Μπορεί η περίπτωση Κλαβέρ να «τσάκισε» μα ακόμα και με την έντονη ασχολία του με τον Ισπανό ο Παναθηναϊκός πιστοποίησε πως πραγματοποίησε γερό comeback. Τα 4.000.000 (χοντρικά) ευρώ που γλίτωσε φέτος το ταμείο από τις αποχωρήσεις Ραντούλιτσα, Διαμαντίδη, Πάβλοβιτς, Κούζμιτς, Ουίλιαμς, Χέινς, Χάντερ, Παπαγιάννη, Γιάνκοβιτς, την αναπροσαρμογή συμβολαίου του Φώτση και την χαμηλότερη αμοιβή Πεδουλάκη έναντι του προκατόχου του, η ιδιοκτησία τα έριξε στην αγορά δίχως να υπολογίζει κρίση και τον βραχνά της εφορίας.
Ο Παναθηναϊκός κινείται πλέον για Μαρκοϊσβίλι κι ένα «τεσσάρι» (Μπουρούσης, Γκιστ, Σίνγκλετον δύνανται να καλύψουν και τις δύο θέσεις των ψηλών), δίνοντας χώρο δράσης σε Μποχωρίδη, Παππά, ενώ υπάρχει κι η προοπτική Θανάση Αντετοκούνμπο ώστε να ματσαριστούν οι άλλοι που στο «3» με Παπαπέτρου, Λοτζέσκι, Παπανικολάου παρουσιάζονται ισχυρότατοι. Θεωρητικά η γραμμή ψηλών είναι υπερπλήρης και θυμίζει frontline εποχών… παχιών αγελάδων όπου τα αδέλφια πλήρωναν αβέρτα με την φορολογία να είναι σε λογικά επίπεδα.
Η σύγκριση (πριν ακόμα οι αθλητές βάλουν τη μπάλα στο παρκέ) είναι υπέρ των καινούργιων που δεν έχουν δύσκολο έργο να φανούν άμεσα ανώτεροι των προκατόχων τους. Αντί για Κούζμιτς, Χάντερ, Ραντούλιτσα (παιδιών με μηδενική εμπειρία από Ευρωλίγκα) πήγες σε αθλητές με γνώση από Φ4, «κολλώντας» τους σε Γκιστ, Φώτση.
Θεωρητικά μ’ ένα ακόμα ψηλό συν τον παίκτη που θα ξεκουράζει τον Χαραλαμπόπουλο το ερωτηματικό που μπαίνει αφορά την περιφέρεια. Ο Νικ Καλάθης καλείται να μπει στα παπούτσια ενός μύθου έχοντας εφεδρείες που ακόμα δεν έχουν αφήσει παρά μόνο ψήγματα του ταλέντου τους να φανούν. Ο Παππάς, ο «Μποχώ» ακόμα κι ο Φελντέιν πρέπει να παρουσιαστούν ένα επίπεδο πάνω πιο σταθεροί ώστε το ρόστερ να βρει ισορροπία.
Οι προσδοκίες ήδη ανέβηκαν στον Θεό, άρχισαν κιόλας οι εξαγγελίες για το 7ο αστέρι, λησμονώντας ότι η μετά Διαμαντίδη εποχή μόνο εύκολη δεν είναι, plus ότι το τριφύλλι είναι εδώ και μια διετία πίσω από τον βασικό του αντίπαλο στην Α1. Επιπλέον η πίεση προς τον Αργύρη Πεδουλάκη θ’ αυξηθεί, πρώτη φορά ο κόουτς δουλεύει σε κλαμπ με τόσο μεγάλο μπάτζετ, σίγουρα δεν θα υπάρχει η ανεκτικότητα της προηγούμενης θητείας όταν ο Περιστεριώτης πολεμώντας με ταπεινό ρόστερ «ράπισε» όπου βρήκε τους πρωταθλητές Ευρώπης.
Ο Εξάστερος πληρώνοντας μονάχα υπεραξίες (λογικό αφού οι «νέοι» έκαναν απίθανα πράγματα πέρσι), δίχως να μπει σε παιχνίδια εντυπωσιασμού -σαν αυτά που αρέσκονται οι νεόπλουτοι Τούρκοι- ανέβασε το επίπεδο ποιότητας του έμψυχου δυναμικού του κι όλα αυτά ενώ βρίσκεται σε φάση ανανέωσης, μακριά από φάιναλ φορ εδώ και μια τετραετία, άνευ πρωταθλήματος από πρόπερσι.
Ωραία ηχούν στα αυτιά οι εξαγγελίες θερισμού των αντιπάλων αλλά μην λησμονούμε ότι Παππάς, Μποχωρίδης, Χαραλαμπόπουλος παραμένουν ακατέργαστοι, άπειροι σε συνθήκες Ευρωλίγκας. Μας αρέσει που ο ενθουσιασμός των οπαδών είναι στα ύψη αφού ο σχεδιασμός δείχνει άρτιος, η εκτέλεσή του σεμιναριακού επιπέδου (χρειάστηκαν «χειρουργικές» διαπραγματεύσεις ώστε οι Αμερικάνοι κι ο Καρδιτσιώτης να μην λοξοκοιτάξουν προς ΝΒΑ και πλουσιότερες λίγκες) κι όλα αυτά λίγες μέρες αφότου ο κορυφαίος αθλητής των 15 τελευταίων ετών αποφάσισε ν’ αποσυρθεί δημιουργώντας τραύματα στον Παναθηναϊκό ψυχισμό.
Μην ξεχνάμε ότι σε αντίθεση με τον «αιώνιο» που θα βαδίσει με τον ίδιο κορμό, ο Παναθηναϊκός θα παρουσιάσει μια ακόμα σεζόν ομάδα με νέα πρόσωπα, φρέσκο (;) στυλ παιχνιδιού, αλλιώτικη κατανομή ρόλων, γεγονότα που απαιτούν χρόνο, υπομονή. Χαμηλά η μπάλα λοιπόν κι όλα θα φανούν στην πορεία.
