Ξεμπέρδεψε ο Κρις Σίνγκλετον με τους Κινέζους, αυγάτισε τον τραπεζικό του λογαριασμό, στην Αθήνα καλείται να αποδείξει πως δύναται να σταθεί σε ανώτατο επίπεδο ανταγωνισμού.
Μια χαρά ομάδα η Λοκομοτίβ της περσινής σεζόν μα ανύπαρκτο μέγεθος μπροστά στις δυνατότητες που δίνει ένα κλαμπ του ειδικού βάρους του Παναθηναϊκού. Ο 27χρονος φόργουορντ θα προσθέσει αθλητικότητα που τόσο έλειψε πέρσι κι αν υπάρξει χημεία με τον Γκιστ πιθανότατα θα δημιουργήσουν το κορυφαίο δίδυμο που είδε η ομάδα στην ιστορία της. Φοβεροί Τσατσαρής, Φώτσης, Ντικούδης που απάρτιζαν τους ψηλούς επί Μεγάλου, ασυναγώνιστοι σ’ επίπεδο μπασκετικού iq και πλαστικών κινήσεων (ιδίως ο Κώστας με τον Δήμο), τα αλτικά προσόντα και την έκρηξη των Αμερικανών, όμως, δεν την διέθεταν.
Ο Τζέιμς ταίριαξε θαυμάσια π.χ με τον Στέφαν Λάσμε αλλά ο Σίνγκλετον διαθέτει πληρέστερο πακέτο απ’ τον Γκαμπονέζο. Ο λεγάμενος αποτέλεσε τον «εργάτη» της αμερικάνικης μηχανής που κατοικοέδρευσε πέρσι σε ρωσικό έδαφος αφήνοντας τα φώτα της δημοσιότητας να πέσουν σε Ντιλέινι, Ντρέιπερ, Ράντολφ. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε ήσυχο το κεφάλι του όταν η παραπάνω τετράδα είχε κέφια, μόνο που σ’ αντίθεση με τους προηγούμενους ο Σίνκλετον έπαιζε πρώτη φορά στην Ευρώπη. Ήταν ο «άγνωστος Χ» για τον κόουτς παρόλα αυτά ο βαθμός προσαρμογής του υπήρξε υψηλότατος.
Αγωνιζόμενος κυρίως κάτω απ’ το καλάθι, αν και «μόλις» 2.03, κατάφερνε να τελειώνει φάσεις χάρης την ευκινησία του ενώ το μεγάλο άνοιγμα των χεριών του επέτρεπε να ελέγχει την εναέρια κυκλοφορία. Τι πιο φυσιολογικό από το να μπει στο μεταγραφικό στόχαστρο πολλών ομάδων; Η ευκινησία του τον βοηθά να μένει σχεδόν πάντα μπροστά από τον παίκτη που μαρκάρει, ν’ αλλοιώνει σουτ χάρη στο άλμα και τα μακριά του χέρια, να κλέβει, να βουτάει για να διεκδικήσει μπάλες, να παίρνει και τα σουτάκια του, ιδίως στο θέμα άμυνας ο κόσμος θα τον λατρέψει με το καλημέρα κρίνοντας ότι οι προκάτοχοί του (Μπατίστα, Ραντούλιτσα) όσα έβαζαν «μπροστά», τα δέχονταν στην άμυνα.
