Δυο λόγια για το ντέρμπι. Για περισσότερα… αλλού. Όποιος Παναθηναϊκός πιστεύει ότι έγινε σοφότερος μετά τη «μάχη» στο Καραϊσκάκη, ότι είδε κάτι που δεν το περίμενε, ας κατέβει από το συννεφάκι στο οποίο έχει ανέβει, ας προσγειωθεί στην πραγματικότητα. Σιγά μην το άφηναν στην «τύχη» το ματσάκι, σιγά μην σε κέρδιζαν στα ίσια…
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και ιδιαίτερη ανάλυση δεν χρειάζεται. Καταρχήν ο Κύζας έδωσε το… αναμενόμενο ΡΕΣΙΤΑΛ. Αυτό που ήξεραν και οι πέτρες, αυτό για το οποίο τον όρισαν. Έκανε ότι περνάει από το χέρι του να αλλάξει την αρνητική τροπή που είχε πάρει για τον Ολυμπιακό το ματς και την άλλαξε. Και ένας… τυφλός θα παραδεχτεί ότι άλλο ματς βλέπαμε μέχρι το ΑΚΥΡΟ 1-1 και άλλο μετά. Όπως και άλλο ματς θα βλέπαμε αν έβαζε το 0-2 ο Ταύλα (δεν συζητάω να έδινε πέναλτι στο χέρι της ίδιας φάσης, αυτό ούτε σε… εκατό ζωές δεν θα γινόταν).
