Διάβαζα το άρθρο του Κώστα Κεφαλογιάννη με αφορμή την απόφαση για το Noor-1, που αναδείκνυε πολύ σωστά τις παθογένειες της δικαιοσύνης, με την κωλυσιεργία, την αναποτελεσματικότητα και κυρίως το θέμα του φόβου που υπάρχει.
Συμφωνώ σε όλα, όμως για μένα υπάρχει ένα αξίωμα που δεν μπορεί να αλλάξει και δεν πρέπει να αλλάξει: Αν χάσουμε την εμπιστοσύνη μας στη δικαιοσύνη, σβήσαμε!
Η δικαιοσύνη, με τις ανορθογραφίες της και με τα δεκάδες προβλήματα που παρουσιάζει τόσο στο επίπεδο των ερευνών όσο και στο κομμάτι των ετυμηγοριών, ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα το «καταφύγιο» για εκείνον που ψάχνει να βρει το δίκιο του.
