Του βγήκε του Αργύρη Πεδουλάκη η… ιντριγκαδόρικη απόφαση ν’ αφήσει για πολύ ώρα απενεργοποιημένα τα πιο σταθερά επιθετικά όπλα του ΠΑΟ, Ουίλιαμς, Ραντούλιτσα. Ο Σέρβος με τα αργά πόδια δεν μπορεί να παίξει το μπάσκετ που γουστάρει ο προπονητής όμως στην επίθεση παίκτες σαν τον Χάντερ, τον Ουόρικ και τον Αγράβανη είναι σαν να μην τους βλέπει μπροστά του.
Ο Ουίλιαμς είναι σούπερ ποιοτικός αλλά κολυμπά σε αχαρτογράφητα ύδατα όσον αφορά τα do or die παιχνίδια, το είδαμε στα παιχνίδια με τους Βάσκους που ο παίκτης «ήπιε θάλασσα» και σε κάθε επίθεση έβλεπε ΜΟΝΟ το καλάθι, καθόλου τους συμπαίκτες του.
Σχήματα με Καλάθη-Διαμαντίδη-Χαραλαμπόπουλο έπαιξαν πολύ, τη θέση του Έλιοτ στο rotation πήρε ο Παππάς (διαθέτει την απαραίτητη τρέλα και τη γνώση τέτοιων ντέρμπι ώστε ν’ αποβεί ο καθοριστικός X-factor), η ομάδα είχε περισσότερους δημιουργούς στο παρκέ, εξού κι οι σωστές επιθετικές επιλογές, το «μεγάλωμα» του γηπέδου κι η υποδειγματική κυκλοφορία. Θα ήταν αμαρτία να χαθεί το «διπλό» με 29 τελικές πάσες, που είναι η καλύτερη επίδοση σε αυτό τον τομέα στην ιστορία των τελικών της Α1.
