Αποκρυπτογραφώντας σιγά σιγά τον Βίκτορ Ιμπάρμπο αναρωτιόμαστε αν τολμήσει ο προπονητής να τον τοποθετήσει στο ίδιο σχήμα με Λέτο-Μπεργκ. Ο Αργεντινός συνεργάζεται αρμονικά με τον «μίστερ 9» από πέρσι, ο Κολομβιανός ήταν απολαυστικός με την ΑΪΚ και περισσότερο ατομιστής απ΄ ότι θα έπρεπε απέναντι στους Δανούς. Αυτό που εξιτάρει δεν είναι ο πιθανός αριθμός γκολ που θα πετύχουν μα η αίσθηση που θ΄ αφήσουν σε εξέδρα, αντιπάλους συνυπάρχοντας στο τερέν.
Ο Αντρέα Στραματσόνι έχει την τύχη να διαχειρίζεται υλικό που συγκρίνεται μονάχα μ’ εκείνα που δούλεψαν οι Γιάννης Κυράστας το 2002 (Σόουζα, Χένρικσεν, Νικοπολίδης, Γιούρκας, «Λύμπε», Βαζέχα, Βλάοβιτς, Κωνσταντίνου, Κόλκα, Μπόατενγκ, Ολιζαντέμπε) και Νίκος Νιόπλιας το 2010-2011 (Κατσουράνης, Σισέ, Ζιλμπέρτο, Λουίς Γκαρσία, Γκοβού, Μπουμσόνγκ). Επιτυχία -εκτός απ’ το να πάρει αποτελέσματα- θα είναι το «πάντρεμα» όσο το δυνατόν περισσότερων προικισμένων ποδοσφαιριστών, σίγουρα θα βοηθηθεί από το προσωπικό κίνητρο του καθενός που είναι αυξημένο.
Ο «βασιλιάς» Μάρκους ετοιμάζεται για τη σεζόν της καριέρας του
Η διοίκηση ετοιμάζεται να τον «χρυσώσει», η Ζοζεφίν περνά βασιλικά στην Αθήνα, ο κόσμος τον έχει στα πούπουλα κι ο κόουτς φρόντισε μετά από τρία χρόνια να τον πλαισιώσει με τους κατάλληλους συμπαίκτες.
Φορ που δεν μένει στην περιοχή, πολλές φορές τον είδαμε να παριστάνει το «δεκάρι» (θυμηθείτε την τακουνιά στον Κολομβιανό στη Σουηδία), ενώ εσχάτως ανέλαβε και τα φάουλ. Έχοντας συμπαίκτες που κινούνται διαρκώς (Γουακάσο) και τρομάζουν με την κάθετη κίνηση τους (Ιμπάρμπο) μπορεί ν’ αφήσει το πεδίο δράσης του και να συγκλίνει προς τα έξω στην πλάτη των υπόλοιπων που κόβουν προς το «κουτί». Συνέβη στο ματς της Στοκχόλμης και με την Μπρόντμπι εδώ (θυμηθείτε τη no look πάσα στον Μέστο για το 2-0 που λανθασμένα υποδείχθηκε σ’ αντικανονική θέση).
Ο Σκανδιναβός θυμίζει Βαζέχα στον αλτρουισμό. Ο Πολωνός όταν δεν είχε δίπλα του Σαραβάκο, Μπορέλι, Δώνη, Γ.Χ αναγκαζόταν να τρέχει παντού για να παίξει σπόντες με Λαγωνικάκη, Μάουρο, Αλεξούδη, Στράντλι. Ο Σουηδός παρότι ήξερε ότι ο ΠΑΟ στηριζόταν πάνω του δεν το έπαιξε ντίβα, απεναντίας ήταν άριστος συμπαίκτης ανοίγοντας διαδρόμους για τους μικρούς (Καρέλη, «Κλώνα», Ατζαγκούν, Αμπέιντ) και τον γερό-Πέτριτς. Όταν βρέθηκαν στο διάβα του Φιγκερόα, «Βίγια», Λέτο, ο άνθρωπος ευχαριστήθηκε ποδόσφαιρο, σκεφτείτε πως νιώθει τώρα βλέποντας το Κορωπί να ξεχειλίζει ποιότητα.
Περίπτωση Ιμπάρμπο
Η αποτυχία του χαρισματικού Λατίνου να ξεχωρίσει σε τοπ πρωταθλήματα (αγγλικό, ιταλικό) τον έφερε στα μέρη μας. Το επίπεδο εδώ είναι χαμηλό για την αξία του, συνεπώς μπορεί ν’ αποτινάξει από πάνω του το άγχος και να φτιάξει τους αριθμούς του. Ο στρεσαρισμένος χαφ (δείτε στο βίντεο πως χτυπά με μανία το χορτάρι στα χαμένα τετ-α-τετ με την ΑΪΚ, πώς «χαλιέται» στο δοκάρι και στο σουτ στα…πουλιά στη Δανία, αντίδραση που «πιάνει» ο «Στράμα» που τον κάνει αμέσως αλλαγή) ίσως να μην είναι μπροστάρης μα παραμένει αρτίστας από τους λίγους.
Ο τρόπος που μαγνητίζει το τόπι ανάμεσα σε στόπερ/γκολκίπερ στη φάση του πέναλτι με τους Δανούς τα λέει όλα. Η παρουσία του Μπεργκ, η ύπαρξη ποιοτικών εξτρέμ και μπαλαδόρων στα νώτα του θα του δώσει πολλούς χώρους στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Leader Λέτο
Το ανοιχτό γήπεδο δεν το χρειάζεται ο «Σέμπα» που μετά από τόσα μπες-βγες στα ιατρεία έχει χάσει τη σπιρτάδα του! Ο άνθρωπος παίζει πια με το μυαλό του. Τι κι αν τον αποκάλεσαν συνταξιούχο τον Ιανουάριο, τι κι αν ασχολήθηκαν με την …κοιλιά, τα μαλλιά και τα γένια του, το τόπι δεν ξεχνιέται. Άλλος στη θέση του θα εκμεταλλευόταν την λατρεία στο πρόσωπό του και σε κάθε ματς θα ζητούσε μια μπάλα μόνος του. Ποιος δεν θυμάται τον εγωϊσταρο που στράβωνε με το παραμικρό επί πολυμετοχικότητας προκαλώντας τσακωμούς από τον Καραγκούνη μέχρι τον πραότατο Ζιλμπέρτο;
Με τον καιρό επήλθε η ωρίμανση, ο τρόπος που αγωνίζεται δείχνει ότι θέλει να τον θυμούνται για τα κόλπα και τα γκολ του τώρα που η ταχύτητα μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τη σεζόν 2011-2012 ο Αργεντινός μετέβαλε το παιχνίδι του, έπαιξε πρώτη φορά στη ζωή του σέντερ φορ κι απαιτούσε σε κάθε φάση τη μπάλα συνηθίζοντας να κινείται παντού. Εκείνα τα ματς «κουβαλά» στη μνήμη του, καταλαβαίνει πως με τον Μπεργκ δίπλα αν ξεμαρκάρεται την ώρα που πρέπει και πασάρει την κατάλληλη στιγμή οι τερματοφύλακες θ’ αναστενάξουν!
Με τον σπρίντερ Ιμπάρμπο και τον Μάρκους να χαρακτηρίζεται απ’ την τακτική του ευφυϊα ο Λέτο δείχνει ως ιδανικό κομμάτι που ολοκληρώνει ένα άκρως φιλόδοξο παζλ. Τα ρήγματα που μπορεί να σκαρώσει τρέχοντας ελάχιστα είναι σπαζοκεφαλιά για τους αντιπάλους. Αν δεν αναλώνεται σε σπρωξίματα, τσαμπουκάδες, τζαρτζαρίσματα θα παραμένει ήρεμος, άρα δύο φορές πιο επικίνδυνος.
Το ωραίο είναι πως η παραπάνω «συμμορία» δεν διαθέτει κανένα «καθαρό» εξτρέμ, ούτε ατόφιο δεκάρι, μόνο ο Μπεργκ είναι «εννιάρι» αλλά και του λόγου του δεν έχει θέματα στο κουβάλημα μπάλας. Αυτό που γοητεύει είναι ότι κι οι τρεις παίζουν σ’ όλες τις θέσεις της επίθεσης όσο κι αν πιέζουμε το νου δεν θυμόμαστε να έχει συμβεί στο παρελθόν κάτι ανάλογο.
Σαραβάκος, Βαζέχα, Μπορέλι σπάνια βρέθηκαν παρέα (θυμόμαστε χαρακτηριστικά ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, φθινόπωρο του 1991 που οι αντίπαλοι έφυγαν με τρία γκολάκια από το Μαρούσι που ήταν και λίγα), το ίδιο Εκι, Σανμαρτεάν, μ’ έναν εκ των Παπαδόπουλου, Ολιζαντέμπε, Κωνσταντίνου. Κάποτε σκόραραν πολύ Βλάοβιτς, «Μανώλης», Κωνσταντίνου, «Λύμπε» αλλά οι τρεις πρώτοι ήταν παίκτες για το «κουτί». Επί Αναστασίου έδειχνε αρμονικό το Μπεργκ, Κλωναρίδης, Καρέλης αλλά τα Ελληνάκια έπαιζαν στα πλάγια. Οπότε…
