Αυτός μάλιστα ήταν ο Παναθηναϊκός που θέλεις και που χαίρεσαι να βλέπεις. Μια ΟΜΑΔΑ με όλη τη σημασία της λέξης, που έκανε σκόνη και θρύψαλα την ΑΕΚ σε ένα… τιμητικό γι’ αυτήν 3-0. Και μην πει κανείς πως ότι είδαμε έγινε επειδή ήταν «πεθαμένος» ο Δικέφαλος από τα συνεχόμενα ματς, διότι μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος έχει αναστήσει ένα κάρο πεθαμένους. Σαφώς και έπαιξε ρόλο η κόπωση, όμως όταν και εσύ είσαι όπως πρέπει όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο, κέρδισε για πρώτη φορά και μάλιστα εμφατικά ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι και έκανε τον κόσμο του να φύγει χορτάτος και χαμογελαστός από το γήπεδο. Κάτι που το είχε μεγάλη ανάγκη και που πρέπει να το βλέπουμε συχνότερα. Μια ομάδα πολύ καλή στημένη, με πλάνο που ακολουθήθηκε πιστά και μετά από καιρό και με την μπάλα να την πηγαίνει, υπό την έννοια ότι σκόραρε στην πρώτη καλή ευκαιρία. Εμένα μου άρεσε και κάτι ακόμη. Η ομάδα έβγαλε και τσαμπουκά. Από ένα σημείο και μετά η ΑΕΚ δεν κοιτούσε να ξαναμπεί στο παιχνίδι αλλά να μην φάει κι άλλα και έτσι προσπαθούσε να το κάνει ροντέο το ματς. Οι πράσινοι δεν μάσησαν, έβγαλαν νεύρο κι αυτό μετράει επίσης στα θετικά.
