Με τόσο ποιοτικούς μεσοεπιθετικούς να συνωστίζονται στο ρόστερ θυμόμαστε την κατάληξη της σεζόν 2013-2014 όπου το «τριφύλλι» βασισμένο στα παιδιά της ακαδημίας και κάποιους έμπειρους ξένους έπαιξε την καλύτερη μπάλα στη χώρα από τον Ιανουάριο ως το Μάη.
Αποφασιστική συμβολή σ’ αυτό έπαιξαν τα γκολ που ήρθαν απ’ τις πίσω γραμμές, ειδικά αυτά των χαφ, 39 (!) τέρματα πήρε η ομάδα σ’ όλες τις διοργανώσεις με τον Κλωναρίδη να βάζει 11, τον Αμπέντ άλλα 10 και να τους ακολουθούν σε αποτελεσματικότητα Ατζαγκούν, Πράνιτς, Λαγός, Δώνης, Ντίνας.
Παιδιά που -μη γελιόμαστε- σε ΚΑΝΟΝΙΚΟ Παναθηναϊκό θα έδιναν μάχη –πλην του Κροάτη- να συμπεριληφθούν αποστολή. Βιγιαφάνιες, Λουντ, Εμποκού, Μπουμάλ παίζουν με κλειστά μάτια βασικοί σε Ολυμπιακό, ΑΕΚ (οι μεν έχουν βασικό τον υπέρβαρο Πάρντο, οι δε περιμένουν λύσεις απ’ τον Πλατέλλα που δεν μπορούσε να ξεχωρίσει ούτε στη Ξάνθη), ευλόγως ο προπονητής περιμένει από αυτούς support σε Λέτο, Μπεργκ, Ιμπάρμπο.
Στο ρόστερ της προηγούμενης σεζόν μονάχα Καλτσάς, Αμπέντ ήταν χαφ που πατούσαν περιοχή, ο Αλγερινός κινήθηκε στα ρηχά, πρόλαβε όμως να σκοράρει τρεις φορές, ο Καλτσάς πήγε καλύτερα (5 γκολ) αγωνιζόμενος εννιά ματς λιγότερα από τον συμπαίκτη του (20). Δικαίως γκρίνιαζε ο κόσμος που ο προπονητής τον «έστειλε» στην Αρκαδία η περσινή του παρουσία δικαιολογούσε την παραμονή του.
Όλοι οι χαφ του τωρινού ρόστερ αποτελούν περιπτώσεις value for money, συνδυάζουν ιδανική ηλικία, καλές επαφές με τη μπάλα, συχνά πατήματα στην περιοχή, το κυριότερο κόστισαν… ψίχουλα στην ΠΑΕ που δύναται να τους μοσχοπουλήσει στο μέλλον.
