Τα τελευταία νέα φέρνουν τον προπονητή να σκέφτεται την παράδοση του περιβραχιόνιου στον Σεμπάστιαν Λέτο. Ο «Σέμπα» ,μαζί με τον Στέφανο Κοτσόλη που σταματά το καλοκαίρι, είναι οι μοναδικοί του ρόστερ που έχουν αναμνήσεις από πρωταθλητή Παναθηναϊκό κι είναι εύλογο οι περισσότεροι να επιθυμούν αυτόν ως οδηγό του τριφυλλιού. Καλός, χρυσός και άγιος ο Κάρλος Ζέκα μα πήξαμε τα τελευταία χρόνια σε κάπτεν «εργαλεία», σημαίες της συμφοράς και «καλά» παιδιά!
Ο Αργεντινός ήδη έχει κάψει καρδιές, αφού λίγοι περίμεναν να μπει τόσο φουριόζος στους αγώνες μετά την πολύμηνη αποχή του από τα γήπεδα. Αν ο κόουτς βρει χαφ για να τον «προστατεύσουν» και να συνδυάζονται μαζί του, κυρίως αν ξεμπερδέψουμε με την εγκληματική οργάνωση, του χρόνου ο Λατινοαμερικάνος θ΄ αναστήσει την καριέρα του 100%.
Ως τώρα η ομάδα στα ντέρμπι δεν πρόσεξε τις λεπτομέρειες εξού και το αχώνευτο 0/3, επί Στραματσόνι. Οι επιθετικοί δεν έχουν βοηθηθεί από τις πίσω γραμμές, με τον βαρύ Αμπέιντ, τον αδιάφορο Εσιέν και τον αργό Κουτρουμπή οι αποστάσεις στο γήπεδο μεγαλώνουν. Αυτό δημιουργεί δυσκολίες στην ανάπτυξη, στερεί κατοχή μπάλας (νωπές οι αναμνήσεις από το Καραϊσκάκη) και δίνει άκοπα το δικαίωμα στους αντιπάλους να χτίζουν επιθέσεις. Ο προπονητής ενίσχυσε με μπόλικους ποιοτικούς παίκτες τον Παναθηναϊκό από το κέντρο και μπροστά, πλην όμως κανείς τους εν έτει 2016 δεν μπορεί να παριστάνει τον Δομάζο.
Πάρτε όποιον θέλετε από «Βίγια», Λέτο, Εβανζελίστα και βάλτε τον ν’ αγωνιστεί ελεύθερος έχοντας στα νώτα του παιδιά με λίγα τρεξίματα στο χώρο, χωρίς ανεβάσματα για να συνδυαστούν μαζί τους ώστε να σκαρώσουν πονοκεφάλους στις άμυνες. Το να ζητάς από ποδοσφαιριστές χωρίς αγωνιστικό ρυθμό (Βλαχοδήμο, Λέτο, Εβανζελίστα, Μαμούτε) ν’ αγωνιστούν ΜΟΝΟ με τη μπάλα στα πόδια, στα ματς που ο αντίπαλος δεν θα φοβηθεί και θα βγει κι αυτός στην επίθεση, αποτελεί ρίσκο. Το ποδόσφαιρο έχει προοδεύσει σε θέματα τακτικής, οι προπονητές σπάνια αφήνουν ανενόχλητους τους τεχνίτες να κατεβαίνουν χαμηλά, να παίρνουν μπάλα και να κινούνται ανενόχλητοι κατά μέτωπο, αν προκύψουν τέτοιες φάσεις είναι κυρίως λόγω της ευφυΐας και της υψηλής τεχνικής των προαναφερθέντων που όμως επιβάλλεται να έχουν βοήθειες.
Το καλοκαίρι που ο Ιταλός θα κάνει προετοιμασία θα δούμε πως θα καλυφθούν οι τρύπες στον άξονα, πως θα δουλευτούν οι μπαλαδόροι σε επιμέρους τομείς, όπως η έκρηξη, η κίνηση χωρίς μπάλα, οι αμυντικές βοήθειες όταν ανεβαίνουν οι μπακ, η δημιουργία. Όλοι θυμόμαστε πως «χάθηκαν» Νίνης, Φετφατζίδης που διαφημίστηκαν αρκετά μα στην πορεία τα έκαναν μαντάρα επειδή δεν είχαν αντοχές, δεν είχαν μάθει να κρατούν αμυντικά τη θέση τους, δεν έβγαιναν στα πλάγια, δεν δούλεψαν τις ανάσες τους ώστε να διακρίνονται σε ρόλο δημιουργού αλλά και κρυφού φορ, πόστο που απαιτεί πολλά πάνω-κάτω και κοντινές αποστάσεις με τον σέντερ-φορ ώστε να δημιουργούνται συνδυασμοί.
Επειδή όλα στο ΚΑΝΟΝΙΚΟ ποδόσφαιρο (κι όχι σ’ αυτό που ο κορυφαίος της…εικοσαετίας παίζει με «σκούπα» ένα σέρβικο δρεπανηφόρο, έξω δεξιά έναν Κολομβιανό κωλαρά και στόπερ τον Αρταξέρξη) είναι αλληλένδετα στον ΠΑΟ λείπει πολύ ο συνδετικός κρίκος στο κέντρο, ο μέσος που θα δέσει την αμυντική με την επιθετική λειτουργία. Το τριφύλλι έχει ποιότητα, μπορεί να παίξει όμορφο ποδόσφαιρο κι από τις μεταγραφές που έγιναν το χειμώνα του χρόνου θα δούμε μπόλικα σχήματα με δύο επιθετικούς.
Είναι η μόνη τακτική που δίνει δικαίωμα στον κόουτς να χρησιμοποιεί Μπέργκ-Σέμπα μπροστά, να δίνει χρόνο στον παικταρά «Βίγια» και ταυτόχρονα να μην «θάψει» κανέναν εκ των «Κλώνα», Βλαχοδήμο, Καλτσά, Μαμούτε, Εβανζελίστα κι όποιον έρθει σε ρόλο αντι-Πέτριτς. Βρίσκεις δύο κεντρικούς μέσους «σκυλιά» κι αμέσως αναβαπτίζεις όλη την μεσοεπιθετική γραμμή που μπορεί να πάρει αυτοπεποίθηση φτιάχνοντας σε βάθος χρόνου τους ατομικούς της αριθμούς.