Τα ρίσκα του Στραματσόνι…

Το να γκρινιάζεις την ίδια στιγμή, που η διοίκηση μια ομάδας, της ομάδας που υποστηρίζεις, έχει κάνει το άπαν, για να τη δυναμώσει, αν μη τι άλλο, είναι μίζερο. Εντούτοις, στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, οι απαιτήσεις και το βάρος της φανέλας, επιτάσσουν όχι απλά το καλύτερο δυνατό, αλλά το κάτι παραπάνω…

Σαφώς και οι μέχρις στιγμής μεταγραφές, έχουν ικανοποιήσει και τον πλέον απαιτητικό φίλο της ομάδας. Ή μήπως όχι; Ποια τα ρίσκα του Στραματσόνι, ο οποίος πήρε το μπάτζετ, το έκοψε… φέτες και το μοίρασε, όπου εκείνος έκρινε σκόπιμο;

«Κόφτης»

Ο Κριστιάν Λεντέσμα, αποτελεί την πιο ηχηρή μεταγραφή του καλοκαιριού. Παίκτης κλάσης, ο οποίος μόνο για διακοπές θα περνούσε από Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια. Στα 33 του πια, τα πνευμόνια του δεν τον βοηθούν να «καταπίνει» χιλιόμετρα και αξιοποιεί τους συμπαίκτες του, προς όφελος  της ομάδας, με το τεράστιο ταλέντο που διαθέτει.

Παρότι δεν είναι καθαρό «εξάρι», ο Αργεντινός καλύπτει τη θέση εξαιρετικά, με τον Στραματσόνι να μην το αφήνει εκτεθειμένο, τοποθετώντας δίπλα του το «μηχανάκι» Ζέκα.

Οι δύο της «μέσης» του Παναθηναϊκού, αν μη τι άλλο, αλληλοσυμπληρώνονται και όπως όλα δείχνουν, μπορούν να αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά της ομάδας, από τα πόδια των οποίων, θα περνούν όλες οι μπάλες.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ο Αργεντινός δε θα έχει ανάσες; Ο Ζέκα οργανωτικά δεν μπορεί, ενώ η λύση Κουτρουμπή δεν αποτελεί μια μόνιμη κατάσταση, αλλά περισσότερο μοιάζει σαν ένα… πείραμα, με πολλά ρίσκα.

Ένας ακόμα αμυντικός μέσος, θα ήταν η ιδανική περίπτωση, ωστόσο παίκτες top επιπέδου για αυτό το σημείο του γηπέδου, κοστίζουν. Αυτό το ρίσκο, το πήρε ο Στραματσόνι, θεωρώντας πως θα βρει τις όποιες απαντήσεις στα προβλήματα που θα προκύψουν, εκ των έσω.

Τερματοφύλακας

Λουκ Στιλ και μετά… το χάος. Μπορεί ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος να αφήσει στο μέλλον, εποχή… Ωστόσο τούτη την ώρα, πέραν του Βρετανού, ουδείς υπάρχει να υπερασπιστεί την «πράσινη» εστία, με ποιότητα, σταθερότητα και διάρκεια.

Η επένδυση σε έναν ακόμα καλό τερματοφύλακα, πήγε στην άκρη, ενδεχομένως διότι στον Παναθηναϊκό να σκέφτηκαν ότι το ρίσκο για φέτος να είναι μικρότερο και να ετοιμάζονται για μια σούπερ κίνηση του χρόνου. Ας ελπίσουμε ότι θα δικαιωθούν…

Δεξί μπακ

Ο Τζιαντομένικο Μέστο αποτελεί μια επιλογή value for money. Εξαιρετικός στο τακτικό κομμάτι, κρατάει τη θέση του, διαθέτει καλή σέντρα, είναι αρκετά δυναμικός σε τζαρτζαρίσματα και μονομαχίες, ωστόσο η ηλικία του, αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα.

Ο Νούνο Ρέις, «πολυθεσίτης» γαρ, μπορεί να καλύψει τη θέση, θεωρητικά, ωστόσο θα πρέπει πρώτα να πάρει παιχνίδια στα πόδια του, για να δείξει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει…

Ένας δεξιός οπισθοφύλακας, θα ήταν σίγουρα μια επιλογή που θα έκανε τον Παναθηναϊκό ακόμα πιο στιβαρό και «γεμάτο» στην άμυνα, ωστόσο η επιλογή να μη γίνει προσθήκη σε αυτή θέση, μάλλον κρίνεται σωστή, υπό την έννοια ότι δαπανήθηκαν αρκετά χρήματα, σε θέσεις στις οποίες είχε περισσότερη ανάγκη η ομάδα.

Κεντρικός αμυντικός…

Σε αυτή τη θέση ο Παναθηναϊκός, έχει τους εξής: Μολέντο, Τελάντερ, Ιβανόφ, Ρέις και Κουτρουμπή. Με λίγα λόγια, πληρότητα. Είναι όμως έτσι;

Πλην του Μολέντο και του Κουτρουμπή, οι υπόλοιποι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, δεν μπορούν να… εγγυηθούν πως θα πάρουν τη θέση σπίτι τους.

Ο Τελάντερ με το πρόβλημα στο πέλμα (πλέον μετά και την επέμβαση θα το αφήσει πίσω του, αλλά ας το δούμε πρώτα…) θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει το βασικό ταίρι του Μολέντο. Ωστόσο ο Δανός θα αργήσει λίγο ακόμα να μπει σε φουλ αγωνιστικούς ρυθμούς.

Ο Βούλγαρος Ιβανόφ, δείχνει να μην πατάει καλά μέχρι στιγμής. Από αρκετό κόσμο έχει ήδη «καεί» σαν παίκτης, κάτι που δεν είναι σωστό. Ο χρόνος θα δείξει, αλλά έτοιμος δεν είναι σε καμία περίπτωση, κάτι που φάνηκε στα ματς με την ΑΙΚ.

Όσο για τον Νούνο Ρέις, δεν έχει πάρει ακόμα χρόνο συμμετοχής, θεωρείται back-up επιλογή και θα πρέπει και αυτός να κριθεί αναλόγως.

Συνεπώς, από τους πέντε πήγαμε στους… δύο, άντε τρεις. Η περίπτωση Σίλντενφελντ είναι ιδανική για τον Παναθηναϊκό, όχι διότι ο Κροάτης είναι ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός του κόσμου, αλλά διότι η χημεία του με τον Παναθηναϊκό είναι τέτοια, που αποτελεί μια μεταγραφή από το πάνω ράφι…