Μεγαλύτερο ψέμα απ’ τις κατά καιρούς δηλώσεις προπονητών ότι (και καλά) δεν ασχολούνται με τις κινήσεις των ανταγωνιστών δεν υπάρχει! Ειδικά σ’ επίπεδο πρωταθλητισμού κοιτάς να ματσάρεις τις κινήσεις των άλλων ώστε όταν τους βρεις απέναντί σου (θεωρητικά πάντα) να υπερτερείς.
Την ώρα που ο Παναθηναϊκός φέρνει πίσω τον Πατ Καλάθη και ψάχνει στην αγορά ένα ακόμα «τεσσάρι», ο «αιώνιος» προτιμά να δείξει εμπιστοσύνη στους εξελίξιμους Παπαπέτρου, Αγράβανη, κρατώντας στο ρόστερ του και τον soft, Μιλουτίνοφ. Δηλαδή του χρόνου Πρίντεζης κι άγιος ο Θεός αφού στους ψηλούς το «στοίχημα» Μπιρτς κι ο σακατεμένος Γιανγκ δεν μεταδίδουν σιγουριά ότι θα επωμιστούν με επιτυχία τους ρόλους τους! Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, παρότι είχε μπροστά του άφθονο χρόνο, ξένισε με την επιλογή του να προχωρήσει μόνο με τον Συριανό αξιόπιστη λύση στο «4», λες και πλην του Οκάρο Ουάιτ (που ήθελε σαν τρελός στην ομάδα του) δεν υπήρχε άλλος παίκτης στην αγορά.
Ο Έλληνας άσος έχει εξελίξει το παιχνίδι του, επιθετικά διέλυσε το τριφύλλι στους τελικούς κερδίζοντας και την εκτίμηση του πράσινου κοινού αφού το παλικάρι έκανε ματσάρες, έχοντας προσφάτως αποχαιρετήσει τον πατέρα του. Βέβαια με Ραντούλιτσα, Κούζμιτς off, Χάντερ στον πάγκο, Παπαγιάννη να προέρχεται από τραυματισμό και Γκιστ ν΄ ανεβαίνει στο «5», ο ερυθρόλευκος υπαρχηγός βρήκε και τα έκανε. Ο αλάνθαστος καρπός του του έδωσε την δυνατότητα να «μακιγιάρει» τις αδυναμίες του στην προσωπική άμυνα, άλλωστε απέναντί του βρέθηκαν Φώτσης (που δεν απειλεί από μέση, κοντινή απόσταση) και Χαραλαμπόπουλος.
Ο Αργύρης Πεδουλάκης πήρε το μάθημά του γι αυτό ζήτησε σοβαρή ενίσχυση στη ρακέτα ψάχνοντας παιδιά με ανεπτυγμένο physical/athletic προφίλ. Ο Γκιστ κι ο Σίνγκλετον διατηρούν άριστο αθλητικό πακέτο το οποίο σε συνδυασμό με το μήκος τους και την ευχέρειά να βγαίνουν εκτός ζωγραφιστού στην άμυνα, επιτρέπει στον κόουτς να χρησιμοποιεί κατά το δοκούν Μπουρούση, Φώτση που έχουν πια μεγαλώσει. Αν στην εξίσωση προστεθεί άλλος ένας αθλητικός Αμερικανός ο προπονητής θα έχει το κεφάλι του ήσυχο, στο κάτω κάτω με Πρίντεζη, Παπαπέτρου, Αγράβανη ο ΟΣΦΠ θα στερείται «κιλών», χώρια που μιλάμε για αθλητές που βρίσκουν ρυθμό μέσω επίθεσης κι όχι άμυνας.
Αν τους «πειράξεις» το μυαλό, ο προπονητής τους θα έχει θέμα. Κανείς εκ των τριών δεν είναι παίκτης που θα σπρώξει ή θα παρουσιάσει ανθεκτικότητα στο «ξύλο», θυμόμαστε π.χ τον «Πριντ» στη πρώτη θητεία Πεδουλάκη να μπουκάρει στο ζωγραφιστό λέγοντας πέντε φορές το Πάτερ ημών, βλέποντας Γκιστ, Λάσμε να ορμούν να του κλείσουν το οπτικό πεδίο.
Το μεγαλύτερο μείον των «τεσσαριών» τους είναι πως αδυνατούν να αμυνθούν στο post απέναντι σε πιο δυνατούς αντιπάλους, γι αυτό μετά το τέλος των πρόσφατων τελικών πολλοί απορούσαν γιατί απλώς συμπλήρωνε την αποστολή ο Μίρο Ραντούλιτσα που αμυντικά είχε προβλήματα μεν, αλλά όταν έπαιρνε μπάλα στο «βαμμένο» ήταν ικανός να βάλει και τον προσωπικό του αντίπαλο στο διχτάκι. Οι αντικαταστάτες του Σέρβου καλύπτουν ως μεταγραφικές κινήσεις τα βασικά ζητούμενα που γύρευαν οι Κυπελλούχοι βγαίνοντας στην αγορά.
Για παράδειγμα είναι θετικό ότι πρόκειται για αθλητές με «χιλιόμετρα» στην ήπειρό μας, θετικό background, ευρωπαϊκή εμπειρία, διαθέτουν προφίλ που σε προϊδεάζει πως γρήγορα μπορούν να βοηθήσουν καλύπτοντας τον κόουτς στα πάντα! Μπορούν να σκοράρουν συνεργαζόμενοι με τα γκαρντ, να τρέξουν το γήπεδο, να εκτελέσουν από μακριά, να δώσουν φάσεις πάνω από το καλάθι με τον Εξάστερο να προσθέτει μέγεθος, δύναμη, κιλά, περιμένοντας άλλο ένα ψηλό που θα του χαρίσει άκοπα τον τίτλο του πρωταθλητή θέρους!
Επικοινωνιακά και διοικητικά ο σύλλογος κρατά θερμό το κοινό του που έχει τα… δικά του μετά την αποχώρηση του αρχηγού, δεν είναι μικρό πράγμα να τα «σπρώχνεις», ψάχνοντας διαρκώς τις καλύτερες δυνατές λύσεις όταν απέναντι (με δύο σερί πρωταθλήματα) η γκρίνια περισσεύει μιας και η περίπτωση Γκάμπριελ εγκαταλείφθηκε για κάτι λιγότερα από 100.000 ευρώ!
