Τα τεστ με Προμηθέα Πατρών, Λαύριο παραήταν εύκολα για να βγουν συμπεράσματα, ο ΠΑΟ έτρεξε πολύ (αυτό δα έλειπε με τέτοιους γκαρντ), έψαξε αρκετά το τρίποντο, πηγαίνοντας το σκορ κοντά στους 100 πόντους. Όσο περνά ο καιρός θα δούμε πόσο καλοί «μαθητές» θ’ αποδειχθούν οι αθλητές στο νέο (;) στυλ επιθετικού μπάσκετ που καλείται να διδάξει ο κόουτς ο οποίος μια ζωή ήταν θιασώτης της άμυνας. Αυτό άλλωστε του κόστισε την δουλειά στην πρώτη του πράσινη θητεία αφού οι καλομαθημένοι φίλαθλοι ήταν δύσκολο ν’ αποδεχθούν ότι το τριφύλλι πανηγύριζε κάθε φορά που έπιανε το όριο των 70 πόντων!
Μόνο που ο Παναθηναϊκός για δεκαετίες οικοδομήθηκε με ταυτότητα που έγραφε «pick’n roll execution» συν «defense…take no prisoners». Έτσι έγινε Θεός στα μάτια του κόσμου ο Ομπράντοβιτς, μ’ αυτό το σκεπτικό πορεύτηκε ο «Αρτζι» με καταπληκτικά και πέραν κάθε προσδοκίας αποτελέσματα. Όλοι θυμόμαστε τι πισωγύρισμα έφερε η στροφή σε πιο ελεύθερο στυλ μπάσκετ που αντιπροσώπευαν Ιβάνοβιτς, Τζόρζεβιτς. Κανένα ταλέντο δεν αναπτύχθηκε, ο Γκιστ, ο Καλάθης, ο Διαμαντίδης ξεζουμίστηκαν, εκτός ΟΑΚΑ ο ΠΑΟ δεν τρόμαζε κανέναν, η ομάδα γινόταν προβλέψιμη κάθε φορά που πατούσαν στο παρκέ Μπατίστα και Ραντούλιτσα. Ο πρώτος στις αμυντικές βοήθειες έκανε συνήθως βήματα, ο δεύτερος αν εκνευριζόταν «χανόταν» κι έτσι έβγαινε η γλώσσα του Γκιστ που έτρεχε για δύο!
Παρατηρούμε πως ο κόσμος κι η «ΠΡΑΣΙΝΗ» ήδη σήκωσαν τους τόνους θεωρώντας προφανώς ότι στο Μαρούσι θα ζωντανέψει σύντομα το «showtime» στο «Φόρουμ», στα 80ties. Μακάρι να είναι έτσι αλλά δεν ξέρουμε κατά πόσο η μάζα είναι έτοιμη να δεχθεί τα στραβοπατήματα που το πρώτο διάστημα είναι λογικό να έρθουν. Μιλάμε για οργανισμό που πρέπει να μάθει να ζει χωρίς τον απόλυτο ηγέτη του, με προπονητή που θα κοουτσάρει σύνολο φτιαγμένο να τρέχει στο ανοικτό γήπεδο, εγχείρημα που ποτέ δεν του έλαχε στο παρελθόν.
Σαφώς ο κόσμος δικαιούται να περιμένει πιο σύγχρονα πράγματα στο επιθετικό κομμάτι μόνο που οι ομάδες δεν φτιάχνονται από την μια μέρα στην άλλη. Είναι δύσκολο ακόμα και για τον πιο καταρτισμένο προπονητή να παρουσιάσει έργο κάτω από καθεστώς μεγάλης πίεσης που ναι μεν είναι λογικός στις ομάδες πρωταθλητισμού όχι όμως όταν αυτές αλλάζουν σελίδα (τι σελίδα δηλαδή, ολόκληρο τόμο) στην ιστορία τους. Θα χρειαστεί νηφαλιότητα σε περιόδους κρίσης για να μην ξαναδούμε τον Κυπελλούχο να μπαίνει στην τελική ευθεία με προπονητή τον αντίστοιχο «Αλβέρτη» ή «Μανωλόπουλο»…
Ο «Αρτζι» ανέβηκε στα δικά μας μάτια όταν δέχτηκε να οδηγήσει μια (όχι δική του) ομάδα στα πλέι-οφ ξέροντας ότι σε περίπτωση αποτυχίας και τη λέζα θα φάει και θα στιγματιστεί ενόψει νέας σεζόν. Ο άνθρωπος έβγαλε λαγούς από το καπέλο του, έδωσε ρόλους στους μικρούς, επανέφερε τον Παππά και στο τέλος τον κατηγόρησαν γιατί δεν έπαιξε με Χάντερ, Ουίλιαμς, Ραντούλιτσα τον οποίο η ίδια η εξέδρα έβριζε ως αδιάφορο ένα ολόκληρο χειμώνα!
Δικαίως ο κόσμος αμφιβάλλει για το κατά πόσο ο προπονητής μπορεί να παρουσιάσει κάτι «ολοκληρωμένο», με αγωνιστική ισορροπία (η επίθεση δεν ήταν ποτέ το φόρτε του)μα το συν του είναι πως γνωρίζει άριστα τις «ειδικές καταστάσεις» που θ’ αντιμετωπίσει, έχει δοκιμαστεί σε τοπ επίπεδο, οι ομάδες του είχαν πάντα «σπίθα», ενέργεια, προσανατολισμό, ικανοποιητικές συνεργασίες και κατεύθυνση χωρίς βέβαια να υπονοούμε με τα παραπάνω ότι στον πάγκο βρίσκεται ο κλώνος του Γκρεγκ Πόποβιτς. Η διοίκηση κρατώντας τον μετά τους χαμένους τελικούς παραδέχθηκε το λάθος που έγινε προ τριετίας, η ιδιοκτησία ποντάρει πάνω του βλέποντας μακριά. Πρέπει κι αυτός να εξελιχθεί, να σχεδιάσει τα κατάλληλα plays, να μην κολλήσει σε επίπεδο διαχείρισης του rotation (την προηγούμενη φορά είχε «ξεχάσει» τον Παππά, δεν έδειχνε καθόλου εμπιστοσύνη στον Λουκά Μαυροκεφαλίδη που 10 ποντάκια τα έβαζε σ΄ ένα…πεντάλετπο).
Η έλευση Μπουρούση βάζει τέρμα σε ένα χρόνιο πρόβλημα του Εξάστερου (αμυντικό ριμπάουντ), με αυτό εξασφαλισμένο το τριφύλλι μπορεί να δημιουργήσει αμέτρητες φάσεις σ’ ανοιχτό γήπεδο. Τώρα ο Πεδουλακης δεν κοουτσάρει Αρμστρονγκ, Μπανκς, Κίτσεν, Γιαννόπουλο, Σκορδίλη που τα παιδιά δεν είχαν εμπειρίες από εκτέλεση κάτω υπό τόνους πίεσης, είναι ευθύνη του να δημιουργήσει πλαίσια σε παρόμοιες καταστάσεις ώστε να πάρει το καλύτερο από παιδιά που είναι «παιγμένα» σε επίπεδο Ευρωλίγκας. Ο κόσμος μπορεί να ενθουσιάζεται ζητώντας το 7ο αλλά να μην λησμονούμε πως ο οργανισμός έχει και την ανάπτυξη στο μυαλό του.
Ο κόουτς αφήνει «χώρους» για να πάρουν λεπτά Παππάς, Χαραλαμπόπουλος, Μποχωρίδης κι ελπίζουμε το πλάνο ν’ αποσαφηνιστεί στην πορεία αφού είναι δύσκολο και να νικάς και να ωριμάζεις παίκτες. Μακάρι βέβαια ο άνθρωπος να αποδειχθεί «μάγος», στα πλέι-οφ βρέθηκε πολύ κοντά (παρά κάτι…βήματα του Σπανούλη) να πετύχει τον απόλυτο συνδυασμό έχοντας πρωταγωνιστές Παπαγιάννη, Χαραλαμπόπουλο τους οποίους ο αντίπαλος πάγκος δεν «περίμενε».
🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ
