Μια ξενέρα είναι αλήθεια πως τη φάγαμε στη Βιτόρια. Και δυο και τρεις θα έλεγα. Αλλά το καλό με τα συνεχόμενα ματς είναι ότι ξεχνάς γρήγορα. Ότι πας παρακάτω. Θες δεν θες. Και το πρώτο ματς όχι απλά πρέπει να ξεχαστεί, αλλά να γίνει οριστικό και αμετάκλητο delete από κάθε πράσινο κεφάλι. Σαν να μην έγινε. Για να μην ξαναγίνει.
Σε ένα παιχνίδι που το ήθελε σαν τρελός ο Παναθηναϊκός δεν κατέβηκε ποτέ. Αν εξαιρέσεις τον Ραντούλιτσα δύσκολα θα βρεις άλλο παίκτη με τριφύλλι που να κατάλαβε τι έγινε και πως έγινε.
