Είναι φυσιολογικά τα σκαμπανεβάσματα τη στιγμή που (πάλι!) επιλέχθηκε η αλλαγή προπονητή την άνοιξη μπας και κατακτηθεί το πρωτάθλημα ώστε να χρυσωθεί το χάπι μετά από ευρωπαϊκό αποκλεισμό.
Μετά τους πειραματισμούς με Τζόρτζεβιτς, Ιβάνοβιτς -που η φιλοσοφία τους ρέπει περισσότερο προς το ισπανικό, επιθετικό, στυλ μπάσκετ -επιστρέψαμε στη λύση Πεδουλάκη του μόνου που προσπάθησε να συνεχίσει το «ρεύμα Ζοτς» και με ισχνότατο μπάτζετ. Ο κόουτς είναι μέσα στα πράγματα, γνωρίζει τα αποδυτήρια, αγαπά τον Παναθηναϊκό και θα προσπαθήσει να σώσει τη σεζόν παρουσιάζοντας ανταγωνιστικό σύνολο απέναντι στον ΟΣΦΠ.
Την ώρα που δύο χρόνια τώρα η ΚΑΕ διαλαλεί πως στόχος είναι η δημιουργία κορμού με Έλληνες, ο μόνος από τους μικρούς που προόδευσε φέτος είναι ο Παπαγιάννης. Ο Χαραλαμπόπουλος ενεργοποιήθηκε αφού χτύπησε ο Γιάνκοβιτς κι ο Παππάς ήρθε στο προσκήνιο όταν όλη η μπασκετική κοινότητα τον είχε ξεγράψει. Η απώλεια του Βλάντο αλλάζει τα πράγματα ενόψει τελικών, ο παίκτης είχε παράδοση καλών εμφανίσεων με τον Ολυμπιακό κι ο τραυματισμός του θα στερήσει πολύτιμες ανάσες απέναντι σε ομάδα με τρία small forwards (Παπανικολάου, Λοτζέσκι, Παπαπέτρου). Μάλλον το σχήμα με Καλάθη-Διαμαντίδη (σε θέση «3») θα παίξει πολύ οσονούπω…
