Οι πιο ενθουσιώδεις -προς λιμάνι μεριά- ήδη προαναγγέλουν δυναστεία! Ψέματα δεν είναι πως με 2/2 πρωταθλήματα αρχίζουν του χρόνου από την pole position, απαλλαγμένοι από το δέος που τους μοίραζε 12 χρόνια ο μεγαλύτερος «τιμωρός» που εμφανίστηκε στα «αιώνια» ντέρμπι, σ’ όλα τα σπορ που κάνουν πρωταθλητισμό οι δύο σύλλογοι.
Από τη φουρνιά των glory days έμεινε μονάχος του ο Αντώνης Φώτσης σε πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά κι αυτός στο επόμενο πρωτάθλημα θα δει το χρόνο του να μειώνεται αν και τ’ αποδυτήρια τα «κρατάνε» Αλβέρτης, Τσαρτσαρής (ελπίζουμε σύντομα να προστεθεί ο Διαμαντίδης στο τιμ) και (γιατί όχι;) Πεδουλάκης που σήκωσε άκρως επιτυχημένα στις πλάτες του τεράστιο φορτίο μετά την αποχώρηση Ομπράντοβιτς.
Τότε ήταν που άπαντες προεξοφλούσαν κυριαρχία του αντιπάλου, όμως με 2/2 νταμπλ το τριφύλλι δημιούργησε νέα κόμπλεξ. Η κληρονομιά που άφησε ο «Αρτζι» μπορεί να μην ήταν βαριά αλλά αρκούσε να «σπρώξει» τον Παναθηναϊκό σε νέους θριάμβους παρότι ο μ.ο της ποιότητας είχε κατέβει. Τα «φαντάσματα» του ΟΑΚΑ συνέχισαν να βγαίνουν, με τους άλλους να χάνουν ένα κύπελλο σε άδεια σάλα έχοντας απέναντι τον 20χρονο Μποχωρίδη, τον 19χρονο Διαμαντάκο, τους 17χρονους Κόνιαρη, Παπαγιάννη.
Ακόμα κι όταν (Οκτώβρη του 2012) ξεκινούσες με βασικούς Άρμστρονγκ, Πάνκο και Χάρη Γιαννόπουλο να παίρνει κρίσιμα σουτ έχανες 64-60, επιστρέφοντας από το -14 με Μήτσο, Τσαρτσαρή, Λάσμε να το παίρνουν προσωπικά! Φέτος αν δεν υπήρχε η… μούντζα της τύχης, ο πιο κακοφτιαγμένος Παναθηναϊκός ever θα είχε σηκώσει «με τρέλα, άλλο ένα». Η αποχώρηση Διαμαντίδη χαροποιεί τους αντιπάλους, πλέον όμως υπάρχουν αρκετοί στα αποδυτήρια που έχουν πάρει «μυρωδιά» των ντέρμπι.
Η επίδραση του ανεπανάληπτου κάπτεν θα λείψει πολύ, μαζί κι η αύρα σιγουριάς που δημιουργούσε σε εξέδρα, συμπαίκτες, μα ο φρέσκος Παναθηναϊκός κάθε άλλο παρά από «λειψανδρία» θα πάσχει. Εγωισμός, ηγετική ικανότητα, guts, χαρακτηρίζουν Παππά, Καλάθη, Γκιστ που δεν υστερούν στο παραμικρό έναντι Σπανούλη, Μάντζαρη, Πρίντεζη. Σαφώς κι η παρακαταθήκη του Λαρισαίου είναι τεράστια (μιλάμε πια για τον νο1 γηγενή παίκτη της Α1)αλλά ο Νικόλας έχει και δέκα χρόνια μπάσκετ μπροστά του.
Ο Πεδουλάκης ξέρει να τους κερδίζει κι εν αντιθέσει με Τζόρτζεβιτς, Ιβάνοβιτς δεν θα χρειαστεί να περάσει εβδομάδες να μάθει τις δυνατότητες των παικτών, ούτε να βγει στην αγορά για αθλητές που θα του φτιάξουν «σκελετό». Αυτός υπάρχει, είναι άκρως ταλαντούχος και… ελληνικός. Καλάθης, Παππάς, Μποχωρίδης, Χαραλαμπόπουλος, Γιάνκοβιτς(;), Φώτσης, Γκιστ, Φελντέιν, Κόνιαρης, Λούντζης νιώθουν το ΟΑΚΑ σαν το σπίτι τους κι αυτό εγγυάται στον κόουτς καλύτερους αυτοματισμούς την επόμενη σεζόν.
Οι Πειραιώτες πανηγυρίζουν επειδή άντεξαν τα δύο τελευταία χρόνια στη διαχείριση των ειδικών καταστάσεων που ανέκαθεν δημιουργούσε το ΟΑΚΑ, μόνο που τα «διπλά» ήρθαν απέναντι σε ομάδα χωρίς…προπονητή και…παίκτες («απόντες» το 2015 Μανωλόπουλος, Γκιστ, Παππάς, Μπατίστα) ενώ φέτος με χίλια ζόρια λύγισαν σύνολο που έμελλε να θέσει καινούργιες αρχές 20 μέρες πριν αρχίσουν οι τελικοί.
Με τον Διαμαντίδη ξανά «καυτό» απέναντι σε εκείνους που έμαθαν να λιποψυχούν και μόνο που εμφανιζόταν στη φυσούνα, ίσως να ξαναβιώναμε… θαύματα! Ίσως του χρόνου ο Βασίλης Σπανούλης να μην βρει χώρο να κάνει τα δικά του, αφού θέλουμε να πιστεύουμε πως ο κόουτς θα προνοήσει ώστε Καλάθης-Γκιστ (που «κουμπώνουν» μαζί του) να πάρουν ανάσες ώστε στην τελική ευθεία της σεζόν ο Εξάστερος να τους έχει φρέσκους…
