Όταν ο Παναθηναϊκός ενέπνεε…

Οι εξελίξεις από την επίδειξη δύναμης που έκαναν Σαββίδης-Μελισσανίδης έστρεψαν το ενδιαφέρον των κόκκινων ΜΜΕ στους ισχυρούς άνδρες ΠΑΟΚ, ΑΕΚ. Έτσι εξηγείται γιατί μετά τόσα 24ώρα που πέρασαν δεν έχουμε διαβάσει ακόμα για «τεσσάρες»,  μόνιμο μότο αυτών εκεί κάτω όποτε ο Παναθηναϊκός κατηφορίζει στα μέρη τους.

Η παραπάνω κίνηση φέρνει γούρι στο τριφύλλι που ακόμα και με Μπαρμπαρούση, Πάπε Σο, Ατζαγκούν, 17χρονο στο τέρμα, τους  πρωτάρηδες Ρισβάνη, Τριανταφυλλόπουλο, Λαγό να μασάνε σίδερα, με Ρότσα, Βονόρτα, Αναστασίου στον πάγκο, έβρισκε τρόπο να τους σκαρώνει μεγάλες πλάκες. Μετά την διάλυση της πολυμετοχικότητας και το σφιχταγκάλιασμα του Παναθηναϊκού με τα χρέη, η κατάσταση έγινε εφιαλτική, η ποιότητα του ρόστερ βυθίστηκε μα επί Αναστασίου αυτό δεν φάνηκε τόσο.

Ο «Ολλανδός» μπορεί να είχε τα όποια «κολλήματά» του όμως στα μεγάλα παιχνίδια ήταν πάντα άριστα διαβασμένος. Επί ημερών του ο «πάμπλουτος» Ολυμπιακός όχι μόνο δεν στρίμωξε σε κανένα σημείο τον μεγάλο του αντίπαλο αλλά στα τρία τελευταία ντέρμπι μέτρησε πέντε γκολ, στο μοναδικό 90λεπτο που κέρδισε δεν αντιμετώπισε τον Μπεργκ κι επιπλέον είχε μεγάλη αβάντα απ’ τη διαιτησία.

Ο αέρας σιγουριάς που έβγαζαν τα πιτσιρίκια το 2014 και το 2015 είχε να κάνει αποκλειστικά (νομίζουμε) με το βάρος της φανέλας που φορούσαν. Ο «αιώνιος» περίμενε να δει ένα αντίπαλο ψαρωμένο και διστακτικό να ταμπουρώνεται, αλλά μετά από μερικά λεπτά «τρόμαξε» στην ιδέα ότι οι πράσινοι ήταν αποφασισμένοι, ας μην ξεχνάμε ότι υπήρχε λαϊκή απαίτηση από τους πειραιώτες για… μεγάλες σε έκταση νίκες.

Χρειάστηκε ένα λάθος του Τριανταφυλλόπουλου στο τέλος του προπέρσινου ματς, αμέτρητα φάουλ κοντά στην περιοχή του Στιλ για να βρει δύο γκολ ο Ολυμπιακός που πέρσι τη Λεωφόρο σκόραρε στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων.

Το προηγούμενο διάστημα ο Παναθηναϊκός δίχως να διαθέτει σούπερ σύνολο ήταν ανταγωνιστικός ακριβώς, επειδή δούλευε μεθοδικά, βρίσκοντας στην πορεία πράγματα που έλειπαν από άλλους περισσότερο «γεμάτους» σε λύσεις, δηλαδή οργάνωση, πίστη, πάθος, πρωταγωνιστές.

Ήταν αδύνατον ο σύλλογος να έχει την εύνοια του συστήματος, την πρόσβαση στα εκατομμύρια της ΟΥΕΦΑ, αλλά με σοβαρότητα κατάφερε να διακριθεί και να δώσει σ’ όλους ελπίδες! Την επομένη του 0-3 στο «Καραϊσκάκη» οι εκπομπές επικοινωνίας στη Θεσσαλονίκη, το πρωτοσέλιδο της «ΩΡΑΣ για ΣΠΟΡ», είχαν τον Παναθηναϊκό για πρώτο θέμα.

Η διάκριση (με αστείο μπάτζετ για τα δεδομένα του κλαμπ) έδωσε και σ΄ αυτούς «φλόγα», όνειρα για το μέλλον. Το τριφύλλι εκείνης της περιόδου παίζοντας με πολλά δυνατά, πειθαρχημένα παιδιά έκανε πορεία πρωταθλητισμού στο β΄ γύρο και σάρωσε στο Κύπελλο επειδή διέθετε επίγνωση των αδυναμιών του.

Ο Ολυμπιακός μετά από κάμποσα καλά παιχνίδια στο Τσάμπιονς Λιγκ «καβάλησε καλάμι» κι απ’ τον Ιανουάριο σχεδόν πάντα προκαλεί λύπηση, έτσι κι αλλιώς ακόμα και χάλια να παίζει το πρωτάθλημα δεν υπάρχει περίπτωση να του ξεφύγει. Αν για κάτι (καρα)γουστάραμε τον Παναθηναϊκό της περασμένης διετίας ήταν ότι στα ντέρμπι έμπαινε στο χορτάρι με θράσος δίχως εκ των προτέρων να του έχει καρφωθεί η ιδέα της ήττας από ένα αντίπαλο προικισμένο μεν αλλά και με αμέτρητα «σπρωξίματα» δε!

Παλιότερα με απείρως δυνατότερο ρόστερ στην Παιανία είχες μαζέψει ουκ ολίγες «σφαλιάρες» που ήταν αφόρητες και δύσκολα διαχειρίσιμες, κυρίως επειδή κάμποσες «σημαίες» (της συμφοράς) με το που περνούσαν τη φυσούνα, έτρεμαν! Έπρεπε να φτάσει το κλαμπ στο χείλος της καταστροφής, να προωθηθούν τα παιδιά από το φυτώριο για να παρουσιαστεί ο Παναθηναϊκός με επίγνωση της δύναμης της φανέλας του. Στα πρόσφατα ντέρμπι υπήρξαν μερικά δεκάλεπτα που ο Ολυμπιακός «ζαλίστηκε» ακόμα κι αν ο αντίπαλος δεν ήταν εις θέση να κάνει δέκα πάσες στη σειρά, παρότι δεν διέθετε Ρομπέρτο, ούτε Τσόρι να κόβει και να ράβει στον άξονα.

Περιμένουμε με μεγάλη περιέργεια το ντέρμπι γιατί πρώτη φορά επί Αλαφούζου «φορτώθηκε» το έμψυχο δυναμικό με τόσους μπαλαδόρους που δεν έχουν να ζηλέψουν το παραμικρό από Σεμπάδες, Τζιμάκους και Πάρντους. Ο Μπεργκ, ο Βλαχοδήμος, ο Εβαντζελίστα, ο «Βίγια», ο Λέτο (καλά θα ήταν να είχε ματς στα πόδια του ο Μπουμάλ) ντριμπλάρουν, σουτάρουν, επιταχύνουν, στριφογυρίζουν με τη μπάλα, έχοντας σιγουριά που απορρέει από την πίστη στον εαυτό τους.

Σε περίπτωση «διπλού» θα γλυκάνουν τον κόσμο, προετοιμάζοντας τον γι άλλα κόλπα του χρόνου. Η «τρόικα» ύψωσε για τα καλά τους τόνους, ενώ τα «σίγουρα» φράγκα του Τσάμπιονς Λιγκ μας τελείωσαν! Θα ευθυμήσουμε το καλοκαίρι στα προκριματικά με τον… καλύτερο Ολυμπιακό της εικοσαετίας (χαχαχα).