Ο Παναθηναϊκός έκανε καλή σειρά τελικών κάτι που έπεισε την διοίκηση ν΄ αφήσει τα κλειδιά στον Αργύρη Πεδουλάκη που εκτός από επίγνωση των συνθηκών σε σύλλογο/πρωτάθλημα συγκεντρώνει ακόμα ένα πλεονέκτημα: Δεν θα χρειαστεί χρόνο να μάθει την ομάδα που στην προετοιμασία (αναλόγως τι πρόοδο θα έχουν οι μεταγραφικές κινήσεις) θα έχει έγνοια πως θα καλύψει το κενό του Δημήτρη Διαμαντίδη συν την ενσωμάτωση των καινούργιων.
Μικρό πράγμα δεν το λες αν κρίνουμε απ΄ όσα είδαμε επί Ιβάνοβιτς-Τζόρτζεβιτς. Ο τελευταίος είχε υποχρέωσεις με την Σερβία το περασμένο καλοκαίρι στο Ευρωμπάσκετ, με το που έπιασε Αθήνα χρειάστηκε ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να καταλάβει που ήρθε (αν και βάσει αποτελεσμάτων αμφιβάλλουμε ζωηρά αν «ένιωσε» ποτέ του). Ομοίως με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς που πρωτοσυνάντησε τους αθλητές του αρχές Σεπτέμβρη (!) του 2014 με τον πρωταθλητή να κάνει λειψή προετοιμασία (ο Γκιστ είχε παρατείνει την παρουσία του στις ΗΠΑ, Διαμαντίδης, Φώτσης, Μαυροκεφαλίδης, Σλότερ, Χαραλαμπόπουλος είχαν χάσει προπονήσεις λόγω τραυματισμών).
Τουλάχιστον φέτος ξέρεις ότι Γκιστ, Παππάς θα «μπουν» κατευθείαν (ο Αμερικανός ήταν τιμωρημένος πέρσι, ο Νικόλας τραυματίας), οι προαναφερθέντες μαζί με Φώτση, Καλάθη θα κληθούν να ηγηθούν, καλό είναι οι μικρότεροι να μπαίνουν στο πετσί του ρόλου από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας. Σε ζητήματα κορμού ο Παναθηναϊκός έχει κάνει άλματα συγκριτικά με τις προηγούμενες σεζόν του. Να το κάνουμε πιο λιανά; Σεπτέμβρη του 2014 οι προπονήσεις γινόταν με έξι μόνο της ανδρικής ομάδας, εκ των οποίων οι μισοί νεοφερμένοι (Διαμαντίδης, Παππάς, Γιάνκοβιτς, Μποχωρίδης, Νέλσον, Μπατίστα) και τρεις εφήβους (Κόνιαρης, Διαμαντάκος, Παπαγιάννης).
Πέρσι είχες φρέσκο προπονητή και καινούργιο «άσο», «τριάρι», «πεντάρι» («σκελετό» δηλαδή) να εντάξεις, χωρίς κανείς να έχει ιδέα για τις ιδιαιτερότητες της Ευρωλίγκας. Επιπλέον εκτός από τον τιμωρημένο Γκιστ και τον λαβωμένο Παππά προστέθηκε το απρόοπτο με τον τραυματισμό του Λευτέρη Μποχωρίδη που ως τον Ιανουάριο άφησε «γυμνό» τον Εξάστερο στην περιφέρεια, με τον Καλάθη να τρέχει και να μην φτάνει.
