Πέρσι τέτοια εποχή, οι γρήγορες και ηχηρές κινήσεις των «πράσινων» στο μεταγραφικό παζάρι, προκαλούσαν ντελίριο ενθουσιασμού στον κόσμο της ομάδας, φέτος δε συμβαίνει αυτό, ωστόσο, βάσει των βιογραφικών των επιλογών που γίνονται ή προσπαθούν να γίνουν μέχρι στιγμής, το πράγμα δείχνει να κυλάει σωστά.
Φυσικά, από τη θεωρία στην πράξη, υπάρχει διαφορά, τα πολλά λόγια δε χρειάζονται, διότι ως γνωστόν, όποιος έχει καεί στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι… σε κάθε περίπτωση όμως, ο σχεδιασμός και η στόχευση των παικτών, δείχνει αν μη τι άλλο, πως ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να αναβαθμιστεί ποιοτικά.
Με δεδομένους τους Λέτο-Μπεργκ-Βιγιαφάνιες, οι προσθήκες των Ιμπάρμπο-Γουακάσο, ανεβάζουν την ποιότητα της επιθετικής γραμμής της ομάδας. Παίκτες που πάνω απ’ όλα γνωρίζουν το τόπι-κάτι βασικό που πολλές φορές το λησμονούμε-έχουν παραστάσεις και εμπειρίες και μπορούν να προσφέρουν στον προπονητή, αρκετές επιλογές, ως προς το σχήμα.
Στα χέρια του κόουτς τα εργαλεία…
Ο Αντρέα Στραματσόνι, αν έχει πείσει σε κάτι, είναι το… μάτι του (με εξαιρέσεις φυσικά). Διαλέγει παίκτες που ξέρουν μπάλα, είναι γρήγοροι και μπορούν να υπηρετήσουν το πλάνο του.
Ποιο πλάνο όμως; Αν κάτι έχει ενοχλήσει-και πολύ μάλιστα-είναι η αναποτελεσματικότητα του Ιταλού, ο οποίος μέσα σε ένα εξάμηνο περίπου, δεν κατάφερε να χτίσει κάτι, παρότι πήρε αρκετούς παίκτες κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου του περασμένου Ιανουαρίου.
Συνεπώς, τα εργαλεία μπορεί να φαίνονται καλά (καθρέπτης το γήπεδο πάντα), ωστόσο θα πρέπει και ο μάστορας να τα χρησιμοποιήσει καταλλήλως. Ο Παναθηναϊκός της επόμενης σεζόν θα αποτελέσει ένα μεγάλο στοίχημα, που θα πρέπει να κερδηθεί, οπωσδήποτε…
