Όταν το καλοκαίρι ολοκληρωνόταν η συμφωνία με τον Ζιλμπέρτο Σίλβα ο κόσμος «φτιάχτηκε» αφού η παγκόσμια αναγνωρισιμότητα του τέως κάπτεν της εθνικής Βραζιλίας δημιουργεί έξτρα κύρος στις διαπραγματεύσεις με μεταγραφικούς στόχους και χαρίζει ιλουστρασιόν απόχρωση σε επίπεδο επικοινωνίας με τοπ συλλόγους και αξιωματούχους των διεθνών ομοσπονδιών.
Που να φανταζόμασταν τι δαιμόνιο μάνατζερ έκρυβε μέσα του ο Αντρέα Στραματσόνι (αν και τον Ιανουάριο πήραμε μια γεύση) που πήρε πάνω του το 90% των μεταγραφικών υποθέσεων (πλην των Ρινάλντι, Ρέις που ήταν εισηγήσεις του Ζιλμπέρτο) καταφέρνοντας να κλείσει συμφωνίες με συμφέροντες όρους για το κλαμπ. Οι «άκρες» του Ιταλού (χάρις τις γνωριμίες του με το άκρως κατατοπισμένο τμήμα σκάουτινγκ της Ουντινέζε και τους ανθρώπους της Ίντερ που έχουν μάτια σε κάθε σημείο του πλανήτη) έφεραν ευεργετικά αποτελέσματα και μάλιστα ταχύτατα.
Ακόμα κι οι υποθέσεις αθλητών των οποίων οι υποθέσεις δεν προχώρησαν φανερώνουν πολλά για το καλό όνομα που απολαμβάνει ο κόουτς στο εξωτερικό με τον «Στράμα» να σηκώνει το τηλέφωνο και να επικοινωνεί με παιδιά που ούτε μπορούσε να φανταστεί ο Παναθηναϊκός ότι θα προσέλκυε (μόλις) τρία χρόνια μετά το φάσμα της χρεωκοπίας, του ατιμωτικού υποβιβασμού, της ανάγκης να σχηματίσει ομάδα στηρίζοντας τους εφήβους της ακαδημίας του.
Θεωρούμε βέβαιη την παρέμβαση Ζιλμπέρτο αν ισχύουν οι φήμες για ψάξιμο των υποθέσεων ποδοσφαιριστών με θητεία σε Ρεάλ (Αρμπελόα), Μπαρτσελόνα (Κεϊτά, Μοντόγια), Αρσεναλ (Φλαμινί), ενώ για όσους είχαν πλούσια παρουσία στο καμπιονάτο (Παλάσιο, Πιζάρο, Νοτσερίνο, Ακουϊλάνι, Πατζίνι, Μοντολίβο) η επιρροή του κόουτς ήταν εντονότατη…
