Ο Σταύρος Κοντονής είναι μια καραμπινάτη περίπτωση Έλληνα πολιτικού. Ένας άνθρωπος που για να αποσπάσει ψήφους υποσχέθηκε πολλά, δεσμεύτηκε ότι θα σπάσει αυγά και τελικά τα αυγά αποδείχθηκαν μελάτα.
Μετά από ένα χρόνο οι βασικές του πράξεις ήταν: Να σπάσει το απόστημα των αθλητικών δικαστών τοποθετώντας τακτικούς δικαστές που ήδη επέφεραν μια κατάσταση σχετικής ισονομίας. Να προσπαθήσει τρεις φορές να νομιμοποιήσει την παρουσία του στο ποδόσφαιρο ναρκοθετώντας την απαγόρευση ενασχόλησης που του έχει επιβάλλει ο ανακριτής. Να επιβάλλει τη διεξαγωγή του Κυπέλλου, μέχρι νεωτέρας. Αυτά και… πάπαλα.
Σε όλο αυτό το διάστημα το μεγαλύτερο credit που πήρε είναι ότι έμοιαζε να έχει καλές προθέσεις. Το γεγονός ότι σύσσωμος ο ερυθρόλευκος μηχανισμός τον τραμπούκιζε, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα οι οργανωμένοι του Παναθηναϊκού διαδήλωναν εναντίον του βοηθούσε στην έξωθεν καλή μαρτυρία για να κερδίσει χρόνο, φτάσαμε σήμερα να έχουμε σπασμωδικές κινήσεις και ελάχιστες έως μηδενικές αποφάσεις.
