Γιάννη Σαμαρά (με έντονες επιρροές από την κουλτούρα των «οράνιε») στην Ακαδημία, μαζί «έπεσε» κι η υπομονή του κόσμου που έκρινε ότι άξιζε να δώσει πίστωση χρόνου σε εφήβους που είχαν μεγαλώσει μέσα στον Παναθηναϊκό.
Με την έλευση Στραματσόνι επιλέχθηκε η λύση της συνεργασίας με «ψημένους» αθλητές. Έτσι κι αλλιώς μ’ εξαίρεση Βασίλη Αγγελόπουλο, Λάζαρο Λάμπρου δεν ακούγονται κάποια ονόματα μικρών, ικανά να προωθηθούν στην πρώτη ομάδα, ενδεχομένως γι αυτό λέγεται ότι το καλοκαίρι θα υπάρξει αλλαγή σκυτάλης στο κουμάντο της ακαδημίας με τον Γιάννη Σαμαρά να χαιρετά.
Μετά την υπογραφή συμβολαίου του Χρήστου Δώνη με την ελβετική Λουγκάνο από τα πιτσιρίκια που μαζί με τον Κάρλος Ζέκα πήγαιναν για προετοιμασία προ διετίας (η… πενταήμερη εκδρομή όπως καλά θα θυμάστε), έμειναν μόνο οι (παροπλισμένοι) Μαρινάκης, Χουχούμης να μας θυμίζουν το φιλόδοξο σχέδιο που εκπονήθηκε όταν ο σύλλογος απειλούνταν με υποβιβασμό λόγω χρεών. Ο Παναθηναϊκός είχε «πετάξει» για το Όστερμπεϊκ με 17 παίκτες, εκ των οποίων οι 12 ήταν στο σύλλογο από τότε που πήγαιναν δημοτικό!
Η συγκεκριμένη φουρνιά είχε αναδειχτεί πρωταθλήτρια στο Πρωτάθλημα Κ18 της Superleague τον Μάιο του 2009, επικρατώντας του Ολυμπιακού με 3-0 στο Καραϊσκάκη, ενώ τον Μάιο του 2012 κατέκτησε τον τίτλο στο πρωτάθλημα Κ20 με χαρακτηριστική άνεση.
Παρότι λίγοι είδαν το εγχείρημα με αισιοδοξία ΚΑΙ σε επίπεδο αντρών η αφεντιά τους «περιποιήθηκε» καλά όποτε βρήκε μπροστά της ΟΣΦΠ/ΠΑΟΚ. Η «μαγιά» ήταν μια χαρά, ασχέτως αν αργότερα λόγω κακών αποτελεσμάτων, αστοχίας προπονητών σε αξιολόγηση ατομικού ταλέντου (τύπου Ρισβάνη και Νίνη) βρέθηκαν σ’ άλλα σωματεία.
Ούτως ή άλλως ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να είναι η μοναδική ελληνική ομάδα που «παράγει» επί μονίμου βάσεως παίκτες από την ακαδημία της, έχοντας να επιδείξει μόνο τα τελευταία χρόνια (απ’ τον Νίνη κι έπειτα), 23 ποδοσφαιριστές (!), που έφτασαν ως το ντεμπούτο με την πράσινη φανέλα (Νίνης, Μπουτζίκος, Παντίδος, Φέτσης, Μαυρίας, Καπίνο, Φουρλάνος, Λαγός, Ταμπάκης, Τριανταφυλλόπουλος, Χουχούμης, Μουζακίτης, Γιαννιτσάνης, Δώνης, Αποστολόπουλος, Κουσίδης, Μαρινάκης, Ρισβάνης, Αναστασόπουλος, Β. Αγγελόπουλος, Κότσαρης, Στάικος, Λάμπρου).
Υπολογίστε στους παραπάνω τον χαφ Γιαννη Σταματάκη και τον τερματοφύλακα, Αλέξανδρο Αναγνωστόπουλο που δεν έδωσαν επίσημο παιχνίδι με το «τριφύλλι» στο στήθος αν και είχαν υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο.
Τρία χρόνια μετά η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών είτε παραχωρήθηκαν, είτε θεωρούνται ανενεργοί. Απ’ τον πολυδιαφημισμένο στόχο της «αξιοποίησης των δικών μας παιδιών», έχουν μείνει μόνο έξι ποδοσφαιριστές (Χουχούμης, Μαρινάκης, Κότσαρης, Αναγνωστόπουλος, Αγγελόπουλος, Λάμπρου), ουδείς λογίζεται βασικός απ’ τον Αντρέα Στραματσόνι. Το πλάνο δεν απέδωσε καρπούς, αλλά επειδή μόνο ο Παναθηναϊκός δίνει βαρύτητα στις ακαδημίες περιμένουμε τους προσεχείς «καρπούς» των τμημάτων υποδομής.