Από τη μία η ιστορία με τις τηλεοπτικές, αλλά και με μπόλικο αθλητικό χρώμα, άδειες. Αυτή ντε που στήθηκε από τους «ξύπνιους» για να του πάρουν το κανάλι και τελικά το κράτησε με τα μισά και τους άφησε και τρεις μέρες στα… ράντζα. Και από την άλλη τα καθημερινά ξεφτιλίκια με τους υπόδικους της Ομοσπονδίας, που με θράσος χιλίων πιθήκων δεν σταματούν να προκαλούν. Έχουμε καταντήσει να θυμόμαστε τη μπάλα και να μιλάμε γι’ αυτή μόνο όταν παίζουμε Ευρώπη. Όσοι φυσικά θέλουμε να την θυμόμαστε. Γιατί σε κάποιους έκατσε βαριά.
Το πρωτάθλημα βέβαια κάποτε θα ξεκινήσει. Αργά ή γρήγορα έρχεται αυτή η ώρα και κάθε κατεργάρης θα μπει στον πάγκο του, που λέει και ο λαός. Περιμένοντας αυτή την στιγμή και βλέποντας τα ρόστερ να έχουν διαμορφωθεί (ίσως όχι στο 100%, ένεκα και των ελεύθερων) νομίζω ότι ένα πρώτο και απόλυτα ασφαλές συμπέρασμα αφορά τον τεράστιο ανταγωνισμό που έχει προκύψει.
