Παρά την ήττα στο ντέρμπι ο Παναθηναϊκός εμφάνισε κάποια καλά δείγματα. Ο «Στράμα» παρουσιάστηκε διαβασμένος (συνέβη σε όλα τα ντέρμπι) όμως μετά την λανθασμένη κατακύρωση του γκολ του Καμπιάσο οι παίκτες έμειναν στ’ αποδυτήρια λες και κατάλαβαν πως όσο κι αν προσπαθούσαν δεν θα τους άφηναν να φύγουν με αποτέλεσμα απ’ τον Πειραιά. Τα πρώτα σφυρίγματα στο β΄ μέρος (όπου ο Μπεργκ μαζεύει ξύλο ατιμώρητα κι ο ΟΣΦΠ παίρνει όλα τα «σπόρια») ενδεχομένως να τους «φόβισαν» περισσότερο, κάτι που σε συνδυασμό με την κόπωση των Αργεντινών έφερε τους πράσινους κάτω από τη σέντρα.
Η ανυπαρξία του Εσιέν, το γεγονός ότι ο κόουτς βάφτισε αμυντικό χαφ ένα στόπερ και χρησιμοποίησε ως εξάρι τον Ζέκα δείχνει που πρέπει να κοιτάξει πρωτίστως η ομάδα το καλοκαίρι. Σχήμα με δύο αμυντικούς χαφ που θα «δαγκώνουν» θα βοηθήσει του χρόνου τον σύλλογο να είναι πιο επιθετικός (αν και προέχει να γκρεμοτσακιστεί από το προσκήνιο το παρεάκι που διαφεντεύει το ποδόσφαιρο).
Για να έχει ανάπτυξη ένα σύνολο είναι απαραίτητο να έχει ώρα τη μπάλα στα πόδια και να διαθέτει αμυντική ισορροπία. Με δύο μέσους που θα δεν θ΄ αφήνουν τις θέσεις τους, θα διαθέτουν στοιχειωδώς αξιοπρεπή πάσα, το τριφύλλι θα έχει απελευθερωμένους ψηλά όσους επιλέξει ο «Στράμα». Στην επίθεση το κλαμπ διαθέτει εξαιρετικούς παίκτες με δυνατότητα παραγωγής αυτοματισμών και συνεργασιών. Στα λίγα λεπτά που είδαμε τον Λέτο (με Ατρόμητο, Ολυμπιακό) η χρησιμοποίηση του ήταν υποδειγματική. Ο Ιταλός του ζήτησε ν’ αλλάζει θέσεις και να βρίσκεται κοντά στον Μπεργκ, εξέλιξη που έβγαλε γκολ και φάσεις.
Σε περίπτωση που ο Εσιέν ήταν καλά, δύσκολα ο Ολυμπιακός θα κυριαρχούσε στο β΄ ημίχρονο. Με τριπλέτα Εσιέν, Αμπέιντ, Ζέκα και μπροστά Λέτο-«Βιγια», οι πράσινοι θα είχαν παίκτες με επιθετικά μαρκαρίσματα και κράτημα μπάλας που δεν θα έφερνε τις κατά κύματα επιθέσεις των ερυθρολεύκων. Με Κουτρουμπή να τρέχει και να μην φτάνει, τον Γκανέζο άφαντο και τον Ζέκα να φαντάζει …γιος (σωματοδομικά) των Καμπιάσο, Μιλιβόγεβιτς ο γηπεδούχος (παίρνοντας τα περισσότερα σφυρίγματα) μπαστακώθηκε στην πράσινη περιοχή και περίμενε το λάθος. Ενισχύοντας τον άξονα του χρόνου δημιουργείς πολλαπλά οφέλη. Θ’ ανακουφίσεις τους στόπερ ξέροντας ότι οι αντίπαλοι έχουν να ξεπεράσουν ένα «τείχος» 20 μέτρα ψηλότερα. Θα λυτρώσεις τον Ζέκα που από θέμα όγκου δεν μπορεί να συγκριθεί π.χ με Γιόχανσον, Καμπιάσο που ρίχνουν και δέχονται αδιαμαρτύρητα ξύλο στον «πόλεμο» της μεσαίας γραμμής. Θα απελευθερώσεις τους μπαλαδόρους που θα διατηρούνται φρέσκοι γνωρίζοντας πως δεν είναι απαραίτητο να τρέχουν πάνω κάτω βοηθώντας στα μαρκαρίσματα στα εύκολα θεωρητικά παιχνίδια…
