Παρότι το δείγμα είναι μικρό, η εικόνα της ομάδας δείχνει ότι το… πράγμα πάει καλά, όσον αφορά το αγωνιστικό σκέλος. Σίγουρα οι φετινές κινήσεις, διαφέρουν από αυτές των προηγούμενων τριών χρόνων (και παραπάνω). Είναι ποιοτικότερες, ακριβότερες και στοχευμένες, με βάση τα «θέλω» του προπονητή.
Οι ποδοσφαιριστές που ήρθαν είναι ταλαντούχοι και… πολλοί, δίνοντας στη δυνατότητα στον Αντρέα Στραματσόνι-που τους επέλεξε βέβαια-να έχει αρκετές λύσεις.
Όπως σε κάθε καλοκαίρι, έτσι και φέτος, όλα δείχνουν ευχάριστα, όλα μοιάζουν ιδανικά ή εν πάσει περιπτώσει, οι περισσότεροι αναμένουν με ανυπομονησία την εκκίνηση της σεζόν, προκειμένου να δουν τι «ψάρια πιάνει η ομάδα τους».
Και η φετινή σεζόν, κάπως έτσι αρχίζει. Με αδημονία, πίστη για κάτι καλύτερο, χαμόγελα, αισιοδοξία. Κάθε χρόνο η ίδια αρχή, μα και το ίδιο τέλος. Άλλες φορές γιατί η ομάδα δεν κατάφερε να εκπληρώσει τις προσδοκίες που υπήρχαν και άλλες (πολλές δυστυχώς), διότι, η δικαιοσύνη απούσα από τη διοργάνωση, δεν άφηνε κανένα περιθώριο στην ομάδα για κάτι καλύτερο.
Με την ποιότητα και την ποσότητα να… περισσεύουν φέτος, μετά από κάμποσα καλοκαίρια, αυτό που μένει είναι να φανεί, αν θα δώσει το «παρών» και η δικαιοσύνη. Φέρνοντας μαζί της, ισονομία, διαφάνεια, 50-50 και πάνω απ’ όλα να διώξει το νέφος που όλο και «αγκαλιάζει» το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο ασθμαίνει.
Καμιά σημασία δε θα έχει αν ο Παναθηναϊκός έχει πληρέστατο ρόστερ. Καμιά σημασία δε θα έχει αν παίξει καλή μπάλα. Το μόνο που μετράει, είναι να πειστεί ο κόσμος πως το παιχνίδι παίζεται μέσα στο γήπεδο. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Η δικαιοσύνη και το αίσθημα αυτής, πρέπει να είναι «κορόνα στο κεφάλι» του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο Παναθηναϊκός τα τελευταία 20 χρόνια, έχει ξανα-ξεκινήσει σεζόν, με όνειρα, φιλοδοξίες, εξαιρετικά ρόστερ, συσπείρωση του κόσμου και άλλα πολλά. Ξεκινούσε όμως σε ένα πρωτάθλημα, «υποθηκευμένο», «σημαδεμένο», με την ομάδα ανήμπορη να αντιμετωπίσει το «σύστημα», με αποτέλεσμα οι εσωτερικοί τριγμοί να ξηλώνουν κάθε τι καλό, προσπαθούσε να γίνει. Κοντά στα ξερά, καίγονταν και τα χλωρά…
Ο Παναθηναϊκός (σαν οργανισμός συνολικά) έχει ανάγκη από τίτλους, αυτό είναι δεδομένο. Αλλά παράλληλα, έχει ανάγκη να νιώσει ασφάλεια, σιγουριά και ότι δεν τον κοροϊδεύουν. Αν συμβεί αυτό, όλα θα πάνε καλά. Αν όχι, τίποτα απ’ όσα έχουν συμβεί μέχρι τώρα (μεταγραφές, προκρίσεις κλπ) δε θα μετράει και τα χαμόγελα θα αντικατασταθούν με πίκρα, θυμό, οργή και στο τέλος, ξέσπασμα.
Δικαιοσύνη τώρα, αλλιώς μη σώσει και ξεκινήσει το πρωτάθλημα…
