Ο Λούκας Βιγιαφάνες «έφαγε» το γήπεδο ΚΑΙ με τον Ηρακλή κερδίζοντας το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου που βλέπει στο πρόσωπο του Αργεντινού τον άξιο αντικαταστάτη του Σωτήρη Νίνη.
Δεν ήταν λίγοι όσοι λυπήθηκαν (του υπογράφοντος συμπεριλαμβανομένου) με την απόφαση του «Στράμα» ν’ απομακρύνει τον Έλληνα μπαλαδόρο από το Κορωπί αν και για να είμαστε ειλικρινείς ο 25χρονος λίγες φορές απέδειξε ότι το ταβάνι του ήταν υψηλότερο απ’ αυτό που έδειχνε στο χορτάρι. Το πρόβλημα με τον Σωτήρη είχε να κάνει με την διάρκειά του στο χρόνο. Μπορούσε να σου βγάλει δύο μπαλιές που θ’ «αφαλόκοβαν» την αντίπαλη οπισθοφυλακή όμως μπορεί να περνούσε και μεγάλο διάστημα που δεν θα είχε τρεξίματα, μέτρα με τη μπάλα, πατήματα στην περιοχή.
Καλές οι ασίστ αλλά ΜΟΝΟ αυτές δεν αρκούν να σε κάνουν μεγάλο παίκτη. Το μεγάλο κρίμα για το αυθεντικότερο ταλέντο που ξεπήδησε απ’ την Παιανία είναι πως εκεί που περίμενες να κάνει το ξεπέταγμα που θα τον ανέβαζε επίπεδο, είτε τραυματιζόταν, είτε περνούσε περίοδο ντεφορμαρίσματος.
Ο «Βίγια» ερχόμενος από μικρότερο σωματείο με το καλημέρα κάνει την διαφορά κι όχι μόνο σε ρόλους που ξέραμε ότι μπορεί να υπηρετήσει (άπλωμα, μοίρασμα παιχνιδιού) μα και σε ειδικές αποστολές. Π.χ ο Αργεντινός ήταν συγκινητικός στο Καραϊσκάκη κλείνοντας χώρους και αμυνόμενος με συνέπεια, ώστε να μπορεί ο Λέτο ν’ αφοσιωθεί στα επιθετικά του καθήκοντα. Η αποχώρησή του «Βίγια» ήταν αυτή που βοήθησε τον Ολυμπιακό να κερδίσει μέτρα και τον ΠΑΟ να οπισθοχωρήσει ατάκτως στην επανάληψη.
