Ανάμικτα είναι τα συναισθήματα για όλους τους Παναθηναϊκούς, που βλέπουν την ομάδα μπάσκετ έτοιμη να επιστρέψει στα Φάιναλ φορ, αλλά ξέρουν ότι οι φόρες που θα ξαναδούν τον Δημήτρη με το 13 στο παρκέ είναι μετρημένες… Για την ακρίβεια αν σουμάρουμε Α1 και Ευρωλίγκα είναι περίπου 20 παιχνίδια(μια πιθανή προσέγγιση είναι 12-13 στο πρωτάθλημα ως τους τελικούς και εννιά στην Ευρώπη ως το Βερολίνο…), ενώ στο ΟΑΚΑ δεν είναι ούτε τα μισά. Μελαγχολία…
Τι σημαίνει όμως Διαμαντίδης; Μας πρόλαβε ο πλέον αρμόδιος. «Διαμαντίδης είναι το μπάσκετ», τόνισε σε μια μόνο πρόταση ο Ζέλικο Ομπράντοβις στο αφιέρωμα της Ευρωλίγκας. Θα μπορούσε να πει πολλά, όπως μπορούν να γραφτούν άλλα τόσα για αυτόν τον θρύλο του Παναθηναϊκού και του παγκόσμιου μπάσκετ.
Μήτσος σημαίνει αυταπάρνηση, θέληση, πείσμα, ανωτερότητα, ταλέντο, εργατικότητα, θα πει νίκη! Έτσι θα τον θυμούνται όλοι οι φίλοι του τριφυλλιού και όχι μόνο, ως έναν τύπο που βούταγε στο παρκέ ως το 36 για να κερδίσει την μπάλα, έπαιρνε τα τελευταία σουτ, δεν τα παρατούσε ποτέ και για 12 χρόνια σήκωνε κούπες!
Δημήτρης Διαμαντίδης σημαίνει πιστός και Παναθηναϊκός. Σημαίνει ηγέτης και ολοκληρωμένος άνθρωπος, για αυτό φεύγει με το κεφάλι ψηλά. Πιστός στην οικογένεια και τους παιδικούς του φίλους στην Καστοριά, πιστός στη δική του οικογένεια, πιστός και στην ομάδα του.
Στο καθαρά αγωνιστικό σκέλος μιλάμε για έναν παίκτη που άγγιξε το τέλειο, έτσι προέκυψε και το παρατσούκλι «χταπόδι». Άμυνες στα όρια, πικ εν ρολ για σεμινάριο, κλεψίματα, κοψίματα και όταν «καίει» η μπάλα στα χέρια του… Και τι δεν έχει κάνει ο αθεόφοβος, τρίποντα στην λήξη, τάπες στο φινάλε, ακόμη και κοουτσάρισμα μέσα στο παρκέ.
Στα καλύτερα του από το 2007 ως το 2102 μπορούσε να πάει οπουδήποτε στην Ευρώπη, αλλά και να δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ. Σε αρκετές περιπτώσεις με καλύτερα χρήματα, αλλά δεν το σκέφτηκε ποτέ γιατί όπως λέει όλα τα χρόνια ο Παναθηναϊκός είναι η οικογένεια του και περνάει καλά…Τόσο απλό.
Όσο και αν πονάει και αν μοιάζει κόντρα στη λογική με την τωρινή του αγωνιστική κατάσταση, ο Μήτσος πήρε μια απόφαση και όλοι πρέπει να τη σεβαστούμε και απλά να απολαύσουμε την κάθε στιγμή αυτού του μεγάλου αθλητή, που έχει θαυμαστές σε όλο τον κόσμο.
Και κάτι ακόμη, επειδή κάποιοι επιχειρούν να εξισώσουν ανόμοια πράγματα. Το να βγάζεις γλώσσες, να δείχνεις τα αυτιά σου όταν νικάς, να κάνεις νόημα σε οπαδούς ότι «θα τα πούμε σε δέκα μέρες», η να σουτάρεις unfair τρίποντα σε ματς που έχουν κριθεί είναι τελείως διαφορετικά πράγματα από το να ξεφύγεις μια φορά και να φτύσεις έναν αντίπαλο που σου ρίχνει συστηματικά αγκωνιές μέσα στο παιχνίδι. Ονόματα δεν χρειάζονται. Θυμηθείτε πόσα κρίσιμα σουτ έχει βάλει ο Μήτσος σε εχθρικές έδρες και πως αντέδρασε…
Το ήθος του ανθρώπου Διαμαντίδη είναι αδιαπραγμάτευτο και θα είναι πάντα ένας ακόμη λόγος να νιώθουν περήφανοι όλοι οι Παναθηναϊκοί που βρίσκεται στην πράσινη οικογένεια. Και είναι βέβαιο ότι κάπου εκεί θα παραμείνει και μετά τον Ιούνιο.
Το «ευχαριστώ» είναι λίγο για την περίπτωση του Δημήτρη Διαμαντίδη και μακάρι αυτό το παραμύθι να έχει happy end και άλλες δύο κούπες, δηλαδή όπως του αρμόζει.
Υ.Γ.1. Ο Ελιοτ Ουίλιαμς είναι ότι πιο…κοντινό του ΝΒΑ στην Ευρωλίγκα. Είναι παίκτης που έλειπε χρόνια από τον Εξάστερο και ευχαριστιέσαι να τον βλέπεις. Με δεδομένη την τρέλα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μοιάζει βέβαιο ότι μόνο μια καλή πρόταση από την άλλη μεριά του Ατλαντικού μπορεί να χαλάσει την επέκταση της συνεργασίας.
Υ.Γ. 2 Αυτός που χρειάζεται στήριξη τώρα είναι ο Καλάθης. Η κριτική είναι άδικη για έναν παίκτη που ήρθε από την Εθνική και έπαιζε σερί σαραντάλεπτα για μισό χρόνο. Το κατέβασμα της μπάλας δεν είναι εύκολο σε αυτό επίπεδο, ειδικά όταν όλοι οι αντίπαλοι προπονητές ξέρουν ότι δεν έχεις άλλη λύση και επιχειρούσαν να τον σκάσουν με συνεχόμενο πρέσινγκ από διαφορετικούς παίκτες.
Υ.Γ.3 . Έχω την αίσθηση ότι αν ήταν να πάρει κάποιο μήνυμα ο Παππάς, μετά το δίμηνο απραξίας το έχει λάβει… Καλό θα είναι να επιστρέψει στην ομάδα, τώρα που μπαίνει στην τελική ευθεία η σεζόν. Τέτοιοι Έλληνες δεν υπάρχουν πολλοί και παρά τα όποια λάθη του αξίζει μια τελευταία ευκαιρία.
