Όσα είπε ο Δημήτρης Ιτούδης στην ιστοσελίδα Kos Magazin:
Για το πως ξεκίνησε η ενασχόλησή του με το μπάσκετ:
«Όταν ήμουν 13 έπαιζα ακόμη ποδόσφαιρο, αλλά στον προπονητή μου δεν άρεσε το γεγονός πως είχα μακριά μαλλιά. Από τη στιγμή που δεν ήθελα να κουρευτώ, άλλαξα άθλημα. Ευτυχώς, όπως αποδείχθηκε, ανακάλυψα το μπάσκετ. Ακολούθως, προέκυψε η τεράστια επιτυχία της Εθνικής ομάδας με τον Νίκο Γκάλη, τον Παναγιώτη Γιαννάκη και τον Παναγιώτη Φασούλα στο Eurobasket του 1987, που συνοδεύτηκε από μια πρωτοφανή ευφορία στη χώρα. Έπαιζα σε παιδικό και εφηβικό, αλλά ακόμη και τότε ήξερα πως ήθελα να γίνω προπονητής, για αυτό αποφάσισα να σπουδάσω στη Γιουγκοσλαβία, όπου βρίσκονταν οι καλύτεροι προπονητές στον κόσμο».
Για το πώς βρήκε την πρώτη του δουλειά:
«Ένας φίλος μου από το Πανεπιστήμιο, ο Ίγκορ Γιόκιτς, με κάλεσε να δουλέψω μαζί του στις μικρές ηλικίες. Δέχθηκα με πολύ μεγάλη χαρά τη δουλειά. Στην πορεία έγινε παγκοσμίως γνωστός για τη δουλειά του, ενώ βρισκόταν στο τεχνικό τιμ της Κροατίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, ως υπεύθυνος εκγύμνασης της εθνικής τους ομάδας».
Για το πώς έφτασε να κοουτσάρει τον ΠΑΟΚ:
«Το 1995 ο ΠΑΟΚ μου έκανε πρόταση, είχε πολύ ισχυρή ομάδα με τον Μπάνε Πρέλεβιτς και τον Πέτζα Στογιάκοβιτς. Πρώτος προπονητής ήταν ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, κι εμένα μου προσφέρθηκε η θέση του άμεσου συνεργάτη του. Στην πορεία όμως αντικαταστάθηκε από τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου, τον οποίο δεν ήξερα. Ευτυχώς μου έδωσε χώρο να κάνω τη δουλειά μου, είναι σπουδαίος άνθρωπος. Μετά από μία ήττα από τον Πανιώνιο, παραιτήθηκε και ανέλαβα εγώ την ομάδα. Παίξαμε στο Κύπελλο Κυπελλούχων, όπου ταξιδέψαμε στη Ρωσία για το παιχνίδι με την Ντινάμο. Παίξαμε καλά, εφαρμόσαμε άμυνα ζώνης “1-3-1”, ήμασταν κοντά στο σκορ μέχρι το τέλος. Θυμάμαι πως μετά το τέλος του αγώνα, περνούσε από δίπλα μου ο Αλεξάντερ Γκομέλσκι, ο οποίος με σταματάει και μου λέει “μικρέ, έχεις μέλλον”. Πιστεύω πως ήταν… πεπρωμένο μου που ξεκίνησα την καριέρα μου ως πρώτος προπονητής στη Μόσχα και γύρισα εκεί μετά από είκοσι χρόνια για λογαριασμό της ΤΣΣΚΑ Μόσχας».
Για το πότε ήρθε σε επαφή με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς:
«Νομίζω ήταν το 1994. Ήξερα ότι είναι προπονητής της Μπανταλόνα, την περίοδο που εγώ ήμουν βοηθός στην ΚΚ Ζάγκρεμπ. Πήγαμε σε ένα τουρνουά στην Ολλανδία, όπου τον είδαμε. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς με ρώτησε αν θέλω να γνωρίσω τον Ζέλικο. Ε, γνωριστήκαμε, ανταλλάξαμε τηλέφωνο και κρατήσαμε επαφή».
Για τη συνεργασία τους:
«Το 1999, η εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας έκανε προετοιμασία στη Θεσσαλονίκη για το Πανευρωπαϊκό της Γαλλίας. Εκείνη την περίοδο έμενε στο Hotel Panorama. Ο Ζέλικο είχε συζητήσεις με τη διοίκηση του Άρη για να αναλάβει, αλλά δεν συμφώνησε. Ήμουν σε περίεργη φάση τότε μαζί του γιατί ο πατέρας του έπαθε καρδιακή προσβολή και η κατάστασή του ήταν πολύ σοβαρή. Μία μέρα, τον παίρνω τηλέφωνο, μου λέει “έλα στο ξενοδοχείο, συμφώνησα με τον Παναθηναϊκό και θέλω να είσαι βοηθός μου”. Χωρίς καν να το σκεφτώ, είπα “ναι”. Νομίζω ήταν 23 Ιουνίου 1999 όταν ο Παναθηναϊκό μας παρουσίασε στην Αθήνα. Θυμάμαι την ακριβή ημερομηνία, γιατί ακριβώς τρία χρόνια μετά παντρεύτηκα. Ξέρεις γιατί; Επειδή πριν το Final Four του είπα πως αν το πάρουμε, θα παντρευτώ. Ήμασταν το αουτσάιντερ και επιστρέψαμε πίσω ως Πρωταθλητές Ευρώπης. Ο Ζέλικο μας πάντρεψε».
Για το γεγονός ότι έγιναν αχώριστοι:
«Ήμουν… τυχερός μαζί του γιατί μίλαγα καλά τη μητρική του γλώσσα. Στα πρώτα χρόνια στον Παναθηναϊκό, ο Ζέλικο άρχισε να μαθαίνει αγγλικά, τα οποία έμαθε ομολογουμένως πάρα πολύ γρήγορα. Από την πρώτη στιγμή είχαμε μια εξαιρετική σχέση, βασισμένη στην ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη. Του ξεκαθάρισα από την πρώτη στιγμή πως δεν είμαι ο τύπος που θα διαρρέει όσα λέμε στους προέδρους ή τους δημοσιογράφους. Ο Ζέλικο με εμπιστευόταν, μου έδωσε την ελευθερία να κάνω τη δουλειά μου και με συμβούλευε πάντα. Αποφασίσαμε από κοινού μάλιστα την πρώτη χρονιά να μην προστεθεί στο επιτελείο άλλος βοηθός, πέρα από έναν γυμναστή».
Για το αν θέλησε ποτέ να φύγει από τον Παναθηναϊκό, για να πάει σε άλλη ομάδα:
«Είχα τρεις προσφορές, η καλύτερη εκ των οποίων από την Τάου. Με πήρε τηλέφωνο ο ίδιος ο πρόεδρος της, ο Χοσεάν Κερεχέτα, και μου έδωσε τη θέση του πρώτου προπονητή. Οι φίλοι και η γυναίκα μου, μου είπαν να την αποδεχτώ. Είχα ήδη συμβόλαιο για ακόμη τρία χρόνια με τον Παναθηναϊκό. Αποφάσισα να μείνω στην ομάδα και είμαι περήφανος γι αυτό, παρότι κάποιοι είπαν ότι φοβήθηκα να πάω αλλού. Δεν υπάρχει αυτό, ποτέ μου δεν φοβήθηκα. Νομίζω ότι πήρα τη σωστή επιλογή, για όλους. Είδα στο Βερολίνο τον Χοσεάν Κερεχέτα και τον ευχαρίστησα ξανά για την πρόταση που μου είχε κάνει τότε, γιατί μου έδινε για πρώτη φορά τη δυνατότητα να δουλέψω στο υψηλότερο επίπεδο ως πρώτος προπονητής».
Για το τι είπαν μετά το τέλος του αγώνα στο Βερολίνο:
«Αυτά είναι προσωπικά πράγματα, αλλά γενικά δεν είπαμε κάτι ιδιαίτερο. Με συνεχάρη, όπως θα έκανα κι εγώ με εκείνον. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι του τόνισα πως μέρος της επιτυχίας μου οφείλεται σε αυτόν».
Για το αν ζήτησε επιτακτικά την παραμονή του Μίλος Τεόντοσιτς, όταν ανέλαβε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας:
«Ναι, εννοείται. Είναι γεννημένος νικητής, το ήξερα πολύ πριν αναλάβω την ομάδα. Ο Ζέλικο κι εγώ τον θέλαμε στον Παναθηναϊκό. Τον είχα παρακολουθήσει στο Πανευρωπαϊκό Νέων Ανδρών και ήξερα τι μπορεί να κάνει. Μαζί του όμως ήθελα έναν ακόμη καλό δημιουργό και εκτελεστή, γι αυτό στραφήκαμε στον Νάντο Ντε Κολό. Οι δυο τους δημιούργησαν ένα εξαιρετικό δίδυμο, νομίζω το καλύτερο που έχουμε δει μετά τον Νίκο Γκάλη και τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Ο Μίλος απολαμβάνει την εμπιστοσύνη μου. Αλλάξαμε πολλά μαζί του, από τη διατροφή μέχρι τον… ύπνο».
Για το αν αληθεύει ότι η ΤΣΣΚΑ Μόσχας τού πρότεινε επέκταση της συνεργασίας τους:
«Ναι, είναι αλήθεια. Είναι μία ένδειξη πίστης και εμπιστοσύνης σε μένα και τη δουλειά μου. Αυτές τις ημέρες θα καθίσουμε στο τραπέζι να “κλείσουμε” τους όρους. Θέλω να μείνω στη Μόσχα και να συνεχίσω τη δουλειά μου. Έχω ένα όραμα: να ξεπεράσουμε τα εννιά ευρωπαϊκά τρόπαια της Ρεάλ Μαδρίτης. Τώρα είμαστε στα εφτά, μας λείπουν άλλα δύο. Όλοι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας θέλουμε να φέρουμε επιτυχίες και τίτλους στον σύλλογο, έναν από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη».
