Η χρονιά για τον Παναθηναϊκό τελείωσε (μην γελιόμαστε) από τον Αύγουστο! Η εξωφρενική κατραπακιά από τους Αζέρους διέλυσε κάθε ψυχικό σύνδεσμο μεταξύ κόσμου (που στήριζε λυσσαλέα τις προηγούμενες σεζόν παρότι έβλεπε ποδοσφαιριστές που σε άλλες περιπτώσεις δεν θα πέρναγαν ούτε για βόλτα έξω από το αθλητικό κέντρο) –ομάδας, «έκαψε» τον προπονητή, διέλυσε τα κίνητρα που είχαν οι πριμαντόνες (Mπεργκ, Πράνιτς), ενόψει Euro κι επανέφερε την καταραμένη μιζέρια στη Λεωφόρο.
Αίσθημα που ενισχύθηκε αργότερα βλέποντας την διοίκηση να επιμένει στο δρόμο των… tweets, να ΣΥΝΘΛΙΒΕΤΑΙ από το παρασκήνιο με την απόφαση μη διεξαγωγής του «αιώνιου» ντέρμπι (όταν τα πιο cult μέλη της αντίπαλης αποστολής ανέβηκαν στη «13» για να τραβήξουν selfies), να έρχονται τα πάνω-κάτω στη βαθμολογία με τις τιμωρίες, να κλείνουν δύο θύρες μετά από προτροπή του υφυπουργού, να φεύγουν προπονητές-γυμναστές-τεχνικοί διευθυντές κι υπό την δικαιολογία «να δώσουμε χρόνο στους καινούργιους» οι περισσότεροι να τα φορτώνουν στον κόκορα!
Το έργο το έχουμε ξαναδεί και δεν θα θέλαμε με τίποτα να είμαστε στη θέση του Αντρέα Στραματσόνι. Είναι τόσο το «δηλητήριο» που έχει μπει στα μυαλά του κόσμου που του χρόνου στο ΠΡΩΤΟ στραβό αποτέλεσμα ΟΛΟΙ θα θυμηθούν την αδυναμία να κερδίσει το τριφύλλι, Πανθρακικό, Γιάννενα, Ηρακλή, Ατρόμητο, Ξάνθη, Πανιώνιο, τον χειρότερο ΠΑΟΚ ever (με μαξιλάρι το 2-0 στο 55΄) κι ο Ιταλός λογικά θα κουνήσει μαντήλι για να έρθει κάποιος άλλος μεσούσης της σεζόν που θα θέλει δικούς του παίκτες, δικό του επιτελείο κ.ο.κ!
Το κλίμα εμπιστοσύνης από την εξέδρα εξαφανίστηκε, πάει ολοταχώς να καεί κι άλλη φουρνιά όταν δύο εβδομάδες πριν ο «Στράμα» αποθεωνόταν γιατί απομάκρυνε τα παιδιά που ήταν τσακωμένα με τα βασικά του αθλήματος, γεμίζοντας το ρόστερ αρτίστες. Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός διαθέτει σύνολο υπό κατασκευή, δίχως αρχές στο παιχνίδι του που όμως αποτελείται από ΚΑΛΟΥΣ ποδοσφαιριστές.
Υπάρχει βέβαια ανισορροπία στη μεσαία γραμμής (οι τρεχαλατζήδες μέσοι του ΠΑΟΚ «κατάπιαν» τον άμοιρο Λαγό που δεν είχε που να δώσει μπάλα) όμως άμυνα (προσωπικά μας κάνει μια χαρά η τριπλέτα Τελάντερ, Σάντσεθ, Στιλ) και μπροστά είσαι «γεμάτος».
Όποιος κι αν προπονήσει τον Παναθηναϊκό, όσο καλό βιογραφικό κι αν διαθέτει θα έρθει αντιμέτωπος με την ανυπομονησία των οπαδών που δεν αντέχουν άλλο, ασχέτως αν πέρσι και πρόπερσι κάνοντας τα στραβά μάτια για 4-5 μήνες στη συνέχεια είδαν ένα σύνολο που «πέταγε», χωρίς να διαθέτει σταρ, μα συγκεκριμένες αρχές στο γήπεδο!
