Τα πρώτα δείγματα του Έλιοτ Ουίλιαμς είναι εξαιρετικά, όχι μόνο στα παιχνιδάκια-ρουτίνας του ελληνικού πρωταθλήματος μα κι εναντίον της Φενέρ όπου ο προπονητής έδειξε πόσο τον εμπιστεύεται δίνοντάς του 33 λεπτά απέναντι σε ομάδα Ομπράντοβιτς. Ο «μπόμπερ» του NBDL μαντεύαμε εκ των προτέρων ότι θα προσφέρει σκορ στον Παναθηναϊκό, ήδη έχει μ.ο 15 πόντους, ενώ το εκρηκτικό, «κάθετο» παιχνίδι του αποφέρει αρκετά φάουλ υπέρ των πρασίνων, βούτυρο στο ψωμί του μιας και έχει 85% από την γραμμή των προσωπικών.
Στο μόνο που δεν τον έχουμε δει είναι στην άμυνα σε «τριάρια» με όγκο (τύπου Παπανικολάου, Ματσιούλις, Παπαπέτρου) που θα θελήσουν να παίξουν με πλάτη και να τον ποστάρουν παρασέρνοντας τον στο καλάθι. Η επίδραση του πάντως στον οργανισμό είναι κάτι παραπάνω από καταλυτική, ο κόσμος ήδη τον αγκάλιασε (παίζει ρόλο κι ότι είναι θεαματικός, που να ξεχαστούν τα καρφώματα με τη Φενέρ και τα μαγικά που έκανε χθες στο 2ο δεκάλεπτο;) σε σημείο αρκετοί να δοξάζουν τη θεά Τύχη που δεν κατέληξε η ΚΑΕ σε λύσεις Παπανικολάου ή Μπράμο, παιδιά με επίγνωση του ευρωπαϊκού στυλ παιχνιδιού, μα πιο πολύ «εργαλεία» παρά αθλητές παρασέρνουν τους υπολοίπους. Ρολίστες ο ΠΑΟ ήταν γεμάτος (με Πάβλοβιτς, Βλάντο, «Χαραλαμπό») κάποιον να προκαλεί εκρήξεις ήθελε.
Ο Αμερικανός αν συνεχίσει σ’ αυτό το τέμπο σίγουρα θα προκαλέσει ενδιαφέρον των ισχυρότερων οικονομικά συλλόγων μιας κι ο αθλητής έχει υπογράψει ως το καλοκαίρι. Πολύ ελπιδοφόρο γι αυτόν ότι παίζει με μυαλό κάτι που δεν φανταζόμασταν ξέροντας ότι προηγουμένως έπαιζε στο ΝΒDL όπου αποτελεί «παιδική χαρά» από άποψη τακτικής! Με τη Φενέρ π.χ τρώει τάπα σε τρίποντο από τον Ούντο, οι Τούρκοι μειώνουν και μετά από δεύτερα χώνεται στη ρακέτα τους, εκμεταλλεύεται το μις-ματς στο προσωπικό μαρκάρισμα, παίρνει την ασίστ του Διαμαντίδη και χαρίζει μαξιλαράκι ασφαλείας στον γηπεδούχο! Κι όλα αυτά στο ανταγωνιστικό περιβάλλον της Ευρωλίγκας με σύνθετες άμυνες και αθλητές (συμπαίκτες/αντιπάλους) που έβλεπε πρώτη φορά στη ζωή του.
Ο Ουίλιαμς είναι ο 28ος (!) ξένος στη μετά-Ομπράντοβιτς εποχή κι έχει ενθουσιάσει όσο κανείς άλλος περιφερειακός στο παρελθόν. Κάποιοι από αυτούς πρόσφεραν πολύτιμες υπηρεσίες (όπως ο Ραμέλ Κάρι, ο Ρόκο Λένι Ούκιτς), άλλοι πέρασαν αδιάφοροι (AJ Σλότερ, Γιάνις Μπλουμς, Ντέργουιν Κίτσεν, Μάρκους Μπανκς, DJ Κούπερ, Ζακ Ράιτ), αυτός εδώ, όμως, μοιάζει φτιαγμένος από ξεχωριστή πάστα! Θεωρητικά ήταν σε μειονεκτική θέση έναντι των Μάρκους Μπανκς (είχε να επιδείξει καριέρα στο ΝΒΑ), Ντι Τζέι Κούπερ, Ραμέλ Κάρι, Ζακ Ράιτ (γνώριζαν τις ευρωπαϊκές συνθήκες του παιχνιδιού γι αυτό δεν θεωρήθηκε μεγάλο ρίσκο ο ερχομός τους μεσούσης της σεζόν).
Ο πρώτος στάθηκε αδύνατον να παίξει το μπάσκετ που ήθελε ο Αργύρης Πεδουλάκης κι άφησε τη θέση του στον Ραμέλ Κάρι που παρά τα χρονάκια του (33) «έδεσε» με την ομάδα και πρόσφερε στην κατάκτηση δύο νταμπλ. Με 9.5 πόντους (52.2% στα τρίποντα), 3.9 ριμπάουντ και 2.1 ασίστ στα πλέι οφ του 2013 κέρδισε με το σπαθί του την επέκταση του συμβολαίου του. Την επόμενη σεζόν αλληλοσυμπληρώθηκε με τον Ζακ Ράιτ αφού ο προπονητής ήθελε ένα καλό αμυντικό για να βοηθήσει τον λαβωμένο Ρόκο Λένι Ούκιτς που με πρόβλημα τραυματισμού στον αχίλλειο πραγματοποίησε κακή σεζόν. Έχοντας συμπληρωματικά καθήκοντα στάθηκε εξαιρετικά σε ότι του είχε ζητηθεί προσφέροντάς το απόλυτο χάι-λάιτ στον 5ο τελικό του πρωταθλήματος ταπώνοντας αυτοκρατορικά τον -κατά 30 πόντους ψηλότερό του -Γκιόρκι Σερμαντίνι σε προσπάθεια του τελευταίου για κάρφωμα.
(δείτε από το 02.56΄΄).
Εκείνος που πέρασε και δεν άγγιξε ήταν ο Ντι Τζέι Κούπερ, με τον τέως σταρ του ΠΑΟΚ (τον οποίο «ζαχάρωνε» ο ΠΑΟ το καλοκαίρι του 2014) να μην μπορεί να κάνει την διαφορά στα περσινά πλέι-οφ σε σύνολο μπερδεμένο, με υπηρεσιακό προπονητή και τους Μπατίστα, Παππά, Γκιστ ανήμπορους να βοηθήσουν!
