Τον Ιούνιο του 2014 ο Γιώργος Παπαγιάννης (ανάμεσα στους παίκτες με έτος γέννησης το 1997), ήταν «νούμερο 1» σε αξιολόγηση από τους ειδικούς. Ο Αργύρης Πεδουλάκης (που λίγους μήνες νωρίτερα είχε ευλογήσει την μεταγραφή του 15χρονου Βασίλη Χαραλαμπόπουλου) έδωσε τις καλύτερες πληροφορίες στον ΠΑΟ για τον θεόρατο σέντερ, άλλωστε ο κόουτς τον είχε υπό τις οδηγίες του στις 5 Ιανουαρίου 2012 όταν στα 14 του ο μικρός έκανε ντεμπούτο σ’ επαγγελματικό επίπεδο με τη φανέλα του Περιστερίου κόντρα στον …Παναθηναϊκό (ο νεότερος σε ηλικία παίκτης που αγωνίστηκε στη Basket League).
Δύο χρόνια μετά -έχοντας εξαργυρώσει ελάχιστα από το ταλέντο του- ο σύλλογος τον ξεπροβοδίζει γεμάτος καμάρι πιθανότατα ανανεώνοντας το ραντεβού μαζί του σε βάθος χρόνων. Το american dream πάντα στριφογύριζε στο μυαλό του Γιώργου, πέρσι επέλεξε να μείνει στην Αθήνα αφού πίστεψε ότι ήταν προτιμότερο να «μετρηθεί» σε προπονήσεις με έμπειρους βετεράνους απ το να κάνει πλάκα στους συνομηλίκους του σε κάποιο αμερικάνικο πρόγραμμα. Παρότι αρχικά οι εκτιμήσεις τον έφερναν στο δεύτερο γύρο επιλογών, οι Αμερικανοί «έπαθαν» βλέποντάς τον να ευστοχεί κατά ριπάς σε μακρινά σουτ.
Η κατάσταση για τον Παπαγιάννη στις ΗΠΑ είναι win-win. Καθιερώνεται; Θα έχει διδαχθεί από τους καλύτερους, θα προσθέσει μυϊκό όγκο που θα τον κάνει… τρομακτικό, θα στεριώσει εκεί κι εμείς θα τον απολαμβάνουμε τα καλοκαίρια στις υποχρεώσεις της εθνικής. Ακόμα και σε περίπτωση που τα βρει ζόρικα, στα 22 του θα έχει τόσα «πακέτα» που θα μπορούν να ζήσουν και τα τρισέγγονά του ενώ εύκολα θα βρει συμβόλαιο στην ήπειρό μας έτοιμος να προσφέρει αντί να πατά παρκέ δεκάλεπτα με ΚΑΟΔ, Κόροιβους και Κηφισιές. Έτσι κι αλλιώς (για όσους λένε ότι είναι αδούλευτος) στα ντραφτ σπάνια συναντάμε παιδιά-θαύματα οι ομάδες επενδύουν σε προοπτική, αν ο μικρός δουλέψει κι έχει το μυαλό στο κεφάλι του δύσκολα θα τον δούμε στην Ευρώπη την προσεχή (τουλάχιστον) δεκαετία.
Η εποχή τον ευνοεί, το επίπεδο στο ΝΒΑ έχει πέσει, οι κυρίαρχοι ψηλοί τύπου Ρόμπινσον, Σακίλ, Ολάζουον, Γιούιν, Μουτόμπο, Μούρνινγκ είναι είδος προς εξαφάνιση κι η μόδα επιτάσσει πιο «light», μακριά κορμιά, αφήστε που οι Ευρωπαίοι κυριαρχούν με όπλο την καλύτερη τεχνική τους που ισοσταθμίζει κάπως τα υπέρτερα αθλητικά προσόντα των γηγενών. Ο Νοβίτσκι, τα αδέλφια Γκασόλ, τα φυντάνια της μπασκετομάνας Λιθουανίας (Βαλαντσιούνας, Μοτιεγιούνας) οι Γάλλοι (Νοά, Ντιαό) έχουν αφήσει στίγμα, για να μην τα πολυλογούμε άπαξ κι έβγαλε λεφτά ο…Πέρο Αντιτς, γιατί να μην ξεχωρίσει ο δικός μας; Αποφασισμένος για «αίμα» και ιδρώτα να είναι, αν τον βοηθήσουν κι οι συγκυρίες (να «δέσει» με προπονητή, συμπαίκτες, να συνηθίσει τον καινούργιο τρόπο ζωής, διατροφής, προπόνησης) όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Μεγάλο πλεονέκτημα ότι θα έχει δίπλα του τον Κώστα Κουφό που θα τον μπάσει στα κατατόπια.
Με τον Παπαγιάννη να είναι ακόμα σε ηλικία που αναπτύσσεται, απορούμε αν θα ξεπεράσει τα 2.19 (2.17 είχε μετρηθεί το 2014), κάτι που σε συνδυασμό με την ταχύτητα (ικανοποιητική για τον όγκο του) και τις καλές του κινήσεις επιθετικά τον μετατρέπουν σ’ εξαιρετικό project. Ψάξαμε τα «τηλεγραφόξυλα» (με μπόι από 2.19 και πάνω) που πέρασαν τον Ατλαντικό, πλην του μέγα Σαμπόνις, του Λιθουανού, Ζιντρούνας Ιγκλάουσκας (μεγάλη καριέρα στο Κλίβελαντ) και του Κινέζου, Γιάο Μινγκ (έβγαλε τα λεφτά του στο Χιούστον) δεν βρήκαμε παίκτη που να μπήκε στον «μαγικό κόσμο» με τόσο υψηλές προσδοκίες.
Ο Βόσνιος, Αλεξάνταρ Ραντόσεβιτς (2.21μ) είχε αδιάφορα περάσματα από Τορόντο, Γιούτα. Ο Ρουμάνος Γκιόργκι Μουρεσάν (2.31) πήρε καλά συμβόλαια σε Ουάσιγκτον, Νιού Τζέρσεϊ αλλά περισσότερο τον θυμόμαστε ως συμπρωταγωνιστή του Μπίλι Κρίσταλ στον κινηματογράφο (“My giant”/1998). O Σουδανός, Mανούτε Μπολ (2.31/ Ουάσιγκτον Μπούλετς, Γουόριορς, 76ers, Μαϊάμι Χιτ) έμεινε στην ιστορία ως ο μόνος παίκτης με περισσότερα κοψίματα από πόντους στην ιστορία του ΝΒΑ (2.086 μπλοκς/1.599 πόντοι), φτιάχνοντας επικά φωτογραφικά κοντράστ. Την εποχή που έπαιζε στην πρωτεύουσα, οι «σφαίρες» τον έκαναν δίδυμο με τον κοντύτερο πόιντ στην ιστορία της λίγκας, τον θρυλικό Μάγκσι Μπογκς των 160 εκατοστών.
Καλή καριέρα έκανε ο Ολλανδός Ρικ Σμιτς (2.14) στους Ιντιάνα Πέισερς την δεκαετία του 1990. Ο Μπόμπαν Μαριάνοβιτς (2.21μ) «έμπλεξε» με τον Γκρεγκ Πόποβιτς, με τον κόουτς να τον στέλνει στην θυγατρική των Σπερς. Ο Νοτιοκορεάτης Σέουνγκ Τζιν Χα (2.21) γυάλιζε τον πάγκο των Μπλέιζερς, ο Χασίμ Θαμπίτ (2.21μ) από την Τανζανία επιλέχθηκε το 2009 από το Μέμφις αλλά έκτοτε αλλάζει ομάδες διαρκώς στην αναπτυξιακή λίγκα. Ο Ρώσος Πάβελ Ποντκόλζιν (2.26) αντιμετώπισε ιατρικά θέματα που γρήγορα τον «έκοψαν» από το ΝΒΑ. Ο Πορτορικάνος PJ Ράμος (2.22) πέρασε ένα φεγγάρι από τους Γουίζαρντς, ενώ ο Μαυροβούνιος Σλάβκο Βράνες (2.29μ) πρόλαβε να παίξει …ένα ματς με τους Μπλέιζερς.
