Η διοίκηση της ομάδας, έκανε πράξη τα θέλω του Αντρέα Στραματσόνι στο καλοκαίρι που διανύουμε, με «ιερό σκοπό» την πρόκριση της ομάδας στους ομίλους του Europa League. Το «τριφύλλι» βρίσκεται τρία ματς μακριά, από μια πρόκριση, που εκτός από το πρεστίζ του συλλόγου, θα φέρει και κάμποσα ευρώ στα ταμεία του.
Να’ μαστε ξεκάθαροι. Όταν μιλάμε για Ευρώπη, σε αυτόν τον Παναθηναϊκό τον φετινό και αυτόν που προσπαθεί να επιστρέψει, αυτό που μετρά είναι η συμμετοχή στους ομίλους. Τίποτα λιγότερο, αλλά και τίποτα περισσότερο. Αν είναι να έρθει κάτι καλύτερο, καλώς ας έρθει, αλλά ο πραγματικός, ο ρεαλιστικός στόχος, δεν είναι να κάνει… πάρτι στους ομίλους η ομάδα του Στραματσόνι, αλλά να βρεθεί εκεί!
Άρα λοιπόν στη χειρότερη (και εφόσον έχει προκριθεί στους ομίλους ο ΠΑΟ, ειδάλλως η κουβέντα δεν έχει κανένα νόημα) ο Παναθηναϊκός θα έχει μια βραχύβια… ευρωπαϊκή διαδρομή για φέτος. Μετά; Τι γίνεται μετά; Πρωτάθλημα και κύπελλο, αυτό γίνεται μετά. Το θέμα ωστόσο είναι, λίγο πριν τα Χριστούγεννα και ασχέτως με τον αν η ευρωπαϊκή πορεία, συνεχιστεί ή όχι (μακάρι να συνεχιστεί), πως ο Παναθηναϊκός θα φτάσει να είναι αν όχι πρώτος στη Σούπερ Λιγκ, τουλάχιστον μια ανάσα από την κορυφή;
Αυτή είναι η «ταμπακιέρα». Για να καταφέρει το «τριφύλλι» να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής και πραγματικά να διεκδικήσει τον τίτλο, θα πρέπει να είναι «θωρακισμένος». Η διοίκηση φρόντισε να φέρει τους παίκτες που ήθελε ο προπονητής. Ακόμα υπάρχουν δύο κενά. Αυτά τα κενά, κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντος, δεν πρέπει να είναι συμπληρωματικά.
Αντιθέτως, πρέπει να είναι εξίσου σημαντικά με όλα τα υπόλοιπα. Γκόρντον Σίλντενφελντ και ένας επιθετικός «κανόνι» θα δώσουν στο «τριφύλλι» τη δυνατότητα να πρωταγωνιστήσει στην Ελλάδα και να φέρει ένα πρωτάθλημα, ξανά, μετά από τόσα χρόνια. Η Ευρωπαϊκή πορεία δεν είναι αναγκαιότητα, τούτη την ώρα. Η ευρωπαϊκή συμμετοχή ναι. Το πρωτάθλημα όμως είναι μεγάλη, τεράστια αναγκαιότητα και αξίζει-αν μπορεί να γίνει φυσικά-δύο ακόμα υπερβάσεις, που θα φέρουν τον Παναθηναϊκό στην pole position.
