Πέρσι με συνέντευξη του ο Νίκος Νταμπίζας είχε «καρφώσει» τον «πράσινο» οργανισμό για «χαμένη ποδοσφαιρική λογική». Νωρίτερα ο Γκόρντον Σίλντενφελντ είχε βάλει «φιτιλιές» για την ατμόσφαιρα στα ενδότερα του κλαμπ αφού υπονόησε πως σε αρκετούς δεν ήχησαν ευχάριστα τα χρήματα που πλήρωσε η ΠΑΕ για τις υπογραφές Εσιέν και Σάντσεθ.
Το καλοκαίρι είδαμε τον προπονητή ν’ακολουθεί το πλάνο που χάραξε τον χειμώνα, ποιότητα στην επίθεση με μπαλαδόρους, ψάξιμο για έμπειρους στην άμυνα με Ιβάνοφ, Σάμπα να παίρνουν το χρίσμα, όπως λίγους μήνες νωρίτερα είχε συμβεί με τον Μέστο. Κατόπιν προσέχτηκαν οι λεπτομέρειες: Η κάλυψη της «τρύπας»στο δεξί άκρο της άμυνας.
Ο ερχομός αντι-Τελάντερ υπό το φόβο κλαταρίσματος του Σκανδιναβού που συχνά βγάζει θεματάκια. Οι λεπτοί χειρισμοί στα χρήματα των συμβολαίων («ουδείς πάνω από τον Μπεργκ»). Πρακτικές που αν μη τι άλλο χαρακτηρίζονται από σεβασμό προς το άθλημα και τα «ιδιαίτερα» χαρακτηριστικά μιας ομάδας που ακόμα παλεύει να απαλλαγεί από το βραχνά όσων χρωστάει.
Φυσικά θα μπορούσε ν’ αγοραστεί αξιόπιστος πορτιέρο κι ένας ακόμα αμυντικός χαφ μα τέλεια ομάδα δεν υπάρχει αφήστε που τα οικονομικά του τριφυλλιού απέχουν ακόμα από το να χαρακτηριστούν ανθηρά. Σε αρκετούς ξινίζει η παρουσία τόσων μισθοφόρων μα η στασιμότητα των παιδιών της ακαδημίας, η παρουσία μιας μέτριας φουρνιάς γηγενών ποδοσφαιριστών (αναλογιστείτε τα αποτελέσματα της «γαλανόλευκης») αποτρέπει την ΠΑΕ να κοιτάξει σοβαρά το ντόπιο στοιχείο.
Είναι καλύτερος ο Ταυλαρίδης του Σάμπα, ο Καλτσάς του Ιμπάρμπο, ο Χουχούμης του Χουλτ, ο Λαγός του Λεντέσμα, ο Νίνης του «Βίγια»; Ή μήπως η πορεία Μαρινάκη, Κλωναρίδη, Κότσαρη σ’ έκανε να αισιοδοξείς ότι τα παιδιά έχουν σοβαρή προοπτική εξέλιξης και μεταπώλησης;
