Γεγονός είναι πως ο Μάρκους Μπεργκ παίζει καλύτερα αν έχει κοντά του δεύτερο στράικερ, όλοι θυμόμαστε τι παιχνίδια έκανε αγωνιζόμενος μαζί με Φιγκερόα, Καρέλη.
Με αφορμή την καλή χημεία που δείχνει να έχει ο Μάρκους με τον Σεμπάστιαν Λέτο άπαντες τονίζουν τα θετικά του 4-4-2, πλην όμως πρέπει να εξετάσουμε και το είδος του ποδοσφαιριστή που παίζει κοντά στον «μίστερ 9».
Δεν πάει πολύς καιρός π.χ που απορούσαμε με την επιμονή Αναστασίου να χρησιμοποιεί τον σταρ του με τον Μλάντεν Πέτριτς του οποίου η βραδύτητα ανάγκαζε τον Σκανδιναβό να βγαίνει εκτός «κουτιού» για να κουβαλά μπάλα, άλλωστε κανείς εκ των Κουτρουμπή, Λαγού, Αμπέιντ, Ατζαγκούν, Πράνιτς που ήταν στον άξονα δεν είχαν ευχέρεια να καλύψουν κάθετα μέτρα με το τόπι στα πόδια.
Διαβάσαμε ότι το 4-3-3 δεν ευνοεί τον κορυφαίο σταρ του ελληνικού πρωταθλήματος όμως αυτό έχει μισή δόση αλήθειας. Προπόνησε τους εξτρέμ σου να καλύπτουν αμυντικά τις θέσεις τους και να συγκλίνουν στην περιοχή, βρες μπακ-χαφ που θα συμμετέχουν στην ανάπτυξη, θωράκισε τον άξονα με μέσους που θα … «τρώνε» κόσμο, βρες «8άρι» με οργανωτικές ικανότητες και μετά συζητάμε πως ο Μάρκους δεν θα τελειώνει τις σεζόν έχοντας κάθε φορά +20 γκολ στον λογαριασμό του.
Θυμόμαστε π.χ πόσο ανέβηκε η ομάδα στα περσινά πλέι-οφ με Κουτρουμπή, Νίνη, Μαυρία να βγάζουν μάτια κινούμενοι διαρκώς πίσω από το «εννιάρι»!
