Με μόνο μία μεταγραφή γκαρντ ν’ απομένει για να ολοκληρωθεί το ρόστερ (εάν κι εφόσον ο κόουτς κρίνει ότι ο Λευτέρης Μποχωρίδης δεν μπορεί ν’ αναπληρώσει τον αρχηγό) βλέποντας τι συνέβη στο μεταγραφικό παζάρι βγάζεις το καπέλο στους διοικούντες.
Η ιδιοκτησία είδε τον βασικό αντίπαλο να πανηγυρίζει «κολλητά» πρωταθλήματα (από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 είχε να συμβεί) και «σκύλιασε» στοχεύοντας ψηλά δίχως να κάνει τρελή υπέρβαση στο μπάτζετ. Τα χρήματα που έπαιρναν Διαμαντίδης, Ραντούλιτσα, Κούζμιτς, Πάβλοβιτς, Τζόρτζεβιτς χρησιμοποιήθηκαν με λογική για να προσελκύσουν κορυφαία ονόματα με το ισχυρότατο brand name του Εξάστερου να λειτουργεί καταλυτικά στο οι παίκτες να επιλέξουν πράσινο.
Η στόχευση ήταν ξεκάθαρη, οι αθλητές που ήθελε ο Πεδουλάκης επίσης, μ’ εξαίρεση τον Κλαβέρ όλοι όσοι είχαν επιλεγεί εξαρχής έπιασαν Μαρούσι οι τέσσερις εξ αυτών αγωνιζόμενοι στο τελευταίο φάιναλ-φορ, δεν το λες μικρό κατόρθωμα! Το υπάρχον ρόστερ είναι πιο πολυδιάστατο και «περπατημένο» στην Ευρωλίγκα. Με μοναδικό ερωτηματικό τον αντι-Καλάθη- προσφέρει περισσότερες επιλογές στον κόουτς.
Φελντέιν, Παππάς, Ρίβερς, «Χαραλαμπό», Γκιστ, Νίκολς, Τζέιμς, Πατ καλύπτουν δύο θέσεις, το περιφερειακό σουτ «σκοτώνει» κι η αθλητική ικανότητα -που τόσο συζητήθηκε πέρσι- ανέβηκε κατακόρυφα.
Το ερώτημα έχει να κάνει με το τι θα κάνουν οι προπονητές στο θέμα συνοχής αφού ώσπου να «περάσουν» οι έξι Αμερικανοί στην Α1 ο Πεδουλάκης θα πρέπει να προπονεί άλλη ομάδα για την Ελλάδα, άλλη για την Ευρώπη, όλο αυτό θα διαρκέσει τρεις μήνες μέχρι να ξεκινήσει ο β΄ γύρος της εγχώριας λίγκας.
