Μπορεί αυτά τα παιχνίδια, όπως το σημερινό με τον Ατρόμητο, να είναι αδιάφορα για την πλειοψηφία του κόσμου του Παναθηναϊκού, μετά την απογοητευτική φετινή χρονιά, ανεξάρτητα από το τι θα γίνει στα πλέι οφ, όμως για την ομάδα δεν είναι έτσι.
Όχι διότι οι «πράσινοι» κυνηγούν κάτι το φοβερό και τρομερό. Είναι περισσότερο θέμα νοοτροπίας μεγάλου κλαμπ και επαγγελματισμού. Ο, τι γράφει, δεν ξεγράφει. Έχει απομείνει μόνο ο στόχος της 2ης θέσης και γι αυτό θα πρέπει να «πολεμήσουν» στην ομάδα. Δεν έχει, άλλωστε, και νόημα, στην παρούσα φάση, να κοιτάζουν πίσω. Όλα αυτά θα αναλυθούν στο τέλος της σεζόν, με σκοπό να μην επαναληφθούν τα λάθη.
Ήταν καλός σήμερα ο Παναθηναϊκός. Είχε όρεξη και διάθεση από την αρχή, κυκλοφόρησε καλά την μπάλα, δημιούργησε, σημείωσε δυο γκολ και απειλήθηκε μόλις δυο φορές από ισάριθμα σουτ του Γροντή. Η εμφάνιση ήταν ώριμη και ήρθε πριν από το μεγάλο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, για να τονώσει το ηθικό των ποδοσφαιριστών.
Πρώτο σημείο αναφοράς, ο Λούκας Βιγιαφάνιες. Ο Αργεντινός ήταν χάρμα ιδέσθαι στην αναμέτρηση. Έκανε ό, τι ήθελε με την μπάλα, ταλαιπώρησε ουκ ολίγες φορές τους αντιπάλους μέσους και αμυντικούς, σκόραρε το πρώτο του γκολ, είχε την ασίστ στο πρώτο τέρμα του (επίσης καλού) Εβαντζελίστα και ήταν ό, τι καλύτερο είχε να επιδείξει ο Παναθηναϊκός στο γήπεδο.
Ο Λούκας ανεβάζει ποιοτικά την ομάδα, ειδικά όταν αγωνίζεται πίσω από τον επιθετικό σε σχήμα 4-2-3-1, όπως συνέβη σήμερα. Η ενδεκάδα πρέπει να ξεκινάει απ’ αυτό, διότι πολύ απλά δεν υπάρχει άλλος σαν κι αυτόν στο Κορωπί…
Δεύτερο σημείο αναφοράς το ντεμπούτο του Σεμπάστιαν Λέτο. Πάνω – κάτω, ο Αργεντινός ήταν όπως τα γράφαμε. Θέλει ακόμη δουλειά και ρυθμό για να επανέλθει στο 100% και να γίνει ο… παλιός καλός «Σέμπα», αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ο… παλαίμαχος, που περίμεναν ίσως οι επικριτές της συγκεκριμένης μεταγραφής. Έτρεχε, έδινε ποιότητα στην ομάδα, συμμετείχε στο πρώτο γκολ, παραλίγο να σημειώσει και έδωσε μια «λάμψη» στο παιχνίδι, ξεσηκώνοντας και την κερκίδα.
Η μπάλα δεν ξεχνιέται και απ’ αυτή ξέρει μπόλικη ο Λέτο. Το ντεμπούτο του ήταν κάτι παραπάνω από ελπιδόφο και νομίζω ότι θα αποδειχθεί ότι η μεταγραφή αυτή δεν έγινε απλά και μόνο για να φωνάζει η κερκίδα ρυθμικά το όνομά του. Ο Λέτο χρειάζεται ρυθμό. Με σωστή δουλειά από τον ίδιο και το τεχνικό επιτελείο, αυτός θα έρθει. Χρειάζεται, απλώς, υπομονή. Το πρώτο βήμα έγινε…
