Το φοβερό με τον Στραματσόνι δεν είναι ότι οι παίκτες λυγίζουν ψυχολογικά αν δεχθούν πρώτοι γκολ, αυτό π.χ συνέβαινε κατά κόρον τις πρώτες μέρες του Αναστασίου όταν ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε ακόμα να κάνει ομάδα την… Κ20 του!
Βλέπουμε ότι ακόμα κι αν οι συνθήκες σε ευνοούν, ακόμα κι αν παίζεις καλύτερα, ακόμα κι αν προηγείσαι, στο τέλος θεωρείς επιτυχία ότι δεν έχασες! Συνέβη στο Καραϊσκάκη αν κι εκεί ισοφαρίστηκες με γκολ-οφσάιντ ενώ όσα γίνονται 20 χρόνια με δαύτους στα μεταξύ μας παιχνίδια χρίζει βιβλίου επεξηγήσεων.
Το είδαμε δύο φορές να συμβαίνει με τον ΠΑΟΚ παρότι η ομάδα προηγήθηκε 2-0 (!) και χθες στο πρώτο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου. ΟΚ, οι αντίπαλοι έπαιζαν με δέκα πίσω από τη σέντρα αλλά και πάλι μπορούσαν άνετα να προηγηθούν αν στο β΄ μέρος ο Ροντρίγκεζ γύρναγε στο σωστό χρόνο τη μπάλα στον επερχόμενο Κλάους που δεν κοντρόλαρε καλά και το τριφύλλι γλίτωσε τον κίνδυνο…
