Είδαν πολλά τα μάτια μας το τριήμερο που πέρασε στους ευρωπαϊκούς επαναληπτικούς του Champions League και του Europa League. Ήταν ενδιαφέρουσα και εξαιρετικά… διδακτική η προσπάθεια της Χάποελ Μπερ Σεβά να ανατρέψει το εις βάρος της 5-2 του πρώτου αγώνα με τη Σέλτικ. Έφτασε μέχρι το 2-0, αλλά δεν τα κατάφερε να σκοράρει το τρίτο γκολ της πρόκρισης.
Είδαμε την πρωτάρα Ροστόφ να ρίχνει τέσσερα γκολ στον Άγιαξ και να προκρίνεται εκείνη στους ομίλους του Champions League (αποδεικνύοντας μεταξύ άλλων και την αποτυχία του ΠΑΟΚ να περάσει αυτόν τον Άγιαξ). Είδαμε τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ να παίρνει μεγάλη πρόκριση μέσα στην έδρα της ακριβής και… διαφημισμένης Σάλτσμπουργκ. Αυτονόητο ήταν πως το μυαλό θα… ταξίδευε στον επαναληπτικό με τη Μπρόντμπι και στο πως ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να διαχειριστεί αυτό το «μαξιλάρι» του 3-0 του πρώτου αγώνα.
Οι Δανοί (παίκτες, προπονητής, αθλητικοί διευθυντές και οπαδοί) πήγαν το ματς στον «πόλεμο». Θέλησαν να παίξουν με το μυαλό του Παναθηναϊκού, ποντάροντας περισσότερο στα… γιούργια, παρά σε θέματα αγωνιστικού περιεχομένου. Η αντίδραση του Παναθηναϊκού υπήρξε υποδειγματική και… ευρωπαϊκή. Ένα μεγάλο κλαμπ αντιδρά μέσα στο γήπεδο, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει πέραν των τεσσάρων γραμμών. Και ο φετινός Παναθηναϊκός, σε αυτό το ξεκίνημά του, δείχνει ότι αλλάζει και έχει τα φόντα να επιστρέψει στα παλιά. Να μην αρκεστεί στην πρόκριση στους ομίλους, αλλά να χαρίσει και πάλι στον κόσμο τους σπουδαίες βραδιές και μεγάλες νίκες.
Ο απολογισμός γράφει τρεις νίκες και μία ισοπαλία σε τέσσερα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Με εφτά γκολ ενεργητικό και μόλις ένα παθητικό. Κι όλα αυτά μέσα στο κατακαλόκαιρο, απέναντι σε ομάδες περισσότερο έτοιμες από εκείνον, που είχαν αγωνιστικό ρυθμό και μπόλικα επίσημα παιχνίδια στα πόδια τους. Ο Αντρέα Στραματσόνι πορεύτηκε με ένα συγκεκριμένο πλάνο και στα τέσσερα ματς, δεν παρέκκλινε απ’ αυτό, διαχειρίστηκε άψογα όλες τις καταστάσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει και κέρδισε πολλούς πόντους στα μάτια όλων. Κυρίως, δείχνει να έχει κερδίσει τα αποδυτήρια του και την εμπιστοσύνη των ποδοσφαιριστών του. Είτε αυτοί αγωνίζονται, είτε όχι.
Ο Παναθηναϊκός του Στραματσόνι εμφανίστηκε αποτελεσματικός, ήταν… κυνικός και – το κυριότερο – γνώριζε πως θα πάρει αυτό που ήθελε σε κάθε παιχνίδι. Έχοντας στο μυαλό του το μηδέν στην άμυνα, ήξερε ο Στραματσόνι πως με την ποιότητα από τη μέση και μπροστά θα έβρισκε τον τρόπο για να χτυπήσει τους αντιπάλους του. Ακόμα κι αν δεν μας άρεσε κάποιες στιγμές ο τρόπος με τον οποίο αγωνίστηκε (κυρίως στο πρώτο ημίχρονο του δεύτερου αγώνα με τη Μπρόντμπι), ο Ιταλός και οι παίκτες του γνώριζαν πως το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Κι αυτό όχι μόνο ήρθε, αλλά ήρθε και χωρίς ήττα.
Η πρόκριση στους ομίλους του Europa League φέρνει και κάτι ακόμα, που είναι ίσως πιο σημαντικό και από το οικονομικό σκέλος. Την επιστροφή της εμπιστοσύνης του κόσμου προς την ομάδα. Εκείνης που σμπαραλιάστηκε πέρσι τέτοιο καιρό. Η Λεωφόρος από εδώ και στο εξής θα είναι ξανά η κινητήριος δύναμη του Παναθηναϊκού και όχι ένα γήπεδο έτοιμο να… κατασπαράξει την ομάδα στην πρώτη στραβή. Τα διαρκείας θα ανέβουν, ο κόσμος θα ανυπομονεί να πάει στο επόμενο ματς και δεν θα σιχτιρίζει. Η Ευρώπη είναι το θέμα συζήτησης γιατί… έλειψε, αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει πως η υποχρέωση είναι άλλη. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αυτό πρέπει να αποτελέσει την επόμενη… εμμονή της ομάδας. Εμμονή παρόμοια με αυτή που υπήρξε για πρόκριση στους ομίλους.
ΥΓ: Η μη έναρξη του πρωταθλήματος ευνόησε αγωνιστικά τον Ολυμπιακό. Κερδίζει χρόνο για να διορθώσει μια ομάδα που δίχως… στηρίγματα από εξωγενείς παράγοντες δεν θα μπορούσε να κερδίσει ούτε νεοφώτιστους της κατηγορίας. Θα κυνηγούσε ήδη στη βαθμολογία, θα είχε «γκελάρει» και θα ήταν χωμένος στην εσωστρέφεια. Ας ελπίσουμε, τουλάχιστον, η… θυσία να έγινε για καλό σκοπό και η έναρξη του πρωταθλήματος να το βρει με διαφορετικούς όρους.
