Ο Παναθηναϊκός έχει κάνει έξι ήττες στο φετινό πρωτάθλημα (δεν υπολογίζουμε εκείνη στα χαρτιά). Όλες στο γκολ εκτός από το 1-3 της Τούμπας, πάει να πει ότι οι αγώνες του ως το τέλος ισορροπούσαν σε τεντωμένο σχοινί. Φέτος δεν κέρδισε ούτε ένα ματς που έπρεπε να πάρει πλην εκείνου με την Μπριζ όπου η ανατροπή στο β΄ ημίχρονο (και με 10 παίκτες μάλιστα) χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τον κόσμο.
Μετά ήρθε το καταραμένο 2-2 με την Γκαμπάλα κι όλα διαλύθηκαν. Όλα αυτά τα χρόνια η διαφορά του Παναθηναϊκού με τους απέναντι είναι ότι οι δεύτεροι διαχειρίζονται καλύτερα την πίεση για αποτέλεσμα. Δεν τρομάζουν ποτέ και πώς να συμβεί αυτό όταν είναι σίγουροι πως ότι κι αν γίνει οι ρέφερι θα τους «σπρώξουν», πολλές φορές τόσο άγαρμπα σε σημείο να προκαλούν βάναυσα τη νοημοσύνη όλων μας.
Σχεδόν 20 χρόνια τώρα ο Παναθηναϊκός δεν έμαθε να κερδίζει, ποτέ δεν απέκτησε τρόπο, όλα τα προτεινόμενα μοντέλα διαλύονταν από την απογοήτευση της μη κατάκτησης της πρωτιάς με αποτέλεσμα οι προπονητές να είναι αναλώσιμοι. Ο Κυράστας παραιτήθηκε (ο πρώτος και τελευταίος μέχρι σήμερα κόουτς που το τόλμησε, καλοκαίρι του 2000) παρότι είχε παρουσιάσει σύνολο που δεν χόρταινες να το βλέπεις. Το επιθετικό στυλ Τεν Κάτε, Αναστασίου καταποντίστηκε, το συντηρητικό στυλ Σουμ, Αναστασιάδη, Μαρκαριάν, Πεσέιρο, Δανιήλ το ίδιο, το 4-3-3 με έμφαση στους ακραίους του Φερνάντο Σάντος βάστηξε ένα (!!!) μήνα!
Το πρόβλημα είναι Ο ΙΔΙΟΣ ο σύλλογος. Με τόσους τεχνικούς να εναλλάσσονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα το κλαμπ καταφέρνει να μας δείξει κατά καιρούς ορισμένες δυνατότητες, ποτέ όμως κάτι ολοκληρωμένο. Ο «Στράμα» σήμερα κάνει πειραματισμούς και διαχείριση, μόνο που σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι αδύνατη η κατανόηση της ταυτότητας που θέλει να δώσει.
Το φοβερό είναι ότι ακόμα κι έτσι το τριφύλλι μπορεί να παίξει καλά (έστω κι αν λείπουν 2-3 βαρβάτοι κεντρικοί χαφ για να βοηθούν το Ζέκα), ότι αγωνιστικό στυλ κι αν προτιμήσει ο προπονητής. Γουστάρεις να χαρίσεις την κατοχή; Μαζεύεσαι πίσω από τη σέντρα και πετάς τη μπάλα μπροστά στους διεμβολιστές εξτρέμ που μαζί με τον Μπεργκ μπορούν να σκαρώσουν μπελάδες στον οποιονδήποτε. Θες να γυρίσεις το τόπι; Με τόσους τεχνίτες γίνεται άνετα, αρκεί οι αμυντικοί μέσοι να μπορούν ν’ ασκήσουν επιθετικό μαρκάρισμα ώστε να «ταΐσουν» τους μεσοεπιθετικούς. Ο Παναθηναϊκός ως τώρα δεν κάνει ξεκάθαρα ούτε το ένα, ούτε το άλλο, οι ήττες μαζεύονται κι η σύγχυση μεγαλώνει.
