Μπάσκετ

«Ήταν φανταστικό να παίζω γι’ αυτόν τον κόσμο»

«Ήταν φανταστικό να παίζω γι’ αυτόν τον κόσμο»

Ο Ντομινίκ Γουίλκινς, γυρνάει το χρόνο πίσω και θυμάται στιγμές από την παρουσία του στον Παναθηναϊκό, με αποκορύφωμα την κατάκτηση της Ευρωλίγκας στο Παρίσι.

Ο θρύλος του NBA και ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές που έχουμε δει στα ελληνικά γήπεδα, μιλάει στην «Πράσινη» και θυμάται όλες τις ωραίες στιγμές από την παρουσία του στο «τριφύλλι». Την υποδοχή του κόσμου στο αεροδρόμιο, την οικογένεια Γιαννακόπουλου και φυσικά τον μεγάλο τελικό στο Παρίσι, όταν ήρθε το πρώτο ευρωπαϊκό για τον Παναθηναϊκό.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε ο Ντομινίκ στην «Πράσινη»: Για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας: «Είχα την ευλογία να ζήσω μεγάλες στιγμές στην καριέρα μου και μια τέτοια ήταν κι αυτή στο Παρίσι με τον Παναθηναϊκό. Τα τελευταία δευτερόλεπτα ήταν συγκλονιστικά. Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην Ελλάδα αυτό είχα στο μυαλό μου, το πώς θα κατακτήσουμε το ευρωπαϊκό. Άλλωστε ήταν και σημαδιακό, στην πόλη που γεννήθηκα να κατακτήσω το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα».

Για τις αναμνήσεις του από τον τελικό: «Θυμάμαι ότι στο δεύτερο ημίχρονο ήμασταν συνέχεια μπροστά. Σε κάποιο ήμασταν στους 12 πόντους και οι διαιτητές άρχισαν να σφυρίζουν περίεργα. Δεν μας άφηναν να περάσουμε το κέντρο του γηπέδου. Όλο και κάτι σφύριζαν σε βάρος μας δίνοντας την ευκαιρία στην Μπαρτσελόνα να μειώσει το σκορ. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα είναι το κόψιμο του Βράνκοβιτς. Απίθανο μπλοκ, ανεπανάληπτο. Φοβερό σπριντ και η τάπα που μας έδωσε τη νίκη και το τρόπαιο».

Για την πρόταση που του είχε κάνει ο Παναθηναϊκός: «Μου είχε φανεί πολύ περίεργη η πρόταση της ελληνικής ομάδας. Όταν μιλήσαμε όμως κατάλαβα ότι χτιζόταν κάτι μεγάλο. Δεν μου κάνει έκπληξη που η οικογένεια Γιαννακόπουλου είναι ακόμη στο τιμόνι της ομάδας. Ο κύριος Παύλος Γιαννακόπουλος πάντα ξόδευε πολλά λεφτά για τον Παναθηναϊκό. Ξέρω ότι μετά τη δική μας ομάδα ο Παναθηναϊκός έχει καταφέρει να κερδίσει πέντε ακόμη ευρωπαϊκά. Κι αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει τυχαία».

Για την αγάπη του κόσμου στο πρόσωπό του: «Ακόμη θυμάμαι την υποδοχή του κόσμου στο αεροδρόμιο. Αυτό που έζησα εκείνη την ημέρα δεν το είχα ξαναζήσει. Με είχαν στηρίξει από την πρώτη στιγμή, ακόμη και στην αρχή που δεν είχα καταφέρει να προσαρμοστώ ήταν στο πλευρό μου. Νιώθω ότι τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα έκαναν για μένα. ».

Exit mobile version